Meditatie

Volgende week D.V. herdenken we de reformatie van 1517. We zouden niets te hebben herdenken als de zaligheid niet tot de heidenen gezonden was. De beslissing is toentertijd gevallen in Rome. De Joden zijn heengegaan uit Paulus’ woning, al twistende onder elkaar. De deur naar de Joden werd gesloten, en de deur naar de heidenen werd geopend. Door hun verharding is het heil naar ons uitgestroomd. Paulus heeft betuigd: “het zij u bekend, dat de zaligheid Gods de heidenen gezonden is, en dezelve zullen horen”.

Paulus’ huis in Rome is niet leeg gebleven. Die anderen die kwamen, waren veelal weggelopen slaven. Rome krioelde ervan, ’t Waren zij die bij hun meesters gehunkerd hadden naar vrijheid. De slaafse banden knelden; ze kenden maar één begeerte: vrij te zijn, niet meer moeten buigen onder de wil van een ander, maar helemaal eigen wil te mogen volgen. De vrees om gepakt te worden en de doodstraf te krijgen, weerhield lange tijd. Uiteindelijk overwon de begeerte. Rome met al z’n straten en schuilhoeken was een stad bij uitnemendheid om onder te duiken. Evenwel - ze moesten voedsel hebben, en eten kost geld. ‘s Nachts gingen ze erop uit. ‘t Werd overval op overval, ‘t Werden echte struikrovers. Als het moest sloegen ze dood. Zo tierde de criminaliteit welig. Niemand was meer ‘s avonds veilig. Echter - die ex-slaven, die zo gehunkerd hadden naar vrijheid, ontdekten dat zij nog meer gebonden waren. Hun nieuwe meester: de zonde, dreef ze voort van de ene zonde naar de andere. In de onderwereld van toen ging een gerucht; en dat ging van mond tot mond. Er is een man in Rome, die de ware vrijheid predikt. Uit nieuwsgierigheid kwamen ze: de onderwereld figuren, het geboefte van Rome, de schrik van de burgers, de paria’s, de uitgestotenen, ‘t Zal ze een schok hebben gegeven toen ze in Paulus’ woning kwamen: een soldaat ter bewaking voor de deur, en de prediker geboeid, getketend! Maar ze werden gegrepen door Woord en Geest. Paulus predikte: “indien de Zoon van God u zal hebben vrijgemaakt, zo zult gij waarlijk vrij zijn”. Ex-slaven, gespuis, voor niets terugdeinzend, moordenaars, rovers, ze werden waarlijk vrij. De almachtige Koning, Jezus Christus, deed de banden des doods, die omvingen, knappen. Hij maakte waarlijk vrij.

Hij werd gebonden in de hof van Gethsemané. Daar werd Hij gebonden, opdat Hij zou ontbinden. Op grond van Zijn binding heeft Hij de macht, de bevoegdheid om te ontbinden. Door Zijn gebonden-worden mag Hij de banden des doods verbreken.

O neen - we zullen niet tot roversbenden behoren.. Echter - we zijn allemaal van nature gebonden. We zeggen: “ik doe wat ik wil”. Maar dat is een leugen. We doen wat onze meester wil. We zijn onderdanen van satan geworden. Door eigen schuld. We menen vrij te zijn. We worden echter voortgezweept door satan, doende de wil des vieses en der gedachten.

Zijn bij u de banden al losgemaakt? Dat kunt u zelf niet. Slechts Eén: Jezus Christus. Hij kan en Hij mag. Hoe sterk de banden des doods ook zijn. Hij spreekt, en de banden knappen. Ja - dan waarlijk vrij, vrijgemaakt door Jezus Christus. Hier is Hij Die belooft, Die toezegt. O als de banden niet breken dan blijf ik gebonden. Dan straks eeuwig gebonden. Dat zal vreselijk zijn. Daarom zeg het mee: “Ik lig gekneld in banden van de dood.... maar ‘k riep de Heere dus aan in al mijn nood”. Dan komt zeker uitkomst: “toen hoorde God...” en: “ik ben verlost, God heeft mij welgedaan”. Sola gratia - alleen uit genade. Dan zijn we echte kinderen van de reformatie!

We hebben een schoon voorbeeld in de Bijbel van zulk een. Ik denk aan Onesimus, een weggelopen slaaf, die bij Paulus in huis is gekomen, die gezeten heeft onder de prediking van de grote Vrijmaker Jezus Christus; en die prediking is voor Onesimus tot rijke zegen geworden. De banden zijn bij hem geknapt, hij is in de heerlijke vrijheid gesteld. Wilt u het bewijs? Wel - in Paulus’ brief aan Filemon, de vroegere meester van Onesimus, verzoekt Paulus Filemon om de weggelopen slaaf, Onesimus, aan te nemen als een geliefde broeder. O de vrijheid, waarin Jezus Christus stelt, betekent geen losbandigheid, ‘t Betekent geen slaaf, geen dienstknecht meer te zijn van de zonde, van mijn eigen ik, van satan. Maar nu onderdaan van Koning Jezus, doende Zijn wil. Neen - dat is geen slaafse dienst, dat is een liefdedienst. “Daar strekt zich al mijn lust en liefde heen”. Zijn wil te mogen doen dat wordt de begeerte, mijn hoogst vermaak. Wie het dan toch zelf nog uitzoekt, geeft daarmee aan dat hij niet vrijgemaakt is door Koning Jezus.

Zijn dienst is niet zwaar. Dat wil satan ons wijs maken. Zijn juk is licht en Zijn last is zacht. Meent u dat het anders is, wel die wijsheid hebt u dan van satan, de grote bedrieger. Het zal de grootste vreugde zijn voor al Gods kinderen als zij straks tenvolle verlost zullen zijn. Dan geen vlees meer dat zich Gode niet onderwerpt. Dan geen tranen meer daarover. Dan volmaakt doende de wil van de Heere. Dat zal de hemel tot hemel maken. Dat is hét paradijs.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen