“De zorg van alle Gemeenten”

Hoe staat u tegenover onze Kerken? Hebt u onze Kerken lief? Lijdt u aan onze Kerken? Wat kan er soms veel op je afkomen, als we denken aan de vele zorgen, die er zijn in de diverse Gemeenten. Allereerst denken we aan het kerkverband in zijn geheel, maar ook aan elke gemeente apart. Als we de persberichten op ons af laten komen, dan is er naast het vele goede, dat er nog mag zijn, veel wat ons kan neerdrukken. Staan we daar onverschillig tegenover of dragen we iets mee van deze gemeenschappelijke zorg?

Onze tekst spreekt ons van de apostel Paulus, die dagelijks de zorg van alle Gemeenten naar zich toe kreeg. Paulus is bezig zichzelf te verdedigen. Niet om zichzelf op de voorgrond te plaatsen, maar omwille van de waarheid van zijn prediking. Zijn apostelschap wordt in de Gemeente van Korinthe ter discussie gesteld. Na zijn vertrek zijn er allerlei partijen in de Gemeente ontstaan. Iedere partij heeft zijn eigen woordvoerder. Allerlei dwalingen dringen de Gemeente binnen. Paulus wil aantonen, dat hij in alles boven de dwaalleraars uitsteekt. Allereerst tegenover de Judaïsten en vervolgens tegenover hen, die zeggen dat ze er zoveel voor over hebben. Paulus somt een lange lijst van moeilijkheden op, die hem tijdens zijn reizen zijn overkomen. Dan komt Paulus tot het zwaarste van alles, ‘namelijk de zorg van al de Gemeenten.’ De zorg van de Gemeenten, die dagelijks op hem afkwam, drukte hem nog meer dan allerlei vijandige maatregelen, die tegen hem getroffen werden.

Wat bedoelt Paulus daarmee? Paulus voelt zich verantwoordelijk voor de Gemeenten, die door zijn arbeid zijn ontstaan. Door de prediking zijn ze geroepen uit de duisternis van hun verlorenheid, uit de greep van de wereld en gebracht in het Koninkrijk der Hemelen. Nu weet Paulus zich geroepen om aan die Gemeenten geestelijke leiding te geven. Niet alleen de Gemeente van Korinthe met al haar moeilijkheden, maar ook andere Gemeenten vroegen zijn aandacht. Dagelijks werd Paulus geconfronteerd met allerlei vragen, die mondeling of per brief aan hem gesteld werden. Vragen over allerlei moeilijke kwesties, twisten, tuchtmaatregelen, dwalingen, huwelijksproblemen, plaats van de gaven, afval, enz. Dit alles komt telkens als een zware last op hem af. Juist in deze zorg ervaart Paulus, hoe kwetsbaar de Gemeenten zijn. Immers de aanslagen van de vorst der duisternis zijn bijzonder gericht op de Gemeente Gods op aarde. Telkens als er een Gemeente ontstaat, zal satan binnen de Gemeente zijn aanhang zien te krijgen. Niet alleen openbare zondaren, maar ook, misschien wel juist hypocrieten, die de naam hebben Christen te zijn, maar het daadwerkelijk niet zijn. Zij zijn instrumenten in handen van de duivel om de Gemeenten te bestoken. De voorganger is geroepen dit te signaleren. Hij dient door een separerende prediking ‘het kostelijke van het snode te scheiden’ (Jeremia 15:19). Hij mag niet te lief omgaan met de ketterijen, de strijd aan te binden tegen de toenemende wereldgelijkvormigheid, eerlijk zijn in het waarschuwen tegen bepaalde zonden, die de wijngaard kunnen bederven, zoals achterdocht, onverdraagzaamheid, jaloezie, oneerlijkheid, oproepen tot voortdurend zelfonderzoek voor het aangezicht van de Heere, waarschuwen tegen een dubbel leven, nl. de indruk geven, dat ik voor God leef, maar niet met God. Dat alles is een zware last op de schouder van elke dienaar des Woords. Calvijn zegt bij deze tekst: ’Want de regering is niet een genoegelijke bezigheid, waarin wij ons zoetelijk en uit listigheid zouden mogen oefenen, maar zij is een scherpe en harde krijg, dewijl de duivel ons altijd zoveel moeite aanricht als hem mogelijk is, en alleszins arbeidt om ons te verstoren.’

Paulus vindt het belangrijk, dat de Gemeente weet, dat hij dagelijks deze zorg naar zich toe krijgt. Ja opdat de Gemeente deze zorg zou gaan meedragen als een gemeenschappelijke zorg. Opdat de Gemeente leert om met de dienaar van het Woord deze zorg op de Heere te werpen. Ook de zorgen, die vandaag aan de dag op ons afkomen. De zorg omtrent de toenemende verdeeldheid, de zorg omtrent de geesteloosheid, de toenemende discussie in onze Kerken rond het Schriftgezag, de vraag om de vrouw in het ambt. Is dat ook onze zorg? Lijden wij aan de Kerk? Dan gaan we niet de vuile was ophangen, maar dan brengen we die zorg allereerst tot de Koning van de Kerk. De Kerk is immers Zijn zaak. Al degenen, die door genade de Kerk hebben lief gekregen, voelen de pijn, als de Kerk in haar heilig karakter wordt aangetast.

Daarom, bidt voor onze Kerken en voor haar dienaren des Woords, opdat ze met geestelijke dapperheid en bewogenheid mogen arbeiden in het midden van onze Kerken. Bidt voor onze jeugd, opdat ze niet meegesleurd worden met allerlei wind van leer en bewaard mogen worden bij de waarheid van Gods Woord en onze belijdenis. Bidt voor de hoogleraren, docenten en studenten. Bidt om de krachtige doorwerking van Gods Geest in het persoonlijk en gemeentelijk leven. Strijdt tegen alle invloeden van de wereld en de geestelijke boosheden in de lucht. Onderzoekt daartoe het Woord van God. Leest goede boeken. Doet het alles niet in eigen kracht, niet als een Jehu. Doet het in de kracht Gods, ziende op de Overste Herder van de schapen. Weet dat Hij Zijn Kerk in stand houdt. De Heere geve u ware afhankelijkheid, om zo tot nut te mogen zijn voor het geheel van onze Kerken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen