50 jaar Israël

De Heere regeert

De eeuwen door is het volk der Joden verdrukt geweest. Er valt te denken aan de tijd van de kruistochten naar het Heilige Land. Onderweg werden vele Joden door de kruisvaarders gedood. Ook later eeuwen spreken van het antisemitisme. Bijzonder komt de tijd van de Tweede Wereldoorlog voor de aandacht. Er werden zo’n zes miljoen Joden door het Nazi-regime gedood. Tot na de Tweede Wereldoorlog hadden de Joden geen eigen staat, hoewel er wel Joden woonachtig waren in Palestina. Is het niet opmerkelijk dat er in 1948 een eigen staat kon worden uitgeroepen? Op 14 mei 1948 werd de onafhankelijkheidsverklaring door David Ben-Goerion voorgelezen. Het Britse mandaat over Palestina zou de volgende dag ophouden. Er was door de Verenigde Naties een resolutie aangenomen (nov. 1947) waarin het recht op het stichten van een Joodse staat in Palestina werd erkend. Na vele eeuwen mocht het bedreigde en vervolgde volk der Joden weer een eigen staat hebben. Zo kwam er een einde aan bijna 19 eeuwen van ballingschap, miskenning en vervolging. Uit bijna alle delen van de wereld gingen Joden naar de nieuw gestichte staat toe. Ook veel Joden uit de voormalige Sovjetunie konden in het recente verleden terugkeren naar Palestina. Al deze immigranten werden hartelijk verwelkomd in Israel. De verschillende herkomst van de vele immigranten gaf en geeft aanzienlijke onderlinge verschillen. Dat bracht en brengt best grote spanningen met zich mee. Maar de staat Israel wil een staat zijn waar voor alle Joden plaats is. Dat is op zich uiteraard een goede zaak. Wie zou voor de Tweede Wereldoorlog verwacht hebben dat de Joden weer een eigen staat zouden krijgen? Wie had gedacht dat dit werkelijkheid zou worden? Hebben wij hier niet de Hand des Heeren in te zien? Hij leidt toch alle gebeurtenissen op deze aarde? Er geschiedt toch niets bij geval? De wording van de staat Israel kan niet toegeschreven worden aan menselijke handelingen, gedachten en voornemens. Hier is duidelijk geworden: de Heere regeert, de Almachtige leidt de geschiedenis der volkeren, ook van het volk der Joden.

Voortdurend aangevallen

Sinds de oprichting van de Joodse staat was er de vijandschap van de Arabische wereld. Diverse oorlogen werden gevoerd. De oprichting van een zelfstandige staat betekende niet dat er nu rust kwam voor de Joden die in Palestina woonden of daar kort geleden waren teruggekeerd. Sinds 1882 waren er al grote aantallen Joden uit Rusland en Europa naar Palestina gegaan. Direct na het uitroepen van de onafhankelijke staat Israel kwamen de aanvallen van de Arabieren. De Onafhankelijkheidsoorlog moest gevoerd worden. Op een wonderlijke wijze mocht het volk der Joden stand houden. Bij deze eerste oorlog is het echter niet gebleven. In 1956 werd er oorlog gevoerd met Egypte om het Suezkanaal. In 1967 volgde de zogenaamde Zesdaagse Oorlog. Israel werd aangevallen door Egypte, Jordanië, Syrië en Libanon. Tijdens de Grote Verzoendag in 1973 vielen de vijanden Israel opnieuw aan. Dit is de zogenaamde Yom Kippoeroorlog.

Tegen de verwachtingen van velen in kwam Israel als overwinnaar uit de strijd. Zo zien we dat er telkens nieuwe aanvallen werden uitgedacht en uitgevoerd. Steeds opnieuw moest er slag geleverd worden met de vijandige volkeren. De tegenstanders zijn er niet in geslaagd het volk der Joden in de zee te drijven. Tot nu toe mag de staat Israel voortbestaan. Er werden zelfs vredesverdragen gesloten. In 1979 met Egypte en in 1994 met Jordanië. Met de Palestijnen en Syrië zijn er al jarenlang moeizame vredesbesprekingen gaande.

Toekomst

Wat de toekomst zal brengen weten wij niet. Er zijn grote problemen, uitdagingen en conflicten. Binnen het orthodoxe Jodendom kijkt niet iedereen hetzelfde tegen de staat Israel aan. Sommigen zien in de huidige staat Israel een voorspel van een Messiaanse tijd. Anderen menen dat vooruitgegrepen is op iets wat alleen de Messias mag doen. Hoe moet het met de grote groep Arabieren, die binnen de staat Israel woont? Er zijn vredesverdragen gesloten met Egypte en Jordanië, maar niet met Syrië en Libanon. Vormt de gang van het vredesproces geen bedreiging voor de Joodse staat? Misschien hebben velen van u een te rooskleurige indruk van de godsdienstige toestand in de staat Israel. We kunnen niet zonder meer zeggen dat de staat Israel een godsdienstige staat is. Wanneer we letten op het aantal Joden dat orthodox is, is dat slechts 20%. Dat betekent dat 80% van de bevolking bestaat uit ‘wereldse’ Joden. Wat dat betreft onderscheidt de staat Israel zich niet van andere wereldse staten. Een nog veel kleiner percentage van de inwoners van de staat Israel bestaat uit Messiasbelijdende Joden. Ds. Baruch Maoz vermeldde deze gegevens in zijn toespraak gehouden donderdagavond 14 meijl. in de zaal van de Chr. Geref. Kerk te Barendrecht. Op een vraag wat hij dacht van de vredesonderhandelingen zei hij dat hij geen politicus was, maar een theoloog. Wel sprak hij eerlijk de vrees uit dat als Israel op deze weg voort blijft gaan, dus voor het grootste deel werelds blijft, de oordelen Gods wel - eens opnieuw over het volk en het land zouden kunnen komen. Het Joodse volk mag nu wel wonen in het land Israel, maar het volk dient in het algemeen gesproken de Heere niet. Het volk der Joden heeft vrede nodig. Vrede met alle omringende volkeren. Vrede met Arabieren en Palestijnen die binnen de landsgrenzen van de staat Israel wonen. Bovenal heeft het volk der Joden die vrede nodig die is verworven door Jezus Christus, de Vredevorst. Christus wilde als een vredeverstoorder gerekend worden opdat er naar Gods welbehagen voor vredeverstoorders vrede verworven zou worden. Die vrede, die Christus voor Zijn Kerk uit Joden en heidenen verworven heeft, zal deelachtig gemaakt worden. Moge de Heere daartoe de verkondiging van Zijn Woord en het onderzoek van Zijn Woord en geschriften gegrond op het Woord Gods onder het volk der Joden tot rijke zegen stellen. Zo zal bijvoorbeeld het boekje van wijlen Ds. F. Bakker getiteld “Gebedsgestalten” in het Hebreeuws vertaald worden en wellicht ook in het Russisch. Moge het oog van jong en oud geopend worden voor zonde en schuld, voor het tekort van de eigengerechtigheid en voor de gerechtigheid van Christus. Jezus Christus is immers de enige en volkomen Zaligmaker voor volkomen zondaren onder Joden en heidenen.

Psalm 69 worde vervuld waar berijmd gezonden wordt:

Gij, hemel, aard’ en zee, vermeldt Gods lof;
Laat al wat leeft Zijn trouw en goedheid prijzen;
Want God zal aan Zijn Sion hulp bewijzen,
En Juda ’s steen herbouw en uit het stof.
Daar zal Zijn volk weer wonen naar Zijn raad;
God eeuwig hun Zijn volle gunst betonen;
Daar zullen zij, Gods knechten met hun zaad,
Zij, die Zijn naam beminnen, erf lijk wonen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen