Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De zondag steeds meer bedreigd

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De zondag steeds meer bedreigd

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Houding van de minister

De kop in een krant luidde: “Wijers veegt vloer aan met handtekeningenactie.” Daar zit een kern van waarheid in. Wat gebeurde er op woensdag 24 juni jl.? Minister Wijers heeft bij de overhandiging van 805.348 handtekeningen tegen de 24-uurs economie gezegd: “De overheid moet geen collectieve rustmomenten in stand houden als de burger dat zelf niet wil. De samenleving is totaal anders dan 30, 40 jaar geleden.” Concreet betekent dit dat de overheid geen zondag, geen rustdag in stand moet houden als de burger dat niet wil. Hier spreekt een houding uit die haaks staat op Gods Woord. De Bijbel zegt ons dat niet de mens zelf heeft te beslissen wat hij al of niet doet met de rustdag, maar dat de Heere deze rustdag heeft gegeven en voorgeschreven. Mensen mogen de zondag niet naar eigen goeddunken besteden. Uit de houding van de minister blijkt dat er van overheidswege al minder begrip dreigt te komen voor een christelijke zondagsviering. Het karakter van de zondag dreigt almeer aangetast te worden. Ook heeft de minister aangaande de zondag gezegd: “Dat wil de burger tegenwoordig niet meer. Moderniteit dient in deze samenleving te staan voor conservatisme.” We vrezen dat een nieuw kabinet een zelfde koers zal varen als de minister verwoordde. De minister deed weinig moeite begrip te tonen voor de houding van hen die tegen de 24-uurs economie zijn. Hij zei: “Tegenover deze handtekeningen staan tien keer zo veel mensen die de nieuwe winkeltijden zeer waarderen. Dan is het voor mij als minister van Economische Zaken duidelijk.” Uit deze uitspraak is helaas maar al te duidelijk dat christenen op al minder begrip van de zijde van de overheid kunnen rekenen. Een zeer verontrustende ontwikkeling.

Breed verzet

De actie tegen de 24-uurs economie begon op 17 maart en werd georganiseerd door 21 christelijke en joodse kerkgenootschappen. Ook vakbonden en politieke jongerenorganisaties steunden deze actie. Het al meer loslaten van geregelde werktijden maakt het er niet beter op voor de inwoners van ons land. Mensen dreigen slaven te worden van de economie. Er dreigt een ontwikkeling te komen in de richting van een altijd beschikbaar moeten zijn om te werken. Dit is niet alleen bedreigend voor de zondag, het is ook een bedreiging voor het gezinsleven en de sociale contacten. Er wordt onvoldoende recht gedaan aan het feit dat de mens een sociaal wezen is. De toename van avond- en nachtarbeid roept breed verzet op gezien de hoeveelheid handtekeningen die overhandigd kon worden. De bezwaren tegen de oprukkende 24-uurs economie leven breder dan alleen in de hoek van de kleine protestantse partijen. Uit een onderzoek blijkt dat de helft van de mensen die niet godsdienstig zijn ontevreden is over de ontwikkeling in de richting van een 24-uurs economie. Er is vrees voor nog meer stress, voor een nog jachtiger levenstempo. Er is vrees dat de bedrijfstijd wordt verlengd vanuit economische motieven.

Recente wetgeving

Vanaf 1815 gold een zondagswet waarin bepaald werd: “Alzo wij in overweging genomen hebben de noodzakelijkheid om, op het voetspoor onzer godsdienstige voorvaderen, die daarop steeds den hoogsten prijs stelden, de plichtmatige viering van den dag des Heeren en andere dagen den openbaren christelijke godsdienst toegewijd, door eenparige en voor de gehele uitgestrektheid der Verenigde Nederlanden algemeen werkende maatregelen te verzekeren.” De wetgever streefde er dus naar de viering van de zondag te verzekeren.

In 1953 kwam er een nieuwe wet. Het werd niet langer als taak van de overheid gezien door middel van wettelijke voorschriften de heiliging van de zondag af te dwingen. Het ging er om uitwendige beletselen voor de heiliging van de zondag door de onderdanen weg te nemen. Wie dat wensen moet de gelegenheid geboden worden onbelemmerd de godsdienstoefening bij te wonen. Ook bevat deze wet een verbod op zondag zonder genoegzame reden de openbare rust door arbeid in beroep of bedrijf te verstoren. Een ruime bepaling, die nooit inhoud heeft gekregen. In 1976 werd de zondagswet zo gewijzigd dat een plaatselijke overheid sportbeoefening op zondag niet meer onmogelijk kan maken.

In de oude arbeidstijdenwet staat dat er alleen op zondag gewerkt mag worden als de aard van de arbeid erom vroeg en als de werkgever het tevoren bedong. De huidige arbeidstijdenwet bepaalt dat er gewerkt mag worden op zondag als de aard van de arbeid erom vraagt en als de werkgever het bedingt. Als de arbeidsomstandigheden erom vragen, mag de werkgever met zijn ondernemingsraad of de personeelsvertegenwoordiging gaan praten. Als men het eens is mag er op zondag gewerkt worden. Het venijn zit hierin dat niet meer toestemming van de individuele werknemer nodig is. Dit verzwakt de positie van de werknemer als het gaat over de zondag. De winkeltijdenwet bepaalt dat de winkels dagelijks open mogen van 6 uur ‘s morgens tot 10 uur ‘s avonds. En de gemeenten mogen besluiten of de winkels maximaal 12 zondagen open mogen.

Onze houding

Droefheid dient er te zijn wanneer we deze verontrustende ontwikkelingen in wetgeving en denkpatroon in ons land waarnemen. Bijbelse normen worden al meer terzijde geschoven. Zij die willen leven naar de normen van Gods Woord zullen het al moeilijker krijgen. Er zal ook al meer rekenschap gevraagd worden van het standpunt dat wij in hebben te nemen. De zondag is geen vrije dag die een mens naar eigen goeddunken kan besteden. Het is nodig de overheid op te roepen terug te keren naar de normen van Gods Woord. Er kan alleen zegen ingewacht worden wanneer er gehandeld wordt naar de geboden die de Heere heeft gegeven, ook ten aanzien van de rustdag. Niet alle beroepen zullen blijven openstaan voor christenen. Bij sollicitatie is het van belang te spreken over het niet willen verrichten van zondagsarbeid. De wet bepaalt immers dat in een vroeg stadium gewetensbezwaren kenbaar gemaakt dienen te worden. Wie dit nalaat kan later een probleem hebben. De RMU heeft een zondagsarbeidsclausule opgesteld. Het verdient aanbeveling deze op te laten nemen in een arbeidsover eenkomst. De clausule luidt als volgt: “De werkgever zal de werknemer nimmer verplichten op zondagen arbeid te verrichten, waarmee de werkgever respecteert de bij de werknemer levende bijbels-principiële bezwaren tegen zondagsarbeid. Deze bepaling kan in de toekomst niet worden gewijzigd, behoudens met wederzijds goedvinden. Indien op de arbeidsovereenkomst tussen werkgever en werknemer een cao van toepassing is, c.q. in de toekomst zal zijn, in welke cao wel onder omstandigheden een verplichting tot arbeid op zondag is/wordt neergelegd, dan prevaleert niettemin deze aanvullende bepaling.” De Heere geve gebed voor land en volk, regering en vorstenhuis. Dat de waarde van de dag des Heeren erkend zou mogen worden. Dat de dag des Heeren de belangrijkste dag zou zijn in het leven. Op die dag immers wil de Heere bijzonder werken door Zijn Woord en Geest tot waarachtige bekering en verdere leiding op de weg des levens.

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 2 juli 1998

Bewaar het pand | 8 Pagina's

De zondag steeds meer bedreigd

Bekijk de hele uitgave van donderdag 2 juli 1998

Bewaar het pand | 8 Pagina's