Meditatie

De vrouw in het ambt - dat is in menige kerk een heet hangijzer. Kerken werden of worden door die kwestie verscheurd of zelfs gescheurd. In Nederland, in Zuid-Afrika, in Engeland, in Zuid-Korea, in Amerika, in Canada. Ook in onze kerken geeft die zaak beroering. Op de komende synode zal erover gesproken worden. Hoewel de instructie van de kerk van ‘s Gravenzande slechts bedoelde om het afwijzend standpunt van onze kerken meer Schriftuurlijk te onderbouwen om daardoor des te sterker te staan in de afwijzing, pakken de dingen anders uit. Het aantal van voorstanders is al meer gaan groeien. De eenheid die er was toen prof. Hovius zijn brochure uitgaf over de plaats van de vrouw in de gemeente is vandaag ver te zoeken. Er ligt een breuk in de kerken die we liefhebben, en die breuk wordt almaar groter. Vroeger waren er dingen die de eenheid niet bevorderen, maar juist verdeeldheid bewerkten. Omdat nu naar onze vaste overtuiging de Schrift Zelf in het geding is, kunnen de gevolgen groter zijn dan ooit. Daarom moeten we het gebed vermenigvuldigen en de Koning der kerk bidden om de Geest der wijsheid, der voorzichtigheid en der eenheid voor de synode-vergadering.

We hebben de voorbeelden van andere kerken, ‘t Begint altijd met het diakenambt. Paulus zegt wel: “ik laat de vrouw niet toe, dat zij lere, noch over de man heerse”. Echter - zo beweert men - de diaken leert niet en heerst niet. Dus de vrouw kan in dat ambt zonder bezwaar gesteld worden. Maar de praktijk wijst uit - we hoeven slechts te denken aan de Ned. Gereformeerden - of al heel spoedig stelt men het ambt van ouderling en zelfs van predikant open voor de vrouw. We zouden haast jaloers worden op de roomse kerk. De paus sprak: “geen vrouw kan tot priester gewijd worden”, en alles zwijgt. Wie het er niet mee eens is, houdt op tot de roomse kerk te behoren. Toch hoeven we niet jaloers te zijn. Gelukkig hebben we geen pauselijk gezag. We hebben het Schriftgezag. Alles en ieder in onze kerk zal daaraan onderworpen moeten zijn. Buigen onder het Schriftgezag is meer en is beter. Wie dat niet doet, scheidt zich af. Daarom hopen we dat onze vrouwen als één man zullen staan, zich buigend onder dat gezag.

Zijn de vrouwen minder, hebben ze een achtergestelde plaats in de gemeente? O neen - in Christus is noch man, noch vrouw. In Christus zijn ze gelijk. Let erop dat Paulus spreekt over vrouwen die de godvruchtigheid belijden, ‘t Staat in de tekst wel tussen haakjes. We zouden kunnen denken: ‘t Geeft niet de doorslag. Onze gedachte is dan fout. Want ‘t is wel van doorslaggevende betekenis, ‘t Gaat over vrouwen die wedergeboren zijn, levendgemaakt, vrouwen die de Heere vrezen. Dat kan niet van alle meisjes en vrouwen in de gemeente gezegd worden. O ‘t is de begeerte van ware dienstknechten Gods, welk ambt ze ook hebben in de gemeente, ‘t is de begeerte van ieder die de Heere kent. De Heere is het zo waard dat ieder van de gemeente bekeerd is, ieder van de gemeente de Heere Jezus kent als zijn/haar Zaligmaker, Borg en Middelaar. We gunnen er niet een aan de duivel, en ‘t is zo zalig om met de Heere te wandelen, te wandelen naar de stad die fundamenten heeft, de stad met de gouden straten en de paarlen poorten, de stad waar God alles is en in allen, de stad waar alles volmaakt is.

Vrouwen die de Heere vrezen hebben een schone taak. Ze hebben de opdracht van goede werken. Ze staan dus niet in de gemeente op een zijspoor. O neen - ze hebben werken te doen, goede werken. Terstond komen nu rimpels in ons voorhoofd. Dat riekt hier naar rooms. Zou Paulus een afvallige geworden zijn? O neen - goede werken kunnen niet ontbreken. Een geloof zonder de werken is immers een dood geloof? Nooit mogen we Christus gaan scheiden, alsof er twee zijn. Het is de ene Christus: Die rechtvaardigt én Die heiligt. Een vrijgesproken zondaar blijft maar geen zondaar. De Heilige Geest herschept en herstelt. Hij maakt weer tot beeld Gods, tot profeet, priester en koning. Er staat in het Woord niet: jaagt naar de rechtvaardiging, maar jaagt naar de heiligmaking, zonder dewelke niemand de Heere zal zien. ‘t Is God erom te doen dat Hij Zijn schepsel weer terug heeft. Daarom: het kan niet zonder goede werken. Ze zijn de vruchten der dankbaarheid. Wat is de gemeente gezegend met veel van zulke vrouwen! Ja van zulke diaconessen. Echt - ik bedoel geenszins nu toch in het ambt. De diakonia betekent niet anders dan dienen. Dienende vrouwen in het midden van de gemeente. En er is zoveel te doen vandaag in de gemeente. Wat een nood, wat een verdriet, wat een eenzaamheid. Ja - echt waar, een dominee kan aan elke zieke in de gemeente vragen: “komen er veel zusters van de gemeente bij u op bezoek?” Ik denk nog aan Dorcas eer we bij goede werken slechts denken aan alleen maar grote dingen. U weet het toch? Dorcas met de naald, met de draad, rokken makend voor de weduwen! ‘t Was gave van de Heilige Geest die Dorcas had om anderen te mogen dienen. Aan het begin van het woord van de overdenking staat het woord “Maar”. Wat is nu het sieraad voor de vrouw, het schoonste? Het sieraad van de goede werken!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen