Meditatie

In Zondag 45 van de catechismus lezen we tot twee keer toe het woord “wil”. Allereerst: “God wil geven”. Dan: “God wil verhoren”. Laat ik meer aanhalen. Eerst: “God wil Zijn genade en de Heilige Geest geven aan hen die Hem met hartelijke zuchten zonder ophouden daarom bidden en daarvoor danken”. Voorts: “...wij hebben deze vaste grond, dat Hij ons gebed, niet tegenstaande wij zulks onwaardig zijn, om des Heeren Christus’ wil zekerlijk wil verhoren, gelijk Hij ons in Zijn Woord beloofd heeft”. Een van de teksten die de vaste grond voor de gebedsverhoring geeft, staat hierboven. Wat we als kerk belijden in de catechismus ten aanzien van het gebed is geheel en al naar het Woord. Prachtig wordt het gezegd: de Schrift Zelf is de vaste grond. Niet mijn gevoel dus, niet iets van mijzelf of van een ander, maar het Woord alleen. Ik vraag u: kan het vaster? De Heere Jezus zweert het zelfs: “Voorwaar, voorwaar Ik zeg u”. Die woorden hebben de kracht van een eed. Ja, de Heere Jezus Die helemaal geen eed hoefde te doen. Hij is toch geen Adamskind, gevallen, zondaar, de vader der leuge-nen toegevallen? Hij kan niet liegen. Hij ís dé Waarheid. En nu toch een eed. Dat is terwille van u. U kunt zo door die waarheid een streep halen, u kunt het gewoon vergeten dat het in het Woord staat, u kunt er zo aan twijfelen. Terecht zijn we boos als mensen vraagtekens gaan plaatsen achter de dingen van de Schrift, achter de waarheden van het Woord. Heftig verontwaardigd zijn we over de leer van Den Heijer, van Kuitert, van Ter Linden; en met argusogen lezen we het boek van Loonstra. O neen - ik ga die dingen niet bagatelliseren; we moeten de vinger aan de pols houden. Want satan wil het fundament van het geloof wegnemen, en als dat hem lukt, dan zijn we alles kwijt, dan is er geen vaste grond meer. Doch we moeten er wel aan denken hoe ook orthodoxe, rechtzinnige en behoudende mensen zo kunnen komen aan Schriftwoorden, het kunnen voorstellen alsof het niet in het Woord staat geschreven. Ik denk terug aan iemand op het sterfbed die zei: “dominee, ik heb mijn levenlang gebeden om bekering, maar mijn gebed is niet verhoord”. Ik noemde toen Psalm 81:12 het antwoord was: “ga weg dominee, dat is mij te licht”. Een ander zei: “Dominee, weet u niet dat er verkiezing en verwerping is?” Weer een ander: “Dominee, je moet God vrijlaten, en ik heb geen rechten”. Nog één: “ik kan niet bidden, hoe zou God mijn gebed kunnen verhoren?” Weet u - we hebben zo’n arglistig hart - we zouden graag God de schuld willen geven als we voor eeuwig verloren gaan. Echter - als we voor onze Rechter komen, dan zal alles ons uit handen rollen, en dan -o dat vreselijke -: “gij hebt niet gewild”. Dan eeuwig het zelfverwijt: had ik maar... Zullen we eraan denken dat satan alles in ’t werk stelt dat u een streep haalt door woorden van de Schrift? Zult u eraan denken dat in het Woord staat: “vervloekt is een ieder die aan het Woord toedoet of afdoet?” U zult dat woord moeten laten staan: “bid en gij zult ontvangen”, en: “al wat gij de Vader zult bidden in Mijn Naam, dat zal Hij u geven”. Werp het niet weg, om uws levens wil niet! U zegt dat woord is bestemd voor de uitverkorenen. Waar staat dat dan? Waarom begint u met de uitverkiezing? Blijf toch van dat heerlijke trooststuk af. Houdt u aan de geopenbaarde dingen. U zegt: “ja maar ik ben het zo onwaardig”. Wel dat bent u ook. Doch u kunt slechts bidden in de Naam van de Heere Jezus. Want alleen Hij heeft de gebedsverhoring verworven. Hij bad in de hof van Gethsemané: “Vader, indien het mogelijk is, laat deze drinkbeker aan Mij voorbijgaan”. Zijn gebed werd niet verhoord. Hij moest de drinkbeker vol van de toorn en de vloek van God leegdrinken, de drinkbeker die ons toekomt. Zo verwierf Hij gebedsverhoring voor onwaardigen. Wat een wonder, nietwaar? De vraag is nu maar: hebt u als onwaardige al gebeden in Zijn Naam? Leert u uw nood recht en grondig kennen ? Zodat u helemaal geworpen wordt op Hem, en achter Hem leert wegschuilen. Natuurlijk u kunt terugkaatsen: “dominee, bidden en bidden is twee”. Dat is ook zo. Maar er staat niet in de Schrift: bid dan pas wanneer ge bidden hebt geleerd. Dan legt u de eis om te bidden zo maar naast u neer. Dan doet u ook aan Schriftaanranding! Weet dat een mens die biddeloos leeft een gruwel is in Gods oog. Hij is de tot God geworden mens, trots, onafhankelijk. Wel - die in de hemel zit, zal lachen. U wordt een dwaas genoemd. U moet weten: al zou de Heilige Geest mij nog zo bidden hebben geleerd, ik spreek het uit met zondige lippen. Mijn bidden kan de Heere nooit behagen. Ik kan slechts schuilen achter de grote Voorbidder. Och hoe kan ons zondige vlees betreffende bidden en gebedsverhoring voor oplossingen zorgen. Doch hebt u al eens de vinger gelegd bij het Woord. “Heere, hier zegt U het toch Zelf’. Hij is toch een Waarmaker van Zijn Woord? Hij is de grote Hoorder der gebeden! Houd dan aan, en grijp moed. De Heere verhoort altoos de bidder! De vaste grond daarvan en daarvoor is het Woord Zelf!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen