John Brown - “Christus, de Weg, de Waarheid en het Leven”.(11)

In het zevende hoofdstuk spreekt ds. Brown eveneens over de heiligmaking. Hij handelt daar over de nieuwe mens. Onwillekeurig denken we aan de Catechismus, die in Zondag 33 handelt over de waarachtige bekering. Vraag 88 luidt: In hoeveel stukken bestaat de waarachtige bekering des mensen? In twee stukkemin de afsterving des ouden, en in de opstanding des nieuwe mensen. Wel over die opstanding van de nieuwe mens en de groei in de genade gaat ds. Brown ons nader onderrichten. Hij toont aan dat het groeien in de genade een plicht is die op verscheidene plaatsen in de Schrift genoemd wordt.

Deze plicht wordt o.a. genoemd: “een blijven en voortbrengen van vrucht in Christus (Joh. 15:5); een voegen van deugd bij het geloof en van de kennis bij de deugd (2 Petr 1:5-7); een voortgaan tot de volmaaktheid (Hebr.6:1); een voleindigen in de heiligmaking (2Cor.7: l); een wandelen in nieuwigheid des levens (Rom.6:4) enz!

Dit behoort het dagelijkse werk van een christen te zijn. Het is een sieraad voor de ziel om deze nieuwe mens aan te doen. Laten de christenen dit toch bedenken! De werken van het vlees ontsieren en mismaken ons. Wie echter de Heere vreest en zich oefent in de godzaligheid is een sieraad in de kerk van God. Bovendien worden de ware gelovigen zo bekwaam gemaakt om deel te hebben aan de erve der heiligen in het licht. De strijd des geloofs leert de gelovige zijn kracht in te wachten van de macht van de heerlijkheid Gods. En bij een nauwelijks verworven lijdzaamheid blijft het niet. In de moeiten wordt het geloofsoog gericht naar de toekomst. Daarom bidt de apostel behalve om lijdzaamheid en geduld voor de gelovige ook hierom: dat zij met vreugde de Vader danken. “Dankende den Vader, Die ons bekwaam gemaakt heeft ons deel te hebben in de erve der heligen in het licht. Die ons getrokken heeft uit de macht der duisternis, en overgezet heeft in het koninkrijk van den Zoon Zijner liefde.” (Col 1: 12,13) Ds. Brown onderstreept daarbij het grote nut en voordeel van het groeien in de genade. Het is een vreugde om te wandelen naar de Geest en vruchten voort te brengen tot heerlijkheid des Vaders. Wij moeten evenwel bedenken dat dit werk, hoewel het een plicht is, niet in eigen kracht kan verricht worden. Nogmaals heb ik de roeping van een kind van God om de Heere aan te lopen en te dienen, maar in eigen kracht vermag hij niets. “Het is waar, in de bekering wordt het zaad der genade in de ziel geworpen, nieuwe hebbelijkheden worden ingestort, een nieuw beginsel des levens wordt gegeven, het stenen hart wordt in een hart van vlees veranderd;nochtans kunnen deze beginselen en hebbelijkheden in zichzelven niet werken. Maar dit werk der heiligmaking en van wasdom in de genade moet volbracht worden door de Geest van Jezus.” De God de vredes moet ons heiligen. Laten de gelovigen bedenken dat zij in zichzelf niets vermogen. Dit wordt helaas lang niet altijd helder gezien, zodat de groei in genade geen voortgang maakt. Juist de vermeende pogingen om heiliger te willen zijn en worden, lopen op niets uit! In de heiligmaking en de groei in genade staat niet de mens, ook de bekeerde mens, centraal. Het gaat om God en Zijn eer. Zo behoren dan de gelovigen dit werk te behandelen. Laten we niet vertrouwen op eigen kracht noch op vorige bevindingen. Vertrouw slechts op de Heere. Steun alleen op de God des heils. Ook moeten we niet vertrouwen op enig uitwendig middel. Zeker die middelen die wij moeten waarnemen, moeten we niet naleten. Maar laten we toch niet de kracht tot heiligmaking slechts van het middel op zich verwachten. “Nochtans moesten wij ook niet denken om deze middelen en plichten aan een kant te stellen, want dan zouden wij tegen God zondigen. De plicht tot het gebed bijvoorbeeld mag niet verwaarloosd worden door te stellen dat we uit onszelf niet bidden kunnen. Met ernst en ijver hebben we ons op deze plicht toe te leggen. Dat gebeurt ook als we uitzien naar de Heere en begeren in Zijn wegen te wandelen. Dan stellen we onze hoop en enige verwachting op de Heere alleen Die geen bidder laat staan. “Hoewel het waarachtig is, dat de kracht en genade Gods alleen dit werk der heiligmaking in de ziel begint en voortzet, nochtans, hoewel Hij dit werk in de ziel konde uitvoeren en voleindigen, zonder tussenkomst van tweede oorzaken of middelen, zo heeft Hij het evenwel goed geacht tot eer van Zijn naam, dit werk door middelen te werken, en in het bijzonder doordien de gelovigen dit werk aanvatten. Hij werkt niet in de mens, alsof hij een steen of blok was, maar Hij gebruikt hem als een redelijk schepsel (...). Daarom moet de gelovige niet denken stil te liggen en niets te doen; want hem wordt geboden zijn eigen zaligheid uit te werken, en dat terwijl het God is, Die in hem werkt beide het willen en het werken.” Hierin blijkt duidelijk dat de Heere ook in het werk van de heiligmaking de Eerste en de Laatste is. Tevens zien we dat de mens geen stok of een blok is. De Heere werkt in hem het willen en het werken. God doet het eigenlijke werk. Dat komt zo mooi uit in de volgende tekst: “Werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven, want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken naar Zijn welbehagen.” (Fil 2:12b,13).

Verder wijst Brown op Christus. Hij moet steeds voor ogen worden gesteld. Wij dienen hem na te volgen, opdat wij Zijn voetstappen mochten volgen. In 1 Petr2:21 staat het als volgt: “Want hiertoe zijt gij geroepen, terwijl ook Christus voor ons geleden heeft, ons een voorbeeld nalatende, opdat gij Zijn voetstappen zoudt navolgen.” Het is de roeping van de gelovigen de Heere Jezus te volgen, die voor hen heeft geleden. Dat blijkt uit het vervolg van wat er in 1 Petrus 2 staat. “Die als Hij gescholden werd, niet wederschold, en als Hij leed niet dreigde, maar gaf het over aan Dien, Die rechtvaardiglijk oordeelt; Die zelf onze zonden in Zijn lichaam gedragen heeft op het hout, opdat wij de zonden afgestorven zijnde, der gerechtigheid leven zouden; door Wiens striemen gij genezen zijt.” Uit deze teksten blijkt dat wij goed moesten beseffen, dat Jezus’ zelfovergave tot in de dood uniek is. Het komt aan op het deelhebben aan Jezus en in de kracht daarvan, als dienaar, als slaaf, doen wat de Meester deed. We herinneren u in dit verband aan Johannes 13:34 waar Jezus Zijn discipelen gebiedt elkaar lief te hebben, zoals Hij hen heeft liefgehad. Het zien door het geloof op de Heere Jezus maakt ons bekwaam om Zijn voorbeeld te volgen en beter te volgen. “Och, dat wij uit ondervinding wisten, wat het is, een gezicht te nemen van Christus’ liefde, geduld, lankmoedigheid, zachtmoedigheid, haat tegen de zonden, ijver enz. en door het geloof zolang daarop te staren, totdat door de kracht die uit dat Voorbeeld komt, onze harten enigermate gevormd werden tot dezelfde gestalte om in dezelfde vorm gegoten te worden. We denken in dit verband aan Psalm 17:3 (berijmd).

Ik zet mijn treden in Uw spoor,
Opdat mijn voet niet uit zou glijden,
Wil mij voor struikelen bevrijden,
En ga mij met Uw heillicht voor,
Ik roep U aan, ‘k blijf op U wachten,
Omdat G’,o God, mij altoos redt;
Ai luister dan naar mijn gebed.
En neig Uw oren tot mijn klachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen