Niet vergeten!

Dit is een bekende uitdrukking. Het komt echter voor dat vergeten wordt. Als men erbij betrokken is, is dit een pijnlijke zaak. Hoe zag Jozef uit naar wat de schenker zeker zou doen en bereiken, maar het gehoopte kwam niet. De schenker vergat hem.

Welk een woorden worden er door de Heere gesproken. Het weldoen van de Heere kan beantwoord worden door vergeten. Met nadruk wordt door Hem gezegd: “Nochtans heeft Mijn volk Mij vergeten”. Tot het “niet vergeten” wordt in het Woord van de Heere ook aangespoord. De daden van de Heere, de bemoeienissen des Heeren, de zegeningen des Heeren mogen niet voorbijgezien worden. We zingen: “Vergeet nooit één van Zijn weldadigheden; vergeet ze niet; ‘t is God, Die z’ u bewees”. Daaraan dient ook gedacht te worden rond en op de dagen 4 en 5 mei. Het zijn gedateerde dagen. Vier mei: herdenking gevallenen en vijf mei: herdenking bevrijding. Bij dit gebeuren stil te staan is noodzakelijk. Er is in de vijf oorlogsjaren heel wat gebeurd. Het aantal slachtoffers is groot. Hoeveel joden zijn er weggevoerd en vergast! De sporen van wat er plaatsvond zijn nog niet uitgewist. Velen dragen de werkelijkheden uit die tijd nog met zich mee. Wat gebeurd is, heeft veel gedaan. Temidden van alles heeft de Heere Zich niet teruggetrokken. Wat de bezetter ook wegnam, opeiste of wegroofde, het Woord van de Heere bleef. Het mocht zondag aan zondag verkondigd worden. Het voedsel voor het hart, mocht ook voedsel voor het leven zijn. In de hongerwinter was er weinig te eten. Alles was gerantsoeneerd. Het hoofdmenu werd suikerbieten en bloembollen. Gebedeld werd er om wat eten en in de winter van ‘’444-’45 stierven in de steden dagelijks mensen van de honger.

De Heere liet Zich echter zien en kennen als de God van Elia. Door de kracht van het Woord kon men verder, hoe moeilijk men het ook had. Tien graden vorst weerhield niet om het Woord te brengen of te horen. Er werd ook over gesproken. De Heere wilde oorlogswinst, oorlogszegen geven. Zichtbare bemoedigingen gaf Hij. op de muren werd geschreven: Duitsland wint op alle fronten. Maar af en toe werd in de lucht gezien: O.Z.O.: Oranje Zal Overwinnen. Er konden psalmen gezongen worden in de nacht. Het gebed tot de levende God was er. Men spoorde elkaar daartoe aan. Ook waren er de onderlinge contacten. Verschillende uren zijn onvergetelijk; de prediking op de zondagen en de bijbellezingen op de woensdagen over Ruth. Daar het om acht uur spertijd was, waren deze diensten om drie uur gesteld.

Wonderlijk was de vijfde mei: bevrijdingsdag. Van Jakob lezen we dat hij vast ging geloven, toen hij de wagens van Jozef zag. Zo was het ook in mei ‘45. De bevrijding werd vast geloofd door het zien van de Canadezen. Wij hadden toch ook de dolle dinsdag gehad, maar op die dag volgde er een donkere nacht. Maar nu was er een lichtende morgen. Het zonlicht gaf hoop. Wonderlijk werden we gespaard; wonderlijk zijn we bevrijd. Want als de capitulatie niet was gekomen, had West-Nederland vechtend bevrijd moeten worden. Wat zou er dan plaatsgegrepen hebben! Het was het dichtstbevolkte deel van Nederland. Echter, de Heere greep in en wendde het lot. De Heere heeft er ook voor gezegd dat de atoomboom door de Duitsers niet in werking kon worden gesteld. Men had het steeds over het “geheime wapen”, zoals men het noemde. Als men daarover tijdig de beschikking had gehad, was Hitler de wereldheerser geweest. De Heere verhinderde het.

Hoe groot was het vrij te zijn; in vrijheid te leven; het huis van Oranje weer in het midden te hebben; het Wilhelmus te kunnen zingen; vrij te kunnen spreken; weer te kunnen winkelen, te kopen en verkopen; ‘s nachts rustig te kunnen slapen en geen vrees te hebben voor bombardementen of wegvoering.

Alles wat we noemden is nu ruim 50 jaar geleden geschied. Over de periode na ‘45 tot nu kan veel geschreven worden. Zeer veel zelfs. Er is zeer veel wat verdriet, met zorg vervult of doet vrezen. Maar tot allen die weet hebben van oorlog en bevrijding komt de vraag: Wat heeft het ons gedaan? Waar heeft het ons gebracht? Hoe reizen we voort? wat heeft het tekort, de overvloed ons gedaan? Zijn we bedelaars aan de troon van de Heere? Zoeken we de schuren van de Meerdere Jozef? Wat geven we aan de jeugd vandaag door en komen de wonderen van de Heere nog ter sprake? Of is het: toen was het zo, en nu is het zo! In Psalm 78 gaat het over: “Des Heeren lof, uit ‘s lands historieblaân. Zijn sterke arm en grote wonderdaân”. Zeker heeft dit voor ons betrekking op het gebeuren een aantal eeuwen geleden, maar ook in deze eeuw. De hand van de Heere in de oorlog en in de bevrijding. Daar is Zijn Naam aan verbonden. Hand en Naam, Naam en Hand gaan altijd samen. Weten we uit het Woord van de Heere en uit de praktijk van beide? Staan we naar het kennen van beide in ons leven?

Tot niemand van ons worde gezegd: “Ziet, de hand des Heeren is niet verkort, dat zij niet zou kunnen verlossen; en Zijn oor is niet zwaar geworden, dat het niet zou kunnen horen”. Maar: “Het zal zijn, dat een iegelijk, die de Naam des Heeren zal aanroepen, zalig zal worden. Door het bloed van de Heere Jezus”. In de omgeving van de streek waar eind ‘44 het Ardennenoffensief plaatsvond, staat een monument. Daarop staat geschreven: “Zij gaven hun leven voor onze bevrijding”. Het maakt stil als men dit leest. Hun leven voor vreemden! Jezus Christus gaf Zijn leven voor vijanden! In de Romeinenbrief staat: “dat Hij te Zijner tijd voor de goddelozen is gestorven”.

Welk een evangelie!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen