Ook schietgebeden mogen! (5)

Nehemia had belijdend en smekend gebeden. Daarnaast had hij zijn verzoek ingediend bij de Heere, of Hij zijn inzet zou willen zegenen en barmhartigheid zou willen geven voor het aangezicht van de koning. Hieruit blijkt dat we met alles bij de Heere mogen komen, met welke omstandigheden ook. De grond hiervoor is te vinden in ’s Heeren eigen Woord. Waartoe wekt Hij niet op! We zien daarin ’s Heeren bewogenheid en grote ontferming. Hij wil luisteren en zelfs schietgebeden zijn voor Hem van betekenis. Hij wil ernaar horen en ze verhoren. Na het bidden van Nehemia, zoals we aan het einde van hoofdstuk l lezen, moest hij maanden wachten op een ontmoeting met de koning. Bij welke gelegenheid, dit staat beschreven. Bij een festijn, een ongeschiktere gelegenheid was niet denkbaar om tot de koning te gaan en hem te spreken. Het was uitgesloten. Afwijzend zou elk verzoek zijn. of nog erger. Na de winterperiode was koning Arthahsasta teruggekeerd in zijn paleis op de burcht Susan. Voor deze gelegenheid werd een feestelijke maaltijd met zeer veel genodigden aangericht. Aan pracht en praal ontbrak het niet. Nehemia had tijdens dit feest dienst. Hij kon en mocht zich er niet aan onttrekken. Feesten had zijn leven niet. Daarnaast hield de droeve tijding uit Jeruzalem hem dag en nacht bezig. Alles wat Nehemia zag en hoorde, pijnigde hem. Het trof hem zeer. Op zijn gezicht stond het verdriet te lezen. Welk een tegenstelling: allen een vrolijk gezicht en hij intens verdrietig. En hij werd geroepen om te werken. Hoe is het mogelijk. Laat de Heere Zijn kind maar begaan? Zeker! Maar let op de besturing door de Heere. Juist het feit dat Nehemia er zo droevig en somber uitzag, werd de aanleiding tot een gesprek met de koning. Wonderlijk zijn de wegen van de Heere. De koning zag Nehemia, doende zijn werk als schenker met een treurig gezicht. Door die aanblik van treurigheid werd de koning getroffen; hij vroeg naar de oorzaak. Op zich is dat een wonder, want op een feest zijn alleen maar vrolijke gezichten welkom. Door de vraag van de koning, die aanleiding gaf tot een gesprek, zien we dat de Heere omstandigheden gebruikt, waarvan wij denken dat contact uitgesloten is.

Arthahsasta had de vraag gesteld: “Waarom is uw aangezicht treurig, zo gij toch niet krank zijt? Dit is niet dan treurigheid des harten”. Na deze vraagstelling werd Nehemia erg bang. Er staat geschreven: “Toen vreesde ik gans zeer”. Immers, nu moest Nehemia antwoorden en kwam het erop aan om ddt te vragen, waarmee hij al maanden rondgelopen had, namelijk de herbouw van de muren en de poorten van Jeruzalem. En dan lezen we: “Toen bad ik tot God van de hemel” (Neh. 2:4b). Plotseling ging Nehemia bidden. Zo in die volle zaal, midden op het feest, een schietgebed; een heel kort, flitsend gebed. Laten we hierbij stilstaan. Overal mag gebeden worden, waar men ook is, wat men gaat doen of waarvoor men komt te staan. Het “voor Mij uitstorten van het ganse hart” is niet tijd- of plaatsgebonden. Het spreekt niet van bepaalde omstandigheden, het geldt altijd zo en overal. Wanneer we het leven van Nehemia nagaan, blijkt uit zijn boek dat hij een biddend leven heeft geleid. Hij leefde heel dicht bij de Heere en hij kon zonder Hem niets doen, waar hij ook was. Op dit moment was de toestand precair, bedenkelijk, hachelijk, vandaar het schietgebed, maar het was een bewust, gericht gebed: “Hij bad tot God van de hemel”. Dat is de almachtige God; de God, Die het hart van de koning neigt als waterbeken. Het verzoek van de koning werd aan de Koning der koningen voorgelegd en op hetzelfde moment kreeg Nehemia de overtuiging dat zijn verzoek aan Arthahsasta zou slagen. De Heere helpt in nood én de Heere is getrouw in nood. Beleefd deed hij zijn verzoek aan de koning: “Zo het de koning goeddunkt, en zo uw knecht voor uw aangezicht aangenaam is, dat hij mij zendt naar Juda, naar de stad der begrafenissen mijner vaderen, dat ik ze bouwe”.

Het hoge woord is eruit: Hij wil Jeruzalem herbouwen. Dit betekent dat de koning allereerst op zijn besluit moet terugkomen, want de bouwstop moet teruggenomen worden. Op zich was dit al heel wat voor een Perzisch koning. Het verbod om te bouwen lag vast en was gegrond in de aanklacht van de Samaritanen. Daarnaast waren koningen gewend om bij moeilijke zaken hun raadsheren te raadplegen. Dit zou nu zeker ook moeten gebeuren. We lezen echter dat de koning zo ineens het verzoek van Nehemia toestond. De kroonraad van de wijzen kwam er niet eens aan te pas. Geweldig zouden we zeggen. Maar het is de daad van de Heere. Nehemia geloofde dat de Heere het hart van de machtige koning Arthahsasta in Zijn hand had. Daarom heeft hij ook gebeden, zodat het wonder mocht gehoord worden: Nehemia naar Jeruzalem met een officiële aanstelling van de koning. In opdracht van de koning mocht hij gaan. Tijdelijk uit ’s konings dienst ontslagen voor arbeid in ’s Heeren dienst. Wonderlijk! Goddelijk! Die Heere van wonderen leeft nog. Hoe groot is het verval in kerk en staat! Hoe is het met ons gesteld? Hoe moet het verder?

Leven we bij de zonden van bedrijf en nalatigheid? Bij onze onmogelijkheden ?

Zalig hij, die in dit leven,

Jakobs God ter hulpe heeft;

Hij, die, door de nood gedreven,

Zich tot Hem om troost begeeft;

Die zijn hoop, in ’t hach ‘lijkst lot,

Vestigt op de HEER’, zijn God.

Ook met het schietgebed!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen