Onbegrijpelijke liefde

‘Hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons liefgehad heeft...’

Dit is de taal van de apostel der liefde, Johannes, die deze woorden geschreven heeft. Het is ook de taal van al degenen, die God door genade hebben leren lief krijgen. Het zijn mensen die door het wonder van de wedergeboorte, andere mensen geworden zijn. De liefde Gods is in hun harten uitgestort. En dat doet hen oog krijgen voor de ‘onbegrijpelijke liefde’ die er in God is.

Want wie kan het begrijpen, dat God een van nature Hem hatend mens, liefheeft? Daar zijn in die mens helemaal geen redenen om hem lief te hebben. Veeleer het tegendeel. Daarom heeft God, om de mens toch lief te hebben, redenen gevonden in Zichzelf. En die redenen zijn de verheerlijking van Zijn Goddelijke deugden.

De mens is geschapen om God te verheerlijken. Maar de mens heeft gefaald. En nu gaat God, door Gód, Zichzelf verheerlijken. Wondervol mysterie! Als ik dit wonder vatten wil, staat mijn vestand vol eerbied stil. En om nu de mens lief te hebben zoals het behoort, dat wil zeggen: zonder dat één van Zijn deugden daarbij schade lijdt, heeft Hij Zijn Zoon gezonden, tot een verzoening voor onze zonden.

‘Hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons liefgehad heeft, en Zijn Zoon gezonden heeft...’

Nee, God heeft Zijn Zoon niet gezonden om te verderven, maar om te behouden. En opdat nu een zondaar behouden zou kunnen worden, eerlijk zalig zou kunnen worden, heeft God Zijn Zoon gezonden tot een verzoening voor onze zonden.

Hij heeft de menselijke natuur aangenomen. Hij is de broederen in alles gelijk geworden, uitgenomen de zonden. Hij heeft de zonden van Zijn volk op Zich genomen. Hij heeft de schuld betaald. Hij heeft de vloek gedragen. Hij heeft met één offerande een volkomen genoegdoening teweeggebracht. Toen Hij aan het kruishout, dat is het vloekhout, hing, en daar tot een vloek werd, zijn al de vloeken der wet op Hem uitgewoed. Het recht kreeg voldoening, Gods deugden werden bevredigd, God was voldaan. God werd door zijn Zoon gekend als een eeuwige gloed en een verterend vuur bij Wie niemand wonen kan, opdat een zondaar God zou kunnen kennen als een verzoend God en Vader in Christus Jezus. Opdat God tot die vloekwaardige zondaar zou kunnen spreken van heil en vrede; zou kunnen zeggen: Ik zal nooit meer op u toornen en nooit meer op u schelden. Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde. En daarom zal Ik u lief blijven hebben tot in eeuwigheid.

O God, U bent al mijn liefde waardig. Ik zal U nu ook eeuwig liefhebben. Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad.

Is dat ook uw taal, geliefde lezer?

Om achter dit heilgeheim te komen, dat God naar Zijn vreêverbond aan Zijn volk en kinderen bekendmaakt, moeten de zonden gekend worden, moet de vloek aanvaard worden. Dit moet alles eerlijk aan God beleden worden. Want als de zonden niet worden gekend, beleefd, beweend en beleden, als de vloek niet wordt aanvaard, zodat ik mij Gods gramschap dubbel waardig weet, hoe zal die dierbare Borg betekenis voor mij krijgen? Daar is geen plaats voor in mijn leven. Er is veel ijdel roemen in een Jezus van vijf letters, door mensen die menen dat zij rijk en verrijkt zijn en geens dings gebrek hebben, terwijl zij niet weten dat zij ellendig en jammerlijk en arm en blind en naakt zijn.

Ga eerlijk met uw ziel om, opdat u straks niet voor eeuwig bedrogen uit zult komen. En als u uw oordeel thuisgekregen hebt, zoek er niet langs allerlei slinkse wegen onderuit te komen. Maar aanvaard het eerlijk. Dan wordt het aan uw kant omkomen. Dan moet de vloek worden gedragen. Eeuwig! Verdiend!

Wie zo zijn hoofd op het blok mag leggen, die wordt vrijgesproken van schuld en straf. Die krijgt een recht op het eeuwige leven.

Die mag, door het geloof, God zien van aangezicht tot aangezicht.

Diens ziel is gered. Die kan zingen:

Gij hebt Uw land. o HEER die gunst betoond.
Dat Jakobs zaad opnieuw in vrijheid woont;
De schuld Uws volks hebt G’ uit Uw boek gedaan;
Ook ziet Gij geen van hunne zonden aan;
Gij vindt in gunst en niet in wraak Uw lust;
De hitte van Uw gramschap is geblust...
Zalig, wie dat gelovig beleven mag.

Uit: Ds. H.C. van der Ent,
Onbegrijpelijke liefde, blz. 83-85

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen