Nehemia, stimulator tot werken en waken (15)

Welk een persoon heeft de Heere aan de bouwers en in hen aan heel Israël gegeven! Een man die leefde bij drie werkelijkheden: de eer van de Heere, het welzijn van het volk en ieders verantwoordelijkheid. Gedreven door de Geest van de Heere heeft hij zich daarvoor ingezet. Hij werd zelfs de leider. Zo werd hij een afschaduwing van de grote Leidsman van de kerk, Jezus Christus.

Op een bepaald moment was het zeer kritiek. Men liet het werken afweten. De gedachte aan het optreden van de vijanden leidde tot bouwstop. Alleen Nehemia bleef op zijn post, hij werd door niets ontrouw. Hij week niet als bidder en als werker. De Heere kroonde uit genade zijn levenshouding. Nehemia kon later schrijven: “en God had hun raad tenietgedaan”. Er werd een streep gehaald door hun voornemens. De vijand was weer uitgeschakeld. Vele malen komen we dit in de Heilige Schrift tegen. Soms lijkt er van het ingrijpen des Heeren niets te zien, de ondergang al dichterbij, maar de Heere kwam. Hij is nooit te laat. Hij spreekt en Hij werkt op tijd. Op Zijn tijd!

De vraag kan leven: Waarom komt de Heere in een zeer hachelijke situatie niet eerder? De Heere wil Zijn vijanden beschamen. Zijn volk laten zingen van Zijn grootheid en trouw. “U alleen, U loven wij. Dies vertelt men in ons land, al de wond’ren Uwer hand”. Hij maakt alles, dat men zich verwonderen moet. Elke geschiedenis die daarvan spreekt mag in nood en strijd een hart onder de riem zijn. Het hopen op Hem, het uitzien naar Hem is niet tevergeefs. Na de aftocht van de vijand werd het werk hervat. Niets was er meer wat de bouw kon tegenhouden. Het vaste vertrouwen van de bouwers was weer teruggekeerd. Het staat er zo simpel, zouden we zeggen, maar het spreekt van veel: “Zo keerden zij allen weder tot de muur, een iegelijk tot zijn werk”. Nu moeten we er wel op letten hoe men aan de slag ging en wat daarnaast gebeurde. In het geloof werd het werk weer opgepakt, maar men vergat eigen verantwoordelijkheid niet.

Waakzaamheid was geboden. Een teruggetrokken vijand is geen overwonnen vijand. Hij is nog in leven. Onveranderd. En echte vijanden worden geen vrienden, die blijven zoals zij zijn. Die overtuiging had Nehemia ook, vandaar zijn inzet. Hij verdeelde zijn manschappen in twee helften. De ene helft werd flink bewapend. Men moest van de morgen tot de avond, zelfs tot in de nacht paraat zijn, zodat men elke aanval van de vijand zou kunnen afslaan. De andere helft moest aan het werk, echter met dit verschil, voorheen moest het zonder wapen gedaan worden en nu moest men er over één beschikken.

We lezen van de sjouwers die het puin in grote korven wegdroegen en het voor de bouw benodigde materiaal mee terugbrachten; zij moesten in hun ene hand een spies dragen om zich tegen een overval te kunnen verdedigen. Elk ogenblik moest men ge-vechtsklaar zijn. Verschillende stamhoofden kregen hun plaats achter de manschappen met het doel om hen aan te moedigen om het werk te doen en om eventueel bij een gevecht te steunen en te leiden.

Hoe goed ging Nehemia te werk! Het devies was: werkend strijden en strijdend werken. Want de arbeid vond plaats op vijands grondgebied. Jezus’ woord mag nooit vergeten worden: “De satan is de overste van de wereld”. Hijzelf heeft zeer goed met hem kennisgemaakt. Het uur van Jezus’ verzoeking mogen we niet voorbijzien. De satan toonde Hem al de koninkrijken van de wereld. Door één knieval zou Jezus de macht hebben over de heerlijkheid van de koninkrijken. We weten dat satans macht beperkt is tot deze tijd, maar hij laat zich gelden, al is hem bekend dat hij de grote verliezer is. Vandaar dat bidden en werken, waken en strijden geboden zijn.

Wanneer we de kerkgeschiedenis lezen, dan hebben velen zo in hun tijd gestaan, werkend in de kracht van de Heere, bewapend met het zwaard van de Geest, hetwelk is Gods Woord. Zulke personen hebben wij vandaag broodnodig. Mannen, bedeeld met gaven en talenten, staande op de bres. Het gereformeerd-zijn mag niet alleen in onze papieren staan of in ons vaandel, het moet overduidelijk blijken in woord en geschrift. Wie neemt het, gegrond vanuit de Schrift en de belijdenis van de kerk, op tegen de moderne tijdgeest, tegen een hermeneutiek die de hedendaagse geest ademt? Er wordt gesproken over kerken en het spreken als kerken met elkaar. Op zich niet verkeerd, maar gezamenlijke strijd mag niet ontbreken, zoals Judas schrijft, namelijk het strijden voor het geloof dat eenmaal de heiligen is overgeleverd. Dat is voor alles noodzakelijk. Wordt dit streven niet gezien, dan is elke fusie of vereniging mensenwerk en zal niet bestaan.

Laat er het gebed zijn om bidders, werkers, wakers en strijders op alle terreinen en fronten. Theologisch, ethisch, sociaal. Dat strekt tot eer van de Heere en daar heeft de achterban recht op. Voor koersbepaling is het voor de jeugd onmisbaar.

Zijn we als ambtsdragers daarvan doorgedrongen en zoeken we elkaar daarin en daarvoor?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen