Brieven van Rutherford (1)

In onze tijd worden er steeds minder brieven geschreven. Dit komt ondermeer omdat er veelvuldig van de telefoon gebruik wordt gemaakt. Vroeger lag dat anders. Wanneer kinderen niet woonden in de plaats waar hun ouders woonachtig waren werden er geregeld brieven naar elkaar geschreven. De brieven die nu onze aandacht vragen zijn geschreven onder heel speciale omstandigheden. Het was een tijd van verdrukking voor de Schotse Kerk. De meeste brieven van Rutherford zijn geschreven vanuit de gevangenis. Het is een goede zaak daarvan kennis te nemen. Van de inhoud van de brieven valt veel te leren. Rutherford werd bijzonder gesterkt in zijn gevangenschap. Wie had tevoren kunnen denken dat zijn brieven, die toen geschreven werden, later zouden worden uitgegeven en tot in onze tijd van betekenis zou-den zijn? Enkele zaken uit de brieven van Rutherford willen aanstippen in ons blad.

De gevangenis een paleis

Rutherford werd in augustus 1636 verbannen uit zijn gemeente en in de gevangenis gezet. Dat is geen geringe zaak voor een prediker als hij het Woord Gods niet meer mag uitdragen. Meerdere malen schrijft Rutherford hierover in zijn brieven. Hij zag zichzelf als een arme Jozef die gevangen was gezet. Aan de ene zijde schrijft hij dat de kansel voor hem een groot feest zou betekenen (blz. 43), maar aan de andere zijde durft hij geen woord te zeggen tegen Christus Die hem dit heeft aangedaan. Op 3 januari I637 bericht hij vanuit de gevangenis dat het goed met hem mag gaan. We lezen op blz. 44: “Het gaat goed met mij. De gevangenis is een paleis voor mij, een eetzaal waar ik met Christus mag aanzitten. Over de goedheid van mijn Christus is niets teveel gezegd. Ik wilde wel dat heel Schotland wist hoe het met mij gesteld is en dat het hier met mij te gast was.” Ook schrijft Rutherford erover dat hij in de gevangenis vele zaken heeft mogen leren die vroeger voor hem verborgen waren. Zo heeft de Heere datgene wat de vijanden ten kwade dachten, ten goede gedacht. Het verblijf in de gevangenis heeft vrucht mogen afwerpen.

Door Christus opgezocht

Rutherford schrijft over de vele bezoeken die Christus hem bracht in de gevangenis. Op blz. 51 lezen we: “Ik stel vast dat mijn Heere zeven keer daags komt en gaat. Zijn bezoeken zijn niet lang maar veelvuldig en aangenaam. Ik durf met geen mogelijkheid iets kwaads van mijn Heere te denken. Wel hoor ik de verzoeker en eigen vlees kwaad en hard over Christus spreken, maar de liefde denkt geen kwaad.” Hier lezen we duidelijk wat genade vermag onder moeite volle omstandigheden. De Heere weet wat nodig is in moeilijke tijden en schenkt dat ook. We lezen er ook van dat Rutherford in de gevangenis de hemel heeft mogen zien, het schone paleis van het Lam. Tegen het gezicht van de hemel wegen geen duizend werelden op. Rijke vertroostingen mocht Rutherford ondervinden. Wonderlijk werd hij versterkt door Christus in de gevangenis. Rutherford gebruikt het beeld van een moeras, sloot of modderpoel. We lezen dat op blz. 56: “Zal een vader zijn lieveling niet in zijn armen nemen en hem over een sloot of moeras dragen? Dit moeras, deze moddetpoel zou te breed voor mij zijn om er over heen te stappen. Daarom zal mijn Heere Jezus mij naar de overzijde dragen.” Zo mocht Rutherford het vertrouwen beoefenen dat de Heere het wel met hem zou maken en voor hem zou zorgen.

Maar ernst met uw ziel

Vanuit de gevangenis mocht in de brieven ook doorklinken de ernst die men moet maken met de zaligheid van de ziel. Want het zal een van tweeën zijn: Of wening en knersing der tanden of hemelvreugde. Er is vreugde en vrede in de dienst van Christus. Het is onuitsprekelijk groot te delen in de zegen en de genade van God. Welk een ogenblik zal het zijn als Gods kind verwelkomd wordt door Christus in het heerlijke, gelukzalige oord. Bedenk anderzijds wat het zal zijn als een schuldig geweten u eeuwig zal pijnigen en folteren. Het genieten van de zonde is als een droom, een gedachte, een damp, een inbeelding, een schaduw. Aan de andere zijde is het een eer een kind van God te zijn.

Kinderen die de rust zijn ingegaan

In de tijd van Rutherford was de kindersterfte veel groter dan in onze dagen. In de brieven klinkt door dat het sterven op jonge leeftijd niet het ergste is, maar wel het onbekeerde sterven. Het is genade alleen op jonge leeftijd te mogen sterven en in te mogen gaan in de hemelse heerlijkheid. Rutherford wijst erop dat Christus over zalig geworden kinderen waakt in de hemelse schatkamer. Godvrezende ouders houdt hij voor dat zij hun zalig geworden kinderen zullen weerzien in de dag van de verrijzenis. Rutherford wijst erop geen afgod te maken van onze kinderen. We lezen dienaangaande op blz. 60: “Laat kinderen niet uw afgod zijn, want de Heere is een jaloers God Die de afgod wegneemt omdat Hij uw liefde geheel voor Zichzelf begeert.” Mogen wij de kinderen als panden zien die de Heere aan de zorgen toebetrouwt wanneer Hij wil en zolang Hij wil?

Goddeli jke lessen

De Heere heeft onderwijs willen geven aan Rutherford in de gevangenis. Aanvankelijk heeft Rutherford het moeilijk gehad met zijn gevangenschap. De Hand Die hem vasthield was hij bijna kwijt. Het geloof was zwak en de liefde smeulde. Later mocht hij de grondeloze en onbegrensde liefde en goedheid van God beleven. De tweede les die hij kreeg was onderwerping aan de voorzienigheid van God. Alleen de onderwerping geeft rust in moeilijke omstandigheden. Rutherford had gemurmureerd omdat hij zijn eigen gemak en rust zocht. Later mocht Rutherford zeggen dat het vat van Gods voorzienigheid geen enkele ongeregeldheid of onregelmatigheid vertoont. Ten derde heeft hij geleerd de wereld meer af te sterven. Hij mocht beleven dat de wereld zijn thuis niet was. Ook heeft hij geleerd dat zonder tegenspoed de genade verkommert. De grootste helse verzoeking is een leven zonder verzoekingen. Zonder God wist Rutherford zich zwak. Maar als de Heere sterkt mag hij de wapens hanteren tegen de vijanden.

Christelijke levenswandel

Rutherford geeft in zijn brieven enkele richtlijnen voor een christelijke levenswandel. Hij wijst erop dat er elke dag tijd genomen dient te worden voor het lezen van Gods Woord en het gebed. Sta onder dagelijkse bezigheden stil bij zonde, oordeel, dood en eeuwigheid. Hij waarschuwt voor het afdwalen van de gedachten bij persoonlijke gebeden. Wees niet verbitterd ook al staat men zonder gevoel van blijdschap op van het gebed. De dag des Heeren is bestemd voor openbare en persoonlijke godsdienstoefening. Let op uw woorden en vermijd ijdele, afdwalende gedachten. Wees op uw hoede voor woede en wraakzucht. Vermijd zonden die tegen het geweten ingaan. Zulke zonden noemt Rutherford uiterst gevaarlijke voorbereidingen op de verharding van het hart. Handel eerlijk, trouw en oprecht met uw naaste. We lezen op blz. 66: “Laat ons gedrag zo zijn dat zij die het zien met ere spreken over onze goede Meester en belijdenis.” In genoemde richtlijnen voor een christelijke levenswandel ligt veel dat wij ter harte kunnen nemen. Rutherford roept ook op ernstig te bidden voor verblinde vijanden. Op blz. 68 lezen we dat Rutherford er beschaamd over is dat Christus zo goed is voor een zondaar zoals hij. “Hij heeft in mijn hart een vuur gelaten dat de hel met geen water kan uitblussen.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen