Niet vergeten

Wanneer we Nehemia 9 vanaf vers 5 lezen, worden we gewezen op een gebed. Een opvallend gebed. Het telt ruim dertig verzen. We dienen te onthouden dat dit niet eis is voor elk gebed. Hiervoor is geen voorschrift. In de heilige Schrift komen we korte en lange gebeden tegen. De Heere heeft geen regels gesteld voor de lengte. Hoe kort was het gebed van de Kananese vrouw: Heere, help mij. Daarom is de uitdrukking ‘schietgebed’ Bijbels. Laat de echtheid van het bidden niet gezocht worden in het korte of het lange gebed. Het komt aan op het sprekende. Het treffende. Nu weten we dat we alleen, maar ook samen mogen bidden. Tijdens de diensten mag het niet ontbreken. Terecht spreken we van de dienst der gebeden. De predikant moet in het bidden laten merken dat hij een band aan het Woord heeft. Wanneer men zich dat bewust is, geeft het gebed geen korte samenvatting van de preek of wordt een beke-ringsweg aangegeven. De ‘echtheid’ van een dominee blijkt daarin niet, maar in zijn hartelijke binding aan het Woord van de Heere: met het doel opdat het Woord en de Geest mogen werken in de gemeente onder jong en oud. Onjuist is het, wanneer het gebed gebruikt wordt om allerlei zaken uit te spreken. Scherp is gezegd: er zijn predikanten die van hun gebed een advertentiepagina uit de kerkbode maken. Er zijn ook gemeenteleden die heel graag een plaatsje op die pagina innemen. Nalatigheid wordt soms kwalijk genomen. Waarvoor zijn er eigenlijk kerkbodes gekomen? Hiervan dient acte genomen te worden. Nu kan ook de gedachte leven dat het te lezen gedeelte meer op een verhaal lijkt dan op een gebed. Immers de geschiedenis van Israel van Abraham af tot aan de tijd na de ballingschap wordt genoemd. Toch is het een gebed. Want dit gebed vertoont duidelijk onderscheid met de stof van een geschiedenisverhaal, doordat alles ondergeschikt gemaakt wordt aan de Heere. Hij wordt steeds aangesproken als Gij. Met nadruk wordt beleden, en we moeten zeggen tegen de Heere Zelf, en met lofverheffing, dat Hij is de Scheppende, de levengevende God. Zijn grootheid schittert in de natuur. Maar bijzonder in Zijn genadewerk. Wat blijkt in de verkiezing van Abram en zijn naamsverandering. Abraham! Met hem had de Heere een verbond gemaakt en hem het land beloofd. Welk een erkenning werd daaraan toegevoegd. Gij hebt Uw woorden bevestigd, omdat Gij rechtvaardig zijt. Gij houdt U aan Uw Woord. Naast Kanaan als geschenk van de Heere kwam in het gebed naar voren, wat in Egypte geschied was. De Heere heeft de ellende van de vaderen aangezien en hun geroep bij de Schelfzee gehoord. Tekenen en wonderen hebt Gij gedaan aan Farao en aan al zijn knechten. De trotsaard, die uitsprak: Wie is de Heere, dat ik zou gehoorzamen, ging met zijn leger onder in de zee en verdronk. Schoon is de uitdrukking: Hun vervolgers hebt Gij in de diepten geworpen als een steen in sterke wateren. Gezonken en verdronken. Zo zonk men en verdronk men. De daden van de Heere, die groot en rijk zijn, werden op het tempelplein uitgesproken en op andere plaatsen in de Heilige Schrift worden ze aangehaald. Daden eeuwen geleden, maar niet voorgoed voorbij. Immers de daden van de Heere in het heden staan niet los van het verleden. Heden en verleden horen bij elkaar. In het Woord van de Heere worden ook wij daartoe opgewekt en aangespoord om te herdenken. Onze eigen kerkelijke geschiedenis staat daar niet buiten. Verdieping daarin is noodzakelijk. Het is erg wanneer de band aan het verleden niet meer spreekt, of als men weinig of niets weet van het verleden.

Wanneer uitgegaan wordt van het feit, dat we leven in 2001, dus in een andere tijd, en wij weten veel meer dan het voorgeslacht, dan is men het spoor bijster. En dat wordt bemerkt. Wie thuis is in het kerkelijke leven, heeft er weet van. Hoe kan ook de geschiedenis van eigen gemeente gekraakt worden. Mooie foto’s aan de consistorie-wand en een stukje geschiedenis in een gedenkboek, maar het verleden behoort tot het verleden. Portretten blijven hangen aan de wand, maar preken van de dominees komen niet meer in de hand. Laat u nimmer misleiden door de opmerking: de preken uit de jaren dertig, veertig hebben een andere zinsbouw, taal en stijl en daarom zijn ze te moeilijk om te lezen en te verstaan. Het genoemde is inderdaad iets anders en dat komt omdat onze taal een levendige taal is, maar het inhoudelijke van de preken heeft vandaag nog veel te zeggen, zelfs zeer veel. Er komt ook in uit, waarom men christe-lijk gereformeerd was. Het schriftuurlijke, bevindelijke heeft de hoogste waarde. Tijden mogen veranderen, maar het geestelijk onderwijs is nog hetzelfde. Laten we ook goed onthouden, hoe en waarom onze kerken ontstaan zijn. Ze zijn niet ontstaan door ruzie, maar om de waarheid die naar de Godzaligheid is. Men heeft soms moeten lijden, verachting, beschimping moeten ondergaan. Er werd veel geofferd voor de dienst van de Heere. Het penninkje van de weduwe was er. Zelf heb ik er van gehoord. Door de goedheid van de Heere heb ik gemeenten mogen dienen die er om het Woord van God en belijden van de vaderen gekomen zijn en zich zo ontwikkeld hebben. Elke geroepen dienaar schrijft het verleden niet af. Hij weet zich verbonden aan het vele goede wat de Heere gaf. Wie de Heere vreest zal dit ook kennen. En denkend aan de werkelijkheid van nu is het gebed: Uw werk, o Heere behoud dat in het leven, in het midden der jaren. Maak het bekend in het midden der jaren, in de toorn gedenk des ontfermens. Hebr. 3:2. Kennen we dit gebed?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen