Aan de Heere gewijd

Wanneer wij het Woord van de Heere lezen, mag wel steeds het gebed zijn: maak dat mijn hart oprecht Uw lessen eer. Want er liggen wat lessen in het Woord van de Heere. We komen onderwijs tegen wat nuttig en nodig is voor ons leven. Ambstdragers worden niet buiten gesloten. Daar dient ook aan gedacht te worden, wanneer we hoofdstuk 12 lezen. De tijd was aangebroken, dat de herstelde muur van Jeruzalem weer in gebruik genomen kon worden. Een bijzonder ogenblik in Israels historie. Door mensen was de komst van dit moment totaal uitgesloten. Wie zou de stad, de muur kunnen herbouwen. Maar de Heere opende de weg. Hij bewerkte het hart van Kores. Onder aanvoering van Nehemia liet de Heere werken. Er werd hard gearbeid en het resultaat bleef niet uit. De muur kon ingewijd worden. Nu dienen we erop te letten, hoe dit gebeurde. De muur werd de Heere toegewijd. En met de muur de hele stad. De stad met muur vormden de stad van de Heere. De plaats van de Allerhoogste Koning. Niets werd op rekening van de mens geschreven. Alles werd toegekend aan de Heere. Wat tot stand was gekomen, was Zijn gave. Zo werd het gezien, zo werd het beleden. Wij bezitten een kerkgebouw. Is het voor ons Gods huis? Een bijzondere plaats? Zo zou het moeten zijn, want er gebeuren hoogst belangrijke zaken. Het Woord van de Heere wordt verkondigd. Zijn sacramenten worden bediend. Zijn Naam beleden en aangeroepen. Eerbied, ontzag, erkenning en aandacht zijn geboden. In onze tijd van vervlakking moet dit dubbel onderstreept worden. Er is verschil tussen het huis van de Heere en onze woning. Dat wil niet zeggen, dat daar alles mag gebeuren. Er staat zelfs, hetzij dat gij eet of drinkt of iets anders doet, het zij al ter ere van de Heere. In huis zijn we aan de geboden van de Heere gebonden. Er is verschil tussen de Zondag en de andere dagen. Maar ze mogen geen tegenstelling vormen. Dit is niet wettisch, geen gebod van de mens, maar het is de wil van de Heere. In onze stijl moet het ook gezien worden, dat wij gaan naar het huis van de Heere. Dat we verschijnen voor het aangezicht van de Heere. Allerlei gesprekken, komend in de kerk mogen er niet zijn. Bezinning op de dienst is geboden. Laten we nagaan wat er gezongen en gelezen zal worden. Het persoonlijk gebed mag niet ontbreken. Onze kleding hoort ook gepast te zijn. Dit is niet overdreven. De stijlloosheid neemt toe. Het moet ons aan te zien zijn, dat we kerkmensen zijn. Men moet kunnen zeggen: die gaat naar de kerk. Als het goed is, gaat er van onze kerkgang een belijdenis uit. In de Schrift komen we het woord wandel nog al eens tegen. En dat heeft betrekking op elke dag. Dus ook op de zondag. Nu is er een woord wat in is en dat is het woord ‘aanpassen’. Nu is aanpassen iets anders dan verbeteren. Correcties kunnen in het kerkelijke leven nodig zijn. We hebben wat wijzigingen gekregen. Ik denk aan de orde van de dienst. Het orgelspel is verbeterd. Mede door het aanschaffen van een nieuw uitgebreid orgel. De kwaliteit van het spel is verhoogd. De mogelijkheden om dit te verhogen lagen voor handen. Echter nu wordt er op verschillende plaatsen gesleuteld aan de orde van dienst. Ingang hebben de nieuwe vertaling en de nieuwe psalmberijming. Ze worden gebruikt, maar het einde is niet in zicht. Wat bepaald is door de synode en in de kerkorde is vastgelegd, schijnt niet genoeg te zijn voor de diensten. Men plukt nu reeds allerlei bloempjes en wat aardig is en aanspreekt, wordt gebruikt. Men wil verruiming. Dat dit een achtergrond heeft, staat als een paal boven water. Het geestelijke klimaat wijzigt zich. De lijn van de vaderen wordt doorbroken. Er komt op een geest van aanpassen aan een geestelijk milieu van anderen. De band aan het verleden wordt zo doorgesneden. Hoe dacht men over het vrije lied voor de oorlog, en nu? Nu moet alles overgoten worden met een gereformeerd sausje. Met de uitspraak: het is toch niet tegen de Schrift? Echter de positieve uitspraak was altijd: is het geboden door de Schrift? We moeten niet beginnen bij wat niet tegen, maar naar de Schrift is. Men gaat zo de midden-orthodoxe kant op. Het is niet overdreven nog minder overtrokken, maar bezinning op wat christelijk gereformeerd is. is dringend geboden. Wie dit nog wil zijn, mag het verleden ook wat de orde van dienst betreft, niet laten liggen nog minder laten vallen. En laten we niet vergeten: wat laat de praktijk bij bepaalde kerken zien? Wat heeft het aanpassen gebracht? Voor de oorlog was er al vuurwerk en wat is er van over gebleven. Laten we niet blind zijn voor de werkelijkheid. De vraag kan zijn: hoe kunnen we de jeugd behouden en de buiten kerkdijken bereiken? Met en door het Woord van de Heere. Duidelijke, positieve, hartelijke verklaring daarvan en het juiste kontakt in de gesprekken werpen onder de zegen van de Heere vrucht af. Er wordt veel gevraagd van een predikant, bijzonder op de zondag. En dat mag. Het is te vrezen dat dit onderschat wordt. Bezinning op en in de praktijk brengen van wat in het boek der psalmen geschreven staat over de dienst van de Heere en het leven van elke dag. De gemeente moet dit merken, en de jongeren verstaan. Dan is er een uitstraling vanaf de preekstoel. Dat heeft op zich met gave of talent niets te maken. Het zal blijken dat de dominee geen vreemdeling is van de genade van de Heere in Jezus Christus. En het daaruit staan voor de gemeente. Dominees zijn voor mij onvergefelijk. Wat mochten ze meegeven. Wat deden ze horen. Wat lieten zij zingen. Naar de tekst, gerichtheid op de tekst, daar kon men het mee doen. Ook in oorlogstijd. Onvergetelijk. Laten we als ambtsdragers daaraan en daarvoor werken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen