Alle bidden is geen bidden

Daar wordt veel gebeden in het leven. De joden kennen hun gebedsriemen. De roomsen hun rozenkransen, en wij kennen onze gebedstijden, ’s morgens, ’s avonds, vóór het eten, na het eten, en dan kennen wij toch ook wel de binnenkamer des gebeds? Nu is alle bidden geen echt bidden. Wij kunnen bidden in de vorm. Wij kunnen bidden naar gewoonte. Wij kunnen bidden om er zelf beter van te worden, om zelf groot te worden, om voor ons zelf een naam te maken. Zo deden ook de Farizeeën en de Sadduceeën in Jezus’ dagen. Zij baden in de synagogen om van de mensen gezien en geëerd te worden. Saulus van Tarsen behoorde daar ook bij. Maar toen God hem stil hield op de weg naar Damascus heeft hij al dat bidden leren zien als een wegwerpelijk kleed. Geen waarde! Geen betekenis! Blinkende zonden voor God!

In de weg van ontdekkende genade heeft God hem toen het echte bidden geleerd. Het bidden uit een gebroken hart en uit een verslagen geest! Als een briesende leeuw had God hem gegrepen en tot stilstand gebracht en al zijn zonden had de Heer hem ordentelijk voor ogen gesteld. Toen was zijn vormelijk bidden ten einde, toen ging er zelfs een aparte boodschap naar Ananias: “Zie hij bidt!” Bidden, echt bidden is in het wonder van de genade Gods!

De Heere ziet dat! De engelen des hemels verblijden zich daarover en op zulk een bidden volgt ook een ontvangen! Wat Saulus in de binnenkamer te Damascus gebeden heeft wordt ons niet vermeld. Maar dat behoeft ook niet. als God een mens ontdekt, dan leert die mens wat het wezen aangaat precies hetzelfde gebed wat David leerde bidden, wat de moordenaar leerde bidden, wat de tollenaar leerde bidden: “O God, wees mij de zondaar genadig!”

Gena o God, gena, hoor mijn gebed, Verschoon mij toch naar Uw barmhartigheden, Delg, delg toch uit mijn schuld en overtreden, Uw goedheid wordt noch paal noch perk gezet.

Zulk een gebed blijft niet onbeantwoord. Ananias werd niet alleen op dat gebed attent gemaakt, maar hij mocht ook de boodschap gaan brengen van Gods vergevende genade in Christus. Het behaagde de Heere Zijn Zoon in hem te openbaren! Daar gaat het dan ook om! Dan moet alles van de mens sterven opdat het leven van Christus in het hart zou worden geopenbaard. “Ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij”. Om dit te leren, blijft het leven des gebeds nodig tot de rand van het graf toe. Dan blijft de worsteling van het leven, de afsterving van de oude mens en de opstanding van de nieuwe mens.

Staan wij dan naar zulk een gebedsleven. Alle bidden is geen bidden, maar het gebed door God geleerd dat is een bidden waar straks een eeuwig danken op zal volgen.

Hoe bidt gij?

Als een Farizeeër of als een tollenaar? Als een mens, die alles heeft of als een mens, die alles mist?

Rijke bidders worden door de Heere ledig weggezonden, maar arme, hulpeloze tollenaars worden met goederen vervuld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen