MEDITATIE

Johannes kan de toekomst niet zonder zorg tegemoet zien. Hij is zelf een banneling. In de geloofsvervolging die is uitgebroken heeft men hem van zijn bewegingsvrijheid beroofd en moet hij op het onbewoonde eiland Patmos verblijven. Daar heeft hij niemand om mee te spreken over de Heere en Zijn dienst. Nog minder beschikt hij daar over een gemeente aan wie hij het Evangelie mag verkondigen. In gedwongen werkeloosheid moet hij daar zijn tijd doorbrengen, terwijl hij weet dat de gemeenten in grote nood en onzekerheid verkeren. Ja, ook dat drukt de apostel.

De gemeente wordt vervolgd. De vijandschap is losgebroken, en Gods kinderen worden meer en meer behandeld als slachtschapen. Wat zal er van hen worden in deze tijd van zielsverzoeking en van strijd? Het rijk van de Boze lijkt onoverwinnelijk sterk. Zal de duivel het winnen? En waarom laat de Heere al deze dingen toe?

Bange vragen kunnen bij tijden aan de ziel knagen. Vragen waar we mee worstelen en waar we zo weinig antwoord op krijgen. Zulke vragen kunnen we ook in onze tijd stellen. Bijvoorbeeld aan het begin van een nieuw jaar. Wat zal het worden? Welke rampen en verschrikkingen zullen nu weer over de wereld heen komen? Nieuwe daden van terreur en terrorisme misschien? Of nog erger? Wat kunnen we allemaal niet verwachten? U had toch ook niet gedacht dat het afgelopen jaar de dingen zou laten zien, die we inderdaad gezien hebben?

Wat zal het worden in ons eigen land in dit verkiezingsjaar? Welke regering zullen we krijgen? Een regering, die nog verder zal gaan met de afbraak van alles wat aan Gods normen en waarden is ontleend? Zullen we nog verder aan het heidendom worden overgeleverd? En wat moet er worden van de zaak van Christus’ kerk? Die zaak is toch al zo erg op haar retour. Daar wordt toch al zoveel afbreuk aan gedaan. Zal dat nog verder gaan? Blijft er dan nog wel wat van over? Hoe klein zal straks de plaats zijn die de kerk nog in de samenleving inneemt?

Zit u met deze vragen? Als de zaak van de dienst des Heeren en vooral de eer des Heeren ons toch aan het hart gaat, dan kan het niet anders of deze en dergelijke vragen houden ons van tijd tot tijd ernstig bezig. En zouden die dan ook niet dringen tot gebed? Zouden we er niet mee naar de troon der genade vluchten?

Nee, niet om onze nieuwsgierigheid te laten bevredigen en precies te weten te komen wat er in Gods raadsplan staat. Maar om deze zorgen aan de Heere bekend te maken en weer rust te leren vinden in Zijn beleid, wetend, dat het alles gaat naar de bepaalde raad en voorkennis des Heeren en dat Hij door niets en niemand overvallen wordt. Christus houdt steevast de teugels van het bewind in Zijn handen en niemand neemt Hem die teugels uit handen. Johannes op Patmos heeft daar weer eens een duidelijke bevestiging van ontvangen. In zijn verbanningsoord laat de Heere hem dingen zien die met het natuurlijke oog niet te zien zijn. De apostel is ‘in de geest’. Mogelijk dat hij op het eenzame strand van Patmos loopt en uitkijkt over de wijde zee. En dan, aan de horizon, gaat ineens de hemel open. Het visioen komt dichterbij en Johannes kan de dingen nu duidelijk onderscheiden. Wat ziet hij? Dat in de gesloten hemel een deur wordt geopend. Ja, daar is een deur. Dat betekent: toegang. En die deur gaat open.

Dat betekent dat Johannes er door naar binnen mag kijken. Hij wordt er zelfs toe uitgenodigd: “Kom hier op, en Ik zal u tonen hetgeen na dezen geschieden moet”. Met goddelijke permissie mag Johannes dan een blik slaan in de hemel waar God woont en waar Hij regeert.

Wordt hem dan alles tot in de kleinste details duidelijk, zodat hij geen vragen meer overhoudt? Nee, dat niet. God houdt heel veel van de toekomst voor Zichzelf. Dat zal pas duidelijk worden als Hij Zijn plannen metterdaad uitvoert. Maar er is tenminste deze ene troost: er gaat een deur open in de hemel. Er is toegang tot God. God laat Zich niet onbetuigd. Hij laat in ieder geval weten, dat daar, in de hemel, geregeerd wordt. Daar vallen de beslissingen. Niet hier op aarde. Niet bij de groten der aarde. Beslist niet. God is gezeten op Zijn troon. Alle macht heeft Hij gegeven aan Zijn Zoon.

Met die troost - en het is geen geringe troost - mag Johannes het doen, midden in zijn verdrukking. En Hij mag er uit weten dat het ook met de zaak van de verdrukte kerk niet mis kan gaan. Die zaak ligt in veilige handen.

Een deur geopend in de hemel? Van tijd tot tijd zal een mens in al zijn onzekerheid daar weer eens oog voor moeten hebben. Ook in het nieuwe jaar. Wat het brengen zal?

Wie weet het? Komen er straks weer dagen zoals de elfde september van het vorig jaar er een was? Of dagen we verdere afbraak van wat in het licht van Gods Woord heilzaam en zegenrijk wil zijn? Van dagen zoals u die in uw persoonlijk leven hebt meegemaakt, waarin u ondervond de onzekerheid van alles hier en de zekerheid van de onverbiddelijke dood? Een blik op die open deur kan dan rust geven. Het kan de onrust van binnen stillen. Het kan ons ertoe brengen de zorgen uit handen te geven en ze toe te vertrouwen aan Hem, Die op de troon zit.

Kent u die God? Dat is natuurlijk wel nodig. Dan moet Hij niet langer een verre, onbekende God zijn. Dan moet de Zaligmaker ook niet een onbekende voor ons zijn, van Wie we alleen de naam kennen. Dan is een oprechte en hartelijke verbondenheid aan deze Koning nodig. Is dat er? Laat dat trouwens in het jaar 2002 de zaak zijn waar u het meest op gericht bent.

Om dan zo ook werkelijk getroost en bemoedigd te zijn met die geopende deur.

U kunt daar terecht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen