KOSTBARE MIDDELEN TEGEN SATANS LISTEN (3)

De derde list: de zonde verzachten en verkleinen

De satan wil het zo voor stellen dat je een kleine zonde gerust kunt doen zonder enige gevaar voor de ziel.

Het eerste middel tegen deze list is met ernst te overwegen dat een zonde die wij klein achten de grootste toorn van God heeft opgeroepen.

Denk bijvoorbeeld aan het eten van de verboden vrucht in het paradijs.

Het tweede middel is te bedenken dat een kleine zonde de weg opent tot het doen van grotere zonden. Wie aan kleinere zonden toegeeft daagt de verzoeker uit te verleiden tot grotere zonden. De onreinheid begint in de gedachten, zet zich voort in de blikken, uit zich in onreine woorden en tenslotte in een onreine wandel. Gewoonlijk gaat het van kwaad tot erger bij het zondigen. Een dijkdoorbraak begint met een klein gat dat al groter wordt.

Het derde middel is te bedenken dat het droevig is voor een kleine zaak tegen God te zondigen. Het is dwaas om voor een geringe zaak je ziel in de waagschaal te stellen. Een kleine zonde is grote ondankbaarheid jegens God.

Het vierde middel is te overwegen dat er groot gevaar in de kleinste zonde schuilt. Kleine zonden werken en broeden in het verborgen in de ziel. Kleine aandoeningen van het lichaam die verwaarloosd worden kunnen de dood veroorzaken. Het is gevaarlijk kleine zonden in het hart te voeden en te koesteren. Een schorpioen die klein is kan een leeuw doodsteken. Een klein lek in een schip kan dat schip doen zinken. Zo zal een kleine zonde zonder de barmhartigheid Gods de mens verdoemen. Een kleine misstap kan al de genade van een christen verduisteren, zoals een kleine wolk soms de gehele zon verduistert. Het vijfde middel is te overwegen dat Gods kinderen liever de ergste martelingen ondergingen dan dat zij de minste zonde zouden doen.

Augustinus heeft gezegd: ‘Het is beter van honger te sterven, dan hetgeen de afgoden geofferd is te eten.’ De vrienden van Daniël gingen liever de oven in dan dat zij bogen voor het beeld van Nebukadnezar. Ze wilden liever branden dan zondigen. Een predikant uit de tijd van keizer Constantijn liet een afgodstempel afbreken. De volgende keizer, Julianus, wilde dat die tempel weer opgebouwd zou worden. De predikant weigerde. Daarop werd hij gemarteld. Men zou stoppen met martelen als hij een halve penning voor de herbouw van de afgodstempel zou geven. Maar hij weigerde dit te doen.

Het zesde middel is te overwegen dat de ziel onder de schuld en het gewicht van de geringste zonde nooit zal kunnen staande blijven als God rekenschap zal vragen.

Het zevende middel is te overwegen dat er in de kleinste zonde meer kwaad schuilt dan in de grootste verdrukking. De fiolen van Gods toorn zijn uitgegoten over Christus vanwege de kleinste en de grootste zonde. De bezoldiding van iedere zonde is de dood. Een mens zou net zo erg moeten beven voor de kleinste begeerlijkheid als voor de hel zelf.

De vierde list: satan wijst op de zonden van godvrezenden en verbergt hun deugden.

De satan toont de mens dan wel de echtbreuk van David, de hoogmoed van Hizkia, de dronkenschap van Noach en de verloochening door Petrus, maar hij verbergt hun tranen, zuchten, klagen, verootmoediging en berouw.

Het eerste middel is te overwegen dat niet alleen de zonden van Gods kinderen staan opgetekend in de Bijbel, maar even nauwkeurig ook het opstaan uit de zonde door bekering. Job vervloekte zijn geboortedag, maar verfoeide zich daarna. Petrus viel diep, maar een liefdesblik van Christus deed hem in tranen smelten. De overlevering zegt dat Petrus elke nacht bij het kraaien van de haan op zijn knieen viel en bitter weende. Weten wij alleen van een volgen van Gods kinderen in de zonde en niet in hun berouw over de zonde?

Het tweede middel is te overwegen dat de heiligen niet steeds opnieuw in dezelfde zonde vielen. Zij maakten van de zonde niet hun beroep. Wie zich wentelt in de zonde, spreekt daar mee uit in de zonde te willen sterven.

Het derde middel is te overwegen dat God Zijn volk nooit om hun zonde onterft, maar wel streng kastijdt. Gods kastijdingen zijn onderwijzingen, Zijn zweepslagen zijn lessen, Zijn verdrukkingen zijn vermaningen. Als satan u de zonden van anderen voorhoudt om u ook te doen zondigen, denk dan aan de verdrukkingen die Gods kinderen op het doen van de zonde ondervonden hebben.

Het vierde middel is te bedenken waartoe God de zonden van Zijn kinderen heef t laten optekenen. Het ene doel is om hen die uit zwakheid in zonden vallen voor bezwijken en vertwijfelen te bewaren. Het andere doel is dat de zonden bakens zijn ter waarschuwing, opdat zij die menen te staan, toezien dat zij niet vallen. De zonden staan niet beschreven ter aanmoediging om ook te zondigen. Wie de zonden van Gods kinderen aangrijpt om ook te zondigen, kent geen genade, is door God verworpen en is door de satan aan de hand genomen (blz. 59). Maar laten we nooit hoog denken van onszelf. Iemand die hoorde dat een ander in een zonde gevallen was zei: ‘Hij is vandaag gevallen, morgen kan ik vallen.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen