KOSTBARE MIDDELEN TEGEN SATANS LISTEN-13

De zesde list van de satan is, dat hij de ziel doet denken dat haar staat vast niet goed is.

De satan wijst er dan op dat vroegere troost en blijdschap verdwenen zijn. De duivel zegt dan: Uw staat is niet goed want dan zouden die troost en blijdschap er nog zijn.

Het eerste middel tegen deze list is te overwegen dat het gemis aan troost niet bewijst dat ook de genade ontbreekt. Troost hoort niet tot het wezen, maar wel tot het welwezen van Gods kinderen. We mogen niet zeggen: Ik heb geen troost, dus heb ik geen genade. Er dient overdacht te worden: al is mijn troost weg, de God van mijn troost leeft nog. We lezen op blz. 205 “Geestelijke vreugde is een zon, die vaak bewolkt is.”

Het tweede middel is te overwegen dat de kostbare weldaden die u nog steeds geniet veel beter zijn dan de vreugde en de troost die u bent verloren. Al is de troost weg, de vereniging en gemeenschap met Christus blijft. U bent een zoon, een erfgenaam, een heilige al is het dan zonder troost.

Het derde middel is te overwegen dat u geen vreemde zaak overkomt. Want het is de ervaring van al Gods kinderen geweest dat zij nu eens verheugd waren en dan weer bedroefd waren.

Het vierde middel is te overwegen dat de oorzaken van vreugde en troost niet altijd dezelfde zijn. Er kan een bijzondere vreugde zijn uit het getuigenis van de Heilige Geest dat uw zonden vergeven zijn of dat de Heere u heeft liefgehad met een eeuwige liefde. Maar nu kan het zijn dat dit in het verdere leven op die wijze en in die mate niet meer plaatsvindt.

Het vijfde middel is te overwegen dat God de troost van Zijn volk zal goedmaken en wedergeven. Als uw kaars is uitgegaan, zal God ze weer aansteken en helderder dan ooit doen branden. We lezen op blz. 208 “God neemt een kleine troost weg, opdat Hij voor een grotere troost plaats mag maken in de ziel.” De Heere zal op Zijn tijd treuren in blijdschap doen veranderen.

De zevende list van de satan is, dat hij de ziel voorhoudt hoe ze gedurig weer in dezelfde zonde valt.

De satan zegt dan: u klaagt wel over de zonde, maar u valt er telkens weer in. Dit geeft het geweten een zwaard in de hand om de ziel te doorwonden.

Dit verwekt verschrikking, vrees en twijfel in de ziel.

Het eerste middel is te overwegen dat de Bijbel ervan spreekt dat Gods kinderen soms bij herhaling in dezelfde zonde vallen. We lezen op blz. 210 “Hoewel zij door genade van de heerschappij der zonden verlost worden en ook van de verdoemende kracht van iedere zonde en van de liefde tot alle zonde, bevrijdt de genade hen niet van het zaad van enige zonde.”

Het tweede middel is dat God nergens belooft dat Gods kind niet kan vallen in steeds dezelfde zonde. Er staat nergens in de Bijbel dat God na een diepe smart over de zonde belooft dat Zijn kind nooit meer in die zonde zal vallen.

Het derde middel is te overwegen dat Gods kinderen in de Bijbel meer dan eens in dezelfde zonde gevallen zijn. Lot viel tweemaal in dronkenschap. Abram heeft meer dan eens gezegd dat Sara zijn zuster was. De discipelen hadden meer dan eens aardse gedachten over het Koninkrijk Gods. De godvrezende koning Josafat heeft zich verbonden met de goddeloze Achab en later met de goddeloze Ahazia. Een schaap kan net als een zwijn vaak in de modder terecht komen.

Het vierde middel is te bedenken dat er verschil is tussen een vallen in grove verwoestende zonden en een vallen in zonde uit zwakheid. De Heere bewaart de Zijnen ervoor dat zij gedurig in grove verwoestende zonden vallen. Maar de Heere laat hen wel in andere zonden vallen om hen ootmoedig te houden zoals drift, ijdele woorden en ijdele gedachten.

Het vijfde middel is te overwegen dat er onvrijwillige en moedwillige zonden zijn. Tegen onvrijwillige zonden strijdt en worstelt de ziel wel, ,maar valt er toch uit zwakheid in. Die onvrijwillige struikelingen behoren te vernederen, maar niet te ontmoedigen.

Moedwillige zonden zijn er als de mens het een genoegen en tijdverdrijf vindt om tot zijn oude goddeloze leven en wandel terug te keren. Er is een groot verschil tussen een schaap dat uit zwakheid in de modder valt en een zwijn dat zich graag in de modder wentelt.

Het zesde middel is te overwegen dat er in de hoogste verschrikkingen en droefheid, waarin de ziel vanwege de zonde verkeren kan en ook in de hoogste openbaringen van Gods genade en liefde geen oneindige kracht is om de ziel voor atlijd te bewaren tegen een terugvallen in dezelfde zonde. Een bekend voorbeeld is Petrus. Op de berg der verheerlijking heeft hij de schoonheid en heerlijkheid van Christus aanschouwd, maar dit heeft hem er niet voor bewaard de Heere tot driemaal toe te verloochenen. We lezen op blz. 215 “Bedenk echter, bij wijze van waarschuwing, dat het zeer zeldzaam is dat God Zijn lievelingen herhaaldelijk in een en dezelfde grove zonde laat terugvallen. Zowel de wet der natuur als die der genade staat op voet van oorlog met zielverwoestende zonden, zodat een begenadigde ziel niet telkens tot grote dwaasheid kan, durft en wil wederkeren. Bovendien heeft God zelfs Zijn dierbaarste kinderen zeer gekastijd voor die zonden, zoals gij kunt zien in David, Simson, Josafat en Petrus. O Heere, wat is die mens verhard, die weet hoe Gij Uw gunstelingen om hun gedurig vallen gegeseld hebt, en die er niet om geeft tot dwaasheid weder te keren.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen