GEZONDEN OM TE PREDIKEN

(enkele gedachten uit de preek over Luk. 4:43,44 waarmee ik kand. MA. Kempeneers op woensdag 15 januari 2003 in Elburg bevestigde in het ambt van Dienaar des Woords)

De Heere Jezus is na een bijzonder drukke dag de volgende morgen toch zeer vroeg opgestaan om op een eenzame plaats in gebed te gaan en zo bij Zijn Vader kracht te zoeken voor wat Hem verder te wachten staat. Hij heeft behoefte aan de beleving van de gemeenschap met Zijn Vader. Maar dan wordt Hij gestoord in Zijn gebed. Petrus heeft Hem gezocht en als Hij Hem gevonden heeft vertelt hij Hem dat de mensen Hem zoeken. Er is grote belangstelling voor Jezus en Petrus zou graag zien, dat zijn Meester de mensen niet teleurstelde. Met Petrus zijn ook anderen meegekomen en die maken allemaal duidelijk dat ze graag zouden zien dat Jezus bij hen bleef. Ze willen graag meer van Zijn wonderen en tekenen zien.

Resoluut is Jezus’ antwoord. Hij zal niet aan de wensen van de mensen voldoen. Er ligt ander werk op Hem te wachten. De opdracht, die Hij van Zijn Vader heeft gekregen luidt, dat Hij het evangelie van het Koninkrijk Gods moet verkondigen. Niet alleen in Kapernaüm, maar ook op andere plaatsen. En dat zal Hij gaan doen, nu terstond. Hij begint aan een rondreis door Galilea en predikt in de verschillende synagogen.

De belangrijkste taak

Op deze wijze laat Jezus weten wat Zijn belangrijkste werk is. Het Koninkrijk Gods evangeliseren. De goede boodschap bekend maken. Laten horen dat er inderdaad goed nieuws is. Niet doordat mensen eindelijk een oplossing hebben gevonden voor de grote problemen in de wereld, maar doordat God gedacht heeft aan Zijn genade en in die genade een weg geopend heeft waarlangs verloren zondaren weer behouden kunnen worden. De goede boodschap van het Koninkrijk Gods - Gods genadeheerschappij die Hij in deze wereld vestigt en dat allereerst doet in mensenharten. Zo brengt God mensen uit het rijk van de duisternis in Zijn Rijk. Hij verzoent hen met Zichzelf en maakt hen tot Zijn onderdanen.

Die boodschap hoorden de mensen in de regel niet in de synagoge. Daar klonk meer de boodschap van “Doe dit en gij zult leven”. Daar werden de mensen zelf aan het werk gezet. Maar Christus brengt de boodschap van de dingen die God bereid heeft; het heil dat des Heeren is.

En Hij doet dat door te preken. Dat wil zeggen: door werk te doen zoals een heraut in die dagen dat deed. Een heraut maakte luid en duidelijk bekend wat zijn Koning de mensen wilde laten weten. Luid en duidelijk, want hij sprak met gezag. En wat de koning gezegd wil hebben mag overal gehoord worden. Zo sprak Jezus. En men heeft dat ingezien in de synagogen. Ze hebben immers geconstateerd dat Hij sprak als machthebbende en niet als de schriftgeleerden.

Dát is Jezus’ voornaamste werk. Waarom? Omdat God dit zo heeft gewild. En omdat God dat zo heeft gewild kan Jezus zeggen: Daartoe ben Ik uitgezonden. Hij weet Zich Gods Gezondene. Als Hij komt, komt God in Hem. De Gezondene (in het Hebreeuws: sjaliach) is zozeer aan Zijn Zender verbonden, dat waar de een is, de ander ook is. Met het volle gezag van de Zender komt Jezus als de Gezondene met een boodschap rechtstreeks uit de hemel.

Christus’ gezanten

Wat van de Heere Jezus geldt, wordt ook gezegd van allen, die Hij uitzendt. Eerst de twaalf, daarna de zeventig. Het is ook hun taak om het evangelie te verkondigen en te preken. En na Zijn Hemelvaart geeft de verhoogde Christus onder meer evangelisten en herders en leraars. Zij zijn Zijn gezondenen (Rom. 10:15). In hen komt Hij Zelf. Als zij komen, komen zij met Zijn Woord, in Zijn gezag en bidden zij de mensen van Christus’ wege dat ze zich met God laten verzoenen.

God geeft aan de gemeente Elburg, na alle verdrietige en pijnlijke ervaringen van de afgelopen tijd weer een van Zijn gezondenen. Met dezelfde taak die Hij al Zijn gezondenen geeft. De goede boodschap brengen. Laat het dan ook inderdaad een goede boodschap zijn! Gods boodschap van genade voor verlorenen. Gods boodschap van de zaligheid en de Zaligmaker. Gods vrije en ruime aanbod van genade. En laat die boodschap dan ook luid en helder klinken. Een heraut maakt zijn boodschap niet nauwelijks hoorbaar bekend. Zijn boodschap is het waard om helder doorgegeven te worden. Zijn Koning is het waard.

Maar die genadige Koning is ook een heilige Koning. En Hij wil een heilig volk. Niet een volk dat Hem eert met de lippen alleen. Niet een volk dat alleen in naam voor Hem buigt, maar verder de wereld dient. Daarom klinke ook de roep door tot waarachtige bekering.

Dat is het wat de Dienaar des Woords heeft te doen. Dat allereerst. En wat hij verder doet dient daaraan ondergeschikt en daaraan gerelateerd te zijn. Nooit mag hij komen zonder het Woord. Nooit iets spreken dan het Woord. Nooit ook eigen meningen aan dat Woord opleggen. Dat is de gezondene onwaardig. Hij moet daarom ook bedenken, dat hij als gezondene terug moet naar zijn Zender om verslag uit te brengen. De Zender weegt zijn werk. En als Hij dat werk ongenoegzaam vindt....? Het zij hem te doen om goedkeuring van zijn Zender. Dat dient zwaarder te wegen dan goed- of afkeuring van de kant van mensen.

Gezonden om te prediken - dat zijn Gods dienaren. Heeft die methode dan niet zijn tijd gehad, zoals wordt beweerd? Die monoloog vanaf de preekstoel doet het vandaag toch niet meer? We moeten de dingen zichtbaar maken. Andere methoden moeten worden gezocht, want de mentaliteit van de mens van onze eeuw vraagt dat. Het zal allemaal wel, maar Gods Woord - en dat is een Woord voor alle tijden - blijft zeggen, dat het geloof uit het gehoor is en dat het God behaagd heeft om door de dwaasheid der prediking zalig te maken die geloven. Het is daarom beter niet wijzer te willen zijn dan God en ons te houden aan deze opdracht: Predik het Woord. Maar dan natuurlijk wel in verstaanbare taal. Duidelijk ook in de woordkeus. Zo duidelijk, dat de dienaar en zijn boodschap transparant zijn, zodat de Zender in zicht komt en blijft.

Galilea

Opmerkelijk is dat Jezus die rondreis maakt in Galilea. Dat is natuurliijk allereerst bedoeld als een geografische aanduiding: Jezus bezoekt het noordelijk deel van Palestina. Maar ‘Galilea’ mag ook gelezen en verstaan worden als een aanduiding van een geestelijke zaak. Hoe dan? Galilea staat bekend als het land van de duisternis en de schaduw des doods (Jes. 8:23;9:1; Matt. 4:16). Jezus gaat dus prediken daar waar het donker is en waar de dood macht uitoefent. In dat licht gezien is er geen enkel plekje in de wereld of dat zou ook Galilea genoemd worden. Leven we door de zonde niet allemaal in het land van de duisternis? Zelfs al woon je dan in Judea, dan ben je in geestelijke zin toch ook een inwoner van Galilea. In Jeruzalem denken ze wel dat het anders is. Met hun godsdienst en rechtzinnigheid menen zij dat zij in het licht staan. Maar ze hebben nooit echt de angstige werkelijkheid van het verloren zondaarsbestaan gezien. Wie dat wel in ging zien ziet het als zo’n groot wonder dat in die donkerte nu juist het licht opgaat.

Geestelijk gesproken ligt Elburg ook in Galilea. Maar God laat daar Zijn licht schijnen. Mogen er ook door de dienst van de nieuwe predikant velen komen tot het licht. Opdat zij met Jesaja gaan instemmen: Hoe lieflijk zijn op de bergen de voeten dergenen die het goede boodschappen.

Daar ziet de gezondene naar uit. Hij heeft immers zijn Zender lief en de eer van die Zender acht hij hoog. En als de boodschap van zijn Zender nu eens niet ontvangen wordt? Dan kan de gezondene wel eens moedeloos worden. Maar laat hij dan maar wegschuilen bij zijn Zender. Als die Zender dan maar tegen hem kan zeggen: Wel, gij goede en getrouwe dienstknecht!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen