MEDITATIE

Dit begreep de stadhouder niet. Iets dergelijks had hij nog nooit meegemaakt. Een aangeklaagde, die zwijgt als hij de gelegenheid krijgt om zich te verdedigen. Is niet een ieder zijn eigen advocaat? Wie verdedigt zichzelf niet, zelfs al is hij schuldig? Maar deze Onschuldige zwijgt, hoewel hij spreken kan. Dat is dan ook onbegrijpelijk voor de natuurlijke mens. Maar Pilatus wist niet dat hij hier met de Borg te doen had. Hij wist niet, dat hier voor hem stond het Lam Gods, dat zwijgen moet, omdat al de schuld van Zijn volk op Hem is geladen. De Christus zwijgt hier voor de hemelse Rechter. In de grond der zaak staat Hij hier niet voor Pilatus, maar voor God met een gesloten mond als plaatsvervanger. Want als de zondaar voor de Rechter wordt gedagvaard, hij kan op duizend vragen niet één antwoord geven. Een open schuld, een gesloten mond. Tegen al de geboden Gods gezondigd. Wie heeft er nog wat in te brengen, als de schuldbrief thuiskomt? Hij moet zwijgen voor God. En zwijgen is toestemmen. Toestemmen, dat Gods recht heilig is. Zulke gedag - vaarden kunnen Gods recht niet krenken. Ze moeten goed van God spreken, ook al zouden ze verloren gaan. Dan heeft de slang het niet gedaan, dan heeft Eva het niet gedaan, dan hebben de omstandigheden het niet gedaan, maar dan ben ik zelf de overtreder. En daarom zweeg de Christus op al de beschuldigingen. Als Hij gesproken had om Zich te verdedigen, dan had Hij geen Borg kunnen zijn. Wat Hem Zelf betreft, Hij had kunnen spreken van Zijn onschuld en reinheid. Doch wat de Zijnen betreft, Hij kon niet spreken. Hij kon het niet vanwege Zijn zondaarsliefde.

Wat een sprake gaat er uit van dat zwijgen. Zijn spreken is goud en Zijn zwijgen is goud. Hij sprak, toen het ging om het behoud van de Zijnen. Dan doet Hij Zijn mond wel open en zegt: “Laat dezen heengaan.” Maar Hij zweeg toen het ging om het behoud van Zichzelf. Hij wilde Zijn eigen advocaat niet zijn, om het wel te kunnen zijn voor een ander. Hij zweeg als het ging over eigen belang, om te kunnen spreken in het belang van een zondaar, die wordt aangeklaagd voor Gods rechterstoel. Hij zweeg in Zijn vernedering om te spreken in Zijn verhoging. Want Hij heeft de Zijnen eerst door zwijgen verlost. Is er nu iemand onder onze lezers, die door de wet Gods wordt aangeklaagd? Is er een gedagvaarde, die met een gesloten mond voor de hemelse Rechter staat? Is er een man of vrouw, een jongen of een meisje die een beklaagde bij God is geworden? O, wat moeten ze zwijgen als Gods wet ze aanklaagt tegen alle geboden gezondigd te hebben. En toch, houd nog maar moed. Er is nog een sprekende Christus voor een zwijgende zondaar. Er leeft nog een tus - sentredende Middelaar. En waar een zondaar bij God uitgepraat is, daar begint Hij te spreken. Had ge daar ooit op durven hopen, volk van God, dat er nog een sprekende Borg was voor een zwijgende schuldenaar? Wat een eeuwige meevaller, als er een Ander tussentreedt in uw rechtszaken, die bij God te doen zijn. Als het Lam Gods Zijn mond opent en het gaat opnemen voor een mens, die alleen de dood voor ogen ziet. Want ze wisten wel, dat er een Middelaar was, maar ze konden niet geloven, dat Hij voor hen was. Totdat het Hem behaagt om Zich aan hen bekend te maken. Dan krijgen ze moed in Hem. Maar nooit zou Hij in hun belang kunnen spreken als Hij niet eerst had gezwegen. En dat zwijgen kostte Hem het leven. Het bracht Hem naar de helse smart. Wees dan maar veel bezig met de Borg en Zijn zwijgen, want voorwaar, Hij heeft Zijn kerk door zwijgen verlost.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen