JEZUS’ DOOD OP GOLGOTHA

Leer mij o Heer’ Uw lijden recht betrachten, in deze zee verzinken mijn gedachten: o liefde die om zondaars te bevrijden, zo zwaar moest lijden. Dit vers is bekend. Een avondmaalganger moet er bij leven en het plaats bekledende werk van de Heere Jezus waaraan gedacht wordt, moet meer gaan leven. Dit gebeurt als de Heilige Geest werkt in het hart. Daardoor worden we al ootmoediger, stiller, overdenkend wat Christus heeft willen doen op Golgotha. Hoe duidelijk, hoe teer is het door Olevianus beschreven. Wat heeft er plaatsgevonden op de kruisheuvel Golgotha. In het formulier lezen we: dat Jezus Zijn gezegend lichaam aan het kruis heeft willen laten nagelen, opdat Hij het handschrift onzer zonden daaraan hechten zou en heeft alzo de vervloeking op Zich geladen opdat Hij ons met Zijn zegeningen vervullen zou. Welk een daad greep er op Golgotha plaats. Jezus Christus gaf Zich volledig over. Zijn lichaam werd gehecht aan het kruishout. Het wordt Zijn gezegend lichaam genoemd. Het bijvoeglijk naamwoord is terecht geplaatst. Het lichaam van Jezus was rein, heilig, maar het wijst ook op Zijn leven. Op Zijn houding, Zijn spreken, Zijn daden. Altijd dienen. Hij kon zeggen: ‘Ik ben in het midden van u als een die dient’.

Toen het lijden van Jezus zwaarder werd, verminderde Zijn ontferming niet. Wat deed Hij in de hof van Gethsemane. Welk een grote liefde sprak in Zijn woorden aan het kruis. Laten we verder letten op het gebeuren op Golgotha. Zijn volledige overgave tot de kruisiging spreekt van Zijn daad namelijk het hechten van het handschrift van onze zonden aan het kruis. Gedacht wordt aan wat beschreven staat in Kolossenzen 2: 14. Daar gaat het over de lange schuldbrief, waarvan elke letter tegen ons getuigt. Ons schuldig verklaart. Ons vonnist. Maar door de daad van Jezus, door Zijn bloed vindt de wegneming plaats. Het ‘waardoor’ wordt in de Schrift duidelijk aangewezen. Jezus Christus heeft Zijn schouders geplaatst onder de schuld en de vervloeking. In het formulier staat zo met nadruk: op Zich geladen. Wat in Jesaja 53 beschreven staat werd werkelijkheid op Golgotha. Hij het is Schaap. Hij is het Lam. Het vloekdragende Lam. Het woord vervloeking houdt veel in. Gebannen zijn uit de gunst en de gemeenschap van de Heere. God de Heere algeheel tegen. Verlatenheid. Het kennen van de toorn van God. Het dragen van Zijn gramschap. Door Jezus’ aanvaarding, door Zijn ondergaan wordt Zijn zegening ontvangen. Zo wordt men met Zijn zegening vervuld. Wat in Psalm 23 staat wordt gekend. Gij maakt mijn hoofd vet met olie, mijn beker is overvloeiende. Zijn zegening is er voor nu en in de toekomst. Zijn zegening maakt rijk. Paulus verstond het en daarom schreef hij: zo God voor ons is, wie zal tegen ons zijn? God de Heere tegen Zijn Zoon en nu door de Zoon God de Heere eeuwig voor ons. Dat is God met ons, door tijd noch eeuwigheid te scheiden. Echte avondmaalgangers leven bij beide werkelijkheden: vervloeking en zegening. Het ‘Ik heb verdiend’, is geen vluchtige uitspraak, maar een zaak die door nadere zelfkennis al meer beleden wordt en het ‘ik verkrijg’ wordt al meer bewonderd en geprezen. Het maakt stiller. Mede denkend aan wat er in het formulier staat: en heeft Zich vernederd tot in de allerdiepste versmaadheid en angst der hel met lichaam en ziel aan het hout des kruises toen Hij riep met luider stem: Mijn God, Mijn God waarom hebt Gij Mij verlaten? Hierdoor worden we gewezen op het dieptepunt van het lijden van Jezus. Dit is een ontzaggelijke diepte die wij niet kunnen peilen. Christus heeft in de drie uur aan het kruis geleden wat verlorenen in de hel eeuwig moeten lijden. De voltrekking van Gods gericht heeft Hij gekend. De Godsverlating spreekt van Gods eeuwige toorn. Met welk een doel vond dit plaats: opdat wij tot God zouden genomen worden en nimmermeer van Hem verlaten. Onze staat is vreselijk. Van nature zijn we kinderen van de toorn. Het is niet overtrokken maar waar wat ons doopformulier zegt, dat wij met onze kinderen in zonden ontvangen en geboren zijn en daarom in het koninkrijk van God niet kunnen komen. Geen enkele zaak of handeling buiten de machtige goedertieren daad van de Heere, namelijk de wedergeboorte neemt deze werkelijkheid weg. Op de school van de Heilige Geest wordt het geleerd. Dit maakt niet lijdelijk, maar leidt al meer tot bewondering van de kruisgenade, verdiend door Jezus’ nederdaling ter helle. De genade die spreekt van het heil: en Ik zal u tot een God zijn en gij zult mij tot een zoon, een dochter zijn. Een kind met een Vader. Een Vader, Die niet verstoot noch verlaat. Een Vader, Die waarmaakt: Ik ben er! Ik blijf er! Steeds met jou! Die geloofszekerheid geeft troost in strijd en smart en uitzicht: we moeten weer denken aan Psalm 23: al ging ik ook in een dal der schaduw des doods, ik zou geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij; Uw stok en Uw staf die vertroosten mij. Immers zullen mij het goede en de weldadigheid volgen al de dagen mijns levens en ik zal in het huis des Heeren blijven in lengte van dagen. Door Zijn trouw bevestigt de Heere dit en versterkt Hij het geloof in Zijn persoon, Zijn woord, Zijn daden. Die versterking geschiedt door het sacrament. Wie het verstaat en dit nodig heeft bidt: Heere, laat Uw Woord en sacrament daartoe steeds dienen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen