VRAGENRUBRIEK

Voor alle duidelijkheid herhaal ik nog even de vraag van de vorige keer:

leder zal zijn eigen pak dragen, volgens Galaten, ieder zal om zijn eigen zonden sterven. Hoe moeten we dan zien, dat God Israel gestraft heeft om Davids zonde van de volkstelling?

De geschiedenis van de volkstelling, die u kunt vinden in 2 Sam. 24 en in 1 Kron. 21 roept meerdere vragen op, maar we zullen straks tot de conclusie moeten komen dat de Heere het volk om eigen zonde met Zijn slaande hand bezocht, zoals Hij ook David om zijn eigen zonde, namelijk die van de hoogmoed, heeft gekastijd. God vond oorzaak om het volk te straffen. God straft niet een onschuldige en straft evenmin zomaar. Een deel van het volk erkende Davids koningsschap niet. Wellicht dat de Heere die zonde wilde straffen. Trouwens, vindt Hij niet altijd oorzaak tot ongenoegen in de mens?

Maar daar was ook Davids begeerte om het aantal weerbare manschappen binnen het koninkrijk te weten. De macht en de status van het volk rustte immers daarop? O David, gij vergeet dat u uit niets tot iets gekomen zijt door Gods genade! Dit is hoogmoed! Een kind van God wordt echter hieraan gekend, niet dat hij vrij is van hoogmoed, maar dat de Heere hem altijd weer op zijn plaats brengt in het dal der ootmoed. Let daarop. Denk niet dat God David heeft aangezet tot zondigen. Al geeft de tekst aanleiding om zo te denken, maar de gedachte zelf is godslasterlijk. Een aansporing om te zondigen heeft een mens trouwens niet nodig. Op de verleiding van de duivel, de verzoeker, gaat hij al te graag in. Maar de Heere bestuurt een mens wel in zijn zondige en dwaze daden. Een mens zondigt onder Gods toelating, maar nooit met Gods toestemming. God heeft niet de hand in het kwaad, maar volvoert Zijn raad ondanks het kwaad.

De geschiedenis in Kronieken wijst ook nog op satan! De zonde van de hoogmoed heeft alles met de duivel te maken, zo leert ons de geschiedenis van de zondeval al. Hij fluistert het mensenhart in dat het heerlijk is onafhankelijk en als God te wezen! Het doen van satan heeft ook een plaats in Gods raad. Satan hitst op tot zondigen. Hij is de grote verzoeker. Wat heeft hij een macht! Maar satans boze werken en listen maken God nooit machteloos. Hij zal ondanks al diens boze aanslagen toch Zijn heerlijke raad volkomen ten uitvoer brengen. Hij zal ondanks de driehoofdige vijand al Zijn welbehagen doen!

Gods toorn wordt opgewekt door Davids hoogmoed. Drie soorten straf worden David voorgehouden. In de uitvoering van die straf zal God zowel David weer in het stof der verootmoediging brengen, alsook het volk vanwege eigen zonden bezoeken met de roe en bittere tegenheden. David kan niet kiezen. En daarom doet hij de beste keuze. Hij legt de beslissing in Gods handen. Hij vreest te vallen in de handen van mensen, maar wenst zich vol vrees en beven te werpen in

Gods hand. Die hand is rechtvaardig. Die hand is ook genadig. Die handen slaan en die handen helen.

Toen bracht de Heere de pest over het volk, vreselijk! Ziet u hoe machtig God is! Vreest Hem, Die machtig is ziel en lichaam te werpen in de hel! Maar in Hem is ook kracht om te behouden en zalig te maken. Zalig de mens die zich in zonde en schuld voor de Heere mag neerwerpen, Gods recht erkennend, om Zijn genade smekend.

David zal niet de enige geweest zijn die in die vreselijke dagen om Gods ontferming heeft gesmeekt. Wat doen wij als Gods oordelen laag hangen, weten dan ook wij onze plaats?

In de weg van het ootmoedig smeekgebed wil de Heere in Zijn toorn nog des ontfermens gedenken. Dat heeft ook David ervaren. De verderfengel is nog niet klaar met zijn vreselijk werk, als hem van de hemel een halt wordt toegeroepen. Het berouwde de Heere. Gods barmhartigheden gingen roemen tegen een welverdiend oordeel. Waarom? Waarom kan een mens zelfs van het oordeel gered worden en eeuwig ontkomen aan een welverdiende straf? Alleen uit genade, om het werk van Christus, Die daar, op de plaats waar de verderfengel stopte met zijn vreselijk werk, later de zoendood zou sterven. Maar al is het dan uit genade, om de verdienste van Christus, toch is het eveneens in de weg van het gebed om genade, in de weg van de verbrokenheid en ver slagenheid. David heeft zich biddende voor de Heere neergeworpen. Zie ik, ik heb gezondigd, en ik, ik heb onrecht gehandeld, maar wat hebben deze schapen gedaan?

Dit gebed is geen ontkenning van Israels strafwaardigheid, maar een volledige erkenning van eigen schuld. Als er één strafwaardig is, dan is David dat, zo wil hij maar zeggen. Wie schuldenaar wordt voor God, ziet eigen zonde en schuld bovenal. Dan word je de voornaamste der zondaren In die weg doet de Heere grote wonderen!

Ondertussen zien we David wel als een echte voorganger, die als een herder voor zijn schapen gaat staan. Hierin is hij type van de Goede Herder, zij het dat David schuld had en Christus niet. Toch zou Hij Zijn leven voor de schapen zetten, in volkomen liefde en zelfverloochening. Zo openbaart Hij Zich aan het verloren schaap. En dan mag hij, die zich alle schuld toe-eigende, Gods vergevende zondaarsliefde toe-eigenen. Wat wordt de Heere in de beleving dan goed voor een slecht mens! Concluderend kunnen we dus stellen dat het volk niet gestraft werd om Davids zonde en dat David niet geslagen werd om de zonde van het volk. Een ieder zal om zijn eigen zonde sterven. Een mens moet persoonlijk zondaar voor God worden. Dan zal hij persoonlijk gerechtvaardigd worden door God

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen