PROF. VAN DER MEIDEN 4: DE TRINITEIT IN DE PREDIKING

De vraag hoe er gepreekt moet worden is niet onbelangrijk. De prediker dient op deze vraag het antwoord te weten en het in de diensten te laten horen. Een hele taak. Steeds wijst van der Meiden er op dat er voortdurend gebed moet zijn om recht te doen aan het Woord van de Heere. Het volle Woord moet gepredikt worden. Nimmer mag voorbijgegaan worden aan de werkelijkheid dat de Schrift geheel is de bijzondere Openbaring van God. De hoofdinhoud is de Triniteit. De Heilige Drie-eenheid. God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest. Het gaat dus in de Bijbel om de Drie Personen. We kunnen zeggen, dat Gods Woord theologisch, christologisch en pneumatologisch gekarakteriseerd kan worden.

Daar dit nu het wezen of het karakter van Gods Woord is, dan geldt dit ook voor de prediking. Het gaat in de prediking om de Drie-enige God. Dat betekent niet dat in elke preek dezelfde dingen gezegd moeten worden. Afhankelijk van de tekst of pericoop moeten verschillende accenten gelegd worden. Nader geconcretiseerd zegt van der Meiden: in de bediening van het Woord moet uitkomen dat God de Heere Zich openbaarde, dat Hij sprak en dat Hij werkt. Dat Zijn heerlijkheid ten toon gespreid wordt en Zijn deugden uitstralen. Dat Hij Zijn recht handhaaft en Zijn genadeheil doet schitteren. Zondaren kunnen niet behouden worden als zij woorden van mensen horen en daden van mensen zien. Het eeuwige leven is God te kennen en Zijn Christus, Joh 17:3. Men moet tot God bekeerd worden en met Hem verzoend worden. De prediker moet tot die diepte doordringen. Het theologische karakter der prediking komt dan vanzelf uit en het christologische karakter kan dan nooit ontbreken. Spreken moet de innige relatie die er is tussen de Vader en de Zoon en dat de Vader Hem gezonden heeft in deze wereld tot een verzoening voor onze zonden. Benadrukt moet worden dat Christus de Christus, de Borg en het Lam is. Op Golgotha en in de hemel. In dit verband zegt van der Meiden: in elk schriftgedeelte is een punt een lijn die van God uitgaat en door en in Christus tot ons komt. In alle delen is de hartslag van de Christus waar te nemen. Een preek zonder Christus is geen preek. Is geen bediening van het Woord. Het werk van de Heilige Geest mag in de prediking niet ontbreken. De verhouding tot de Vader en de Zoon. De bekendmaking van God de Heere omtrent de Heilige Geest als het gaat over Zijn Persoon en Zijn werk. De getuigenissen van de Heere Jezus en het Zelf-getuigenis van de Heilige Geest moeten spreken. Ordelijk, op de juiste plaats en wijze moet de prediking van de Drie-enige God naar voren komen. Wanneer het gaat over verbondsmatige prediking, zegt van der Meiden het volgende: zeker ligt in de verbondsmatige prediking een waarheidselement, maar men zij voorzichtig met dergelijke termen of karakteriseringen. Een preek die goed theologisch en christocentrisch is, kan het verbond niet uitsluiten. Het verbond is Gods verbond en de Christus is de Middelaar des verbonds. God richt het verbond op en de verbondsweldaden zijn in Christus. Als de preek goed theologisch-christocentrisch is van inhoud, dan zal de prediking zeer zeker verbondsmatig zijn in de beste zin van het Woord. Dan komt immers klaar en duidelijk uit, hoe God met de zondaar en de zondaar met God verzoend wordt.

Niet zo gemakkelijk is het om goed, echt Schriftuurlijk te preken. Dat elke prediker er biddend naar sta. Een preek zonder Christus is een tafel zonder spijs voor hongerigen. Een preek zonder God is een preek zonder de betekenis van het verbond, zonder de Rechter, de Vader, de Oorsprong van alle goed. In zulk een preek beluistert de verloren zoon geen boodschap uit het Vaderhuis en hoort het kind niets van het Vaderhart. Die prediking van Gods heil in Christus, die prediking van vrije genade voor de verloren zondaar, die prediking van het verbond, heft des mensen verantwoordelijkheid niet op, Rom 2: 1-16en Cor 5:10. God voert Zijn Raad uit, Hand 4: 28, en Hij laat de weg des behouds prediken, Joh 3: 16, 30. Wat bij mensen onmogelijk is, is mogelijk bij God, Lukas 18:26 en 27. De prediker moet hiervan ten volle doordrongen zijn. Hij moet bewegen en bidden. Hij moet wel en het wee doen horen. Hij moet een getrouw prediker zijn van het Woord Gods. Altijd prediker van Christus zijn en altijd het evangelie verkondigen, dat God geopenbaard heeft tot behoudenis van zondaren. Laat de sleutel van het Woord toch recht gebruikt worden. Het geldt zielen voor de eeuwigheid. Het raakt de eer des Heeren en het heil van zondaren. Een hartelijk, welmenend woord uit de vorige eeuw. De intentie ervan moet er vandaag zijn, anders is er steriele prediking. Een prediking die lijdt aan geestelijke bloedarmoede. Voluit moet gesproken worden van de Drie-enige God, Vader, Zoon en Heilige Geest. Prof. W. Kremer, de opvolger van prof. van der Meiden heeft geschreven: Nimmer mag één van de Goddelijke personen op de voorgrond geplaatst worden voor de Ander. Gebeurt dit, dan wordt het Evangelie verkort, de prediking wordt scheef getrokken en men zal de gevolgen zien in het geestelijke leven van de gemeente. Een harmonische prediking, een trinitarische prediking zal verkondigen wie de Heere is en de weg kunnen vinden naarde rijke mystiek van het Oude Verbond waarvan de psalmen vol zijn. Een theologisch verantwoorde prediking zal trinitarisch zijn en een heilsordelijk karakter dragen. Dit is Bijbels en daarom confessioneel. Wanneer het over de Heilige Drie-eenheid gaat, staat er in artikel 9: dit alles weten wij zo uit de getuigenissen van de Heilige Schrift, als ook uit hun werkingen en voornamelijk uit degene, die wij in ons gevoelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen