De gegevenen des Vaders komen tot Christus

“Al wat Mij de Vader geeft.”

Het komen tot Christus is niet afhankelijk van menselijke willekeur of van een menselijk besluit om eindelijk eens tot Christus te komen. De vastheid, de oorsprong van het komen tot Christus ligt boven, ligt in de eeuwigheid, in het eeuwige welbehagen van God de Vader. In het geven van de Vader.

Let erop hoe Christus het zegt: “Al wat de Vader gééft.” Het is tegenwoordige tijd. Het is een daad van de Vader, dus niet alleen een beschikking. De Vader geeft zondaren aan Christus. Hij doet dit door hen te trekken (Johannes 6:44). Te trekken met de koorden van Zijn eeuwige liefde (Hosea 11:4).

Hij trekt ze door tijdelijke weldaden, door beproevingen, in het bijzonder door de prediking, maar vooral door de noodzakelijke inwendige trekking des Geestes.

Hierdoor wordt de vijandige wil verbroken, het harde hart week gemaakt, het verduisterde verstand verlicht, waardoor de zondaar gaat nadenken over zijn verloren toestand voor God. Dit alles brengt bij hem een gevoel van zondigheid, schuld en ongeluk teweeg. Hij weet zich vanwege zijn zonden doemwaardig voor God.

Toch voelt hij een neiging om niet bij God vandaan te vluchten. Hij wordt getrokken uit stad Verderf, uit het tolhuis, uit het werkhuis, uit het diensthuis, tot God in Christus. Immers er staat: “Al wat Mij de Vader geeft, zal tot Mij komen.” Het komen tot Christus is het allesbeslissende kenmerk van de gegevenen des Vaders. We kunnen een hele rij van kenmerken noemen die bijbels zijn, maar als dit ontbreekt, ontbreekt het meest wezenlijke. De Schrift zegt duidelijk: “Wie de Zoon heeft, die heeft het leven, en wie de zoon niet heeft, die heeft het leven niet.”

De grote vraag is: Wat is dat komen tot Christus? Ik las bij J.C. Ryle: “Het betekent die beweging der ziel die plaatsheeft wanneer een mens, zijn zonden gevoelende, en bevindende dat hij zichzelf niet kan redden, van Christus hoort, tot Christus zich wendt, op Christus vertrouwt, Christus vasthoudt, en met zijn gehele persoon op Christus steunt om behoudenis.”

Dit komen is een gave Gods (Efeze 2:8), het is een toevluchtnemende daad des geloofs (bloedvloeiende vrouw), het is een aangevochten daad (vader van de maanzieke knaap), het is een volhardende daad (Kananese vrouw).

“En die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen.”

Hier zien we de gewilligheid van Christus om zondaren te ontvangen en zalig te maken van hun zonden. Christus zal zulke komende schuld-verslagen zondaars niet afwijzen of terugsturen, maar in genade ontvangen, tot vergeving van zonden. Hij zal Zichzelf aan hen gaan wegschenken als het Brood des Levens (Johannes 6:35). Hij zal hen op Zijn leerschool nemen, opdat ze van Zijn lippen genade vernemen, van de hoogste Profeet en Leraar. Hij zal hen leren wat Zijn Priesterambt inhoudt. Hij zal hen beschermen en bewaren als hun gezalfde Koning. Hij zal voor hen bidden en optreden als de grote Voorspraak bij de Vader.

Grote zaken, die bij het begin van het komen tot Christus nog niet zo verstaan worden, maar later dieper uitgewerkt worden.

Kent u daar iets van?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen