J.C. RYLE OVER DE SABBAT (2)

Als het gaat over de vraag hoe de sabbat wordt ontheiligd, onderscheidt Ryle de ontheiliging van Gods dag in de privé sfeer en de ontheiliging van Gods dag in het publieke leven. Wat het eerste betreft, dat kan alleen verholpen worden door de bekering van het hart en het ontwaken van het geweten. Wat het tweede betreft, daarvoor is nodig de druk van de publieke opinie en de sterke arm der wet.

Wat betreft de ontheiliging van Gods dag in de privé sfeer, u hoeft maar om u heen te kijken om te zien hoe algemeen dat is geworden. Velen maken van Gods dag een dag om hun zaken te regelen, hun vrienden te bezoeken, een feestje te geven enz. De dag wordt overal voor gebruikt behalve voor de dienst van God.

Als het gaat over de publieke ontheiliging van Gods dag noemt Ryle de openstelling van winkels en het maken van uitstapjes met het openbaar vervoer om naar plaatsen te gaan van amusement. Ryle keurt dit in sterke bewoordingen af.

‘Zolang de Bijbel de Bijbel is en het vierde gebod het vierde gebod, kan ik niet tot een andere conclusie komen dan dat dit pertinent verkeerd is.’

Vier argumenten noemt Ryle om zijn betoog kracht bij te zetten.

(a) Deze invulling van de sabbat heeft niets te maken met werken van noodzakelijkheid of werken van barmhartigheid. Er is niet de geringste overeenkomst met de dingen waarvan de Heere Jezus verklaard heeft dat ze geoorloofd zijn op de sabbat.

(b) Deze manier om de sabbat door te brengen heeft geen enkel heilig oogmerk en is er niet op berekend om enig goed te doen aan de ziel.

Is er ooit iemand bekeerd door het dansen van de polka of het luisteren naar een opera?

Nooit! De ervaring leert dat er iets anders voor nodig is dan de schoonheid van kunst en natuur om iemand de weg naar de hemel te leren.

(c) Deze invulling van de sabbat heeft nooit enig zedelijk of geestelijk goed gebracht in de plaats waar dit werd gepraktiseerd.

Wat voor voordeel zou het brengen als we de zondag in London zouden maken als die in Parijs, Wenen of Rome, waar de mensen zich vergapen aan parken, beelden en fonteinen?

(d) Tenslotte, en dit is niet het minste bezwaar, deze manier van het doorbrengen van de zondag brengt verschrikkelijke schade aan de ziel van massa’s mensen.

Ryle denkt in dit verband aan die talloze mensen die verplicht zijn om ’s zondags te werken om de amusementsindustrie gaande te houden. Wat een pleziertje betekent voor de een, brengt de dood voor de ander!

Ryle vervolgt. Ik schrijf deze dingen met verdriet. Ik heb vaak genoeg een zondag doorgebracht in grote steden en met mijn eigen ogen gezien hoe de Dag des Heeren voor velen een dag van wereldsgezindheid is, een dag van goddeloosheid, van vleselijk plezier, van zonde. Laten zij niet duidelijk zien dat zij zonder God in deze wereld zijn? Zij zijn als de mensen in Amos 8,5 die zeggen: wanneer is de sabbat voorbij, dan kunnen we weer onze handel bedrijven. De sabbat is een vermoeiende en vervelende dag voor hen (Mal. 1,13) en ze zeggen: wij willen niet dat God Koning over ons is.

Aan het slot van zijn artikel komt Ryle tot een bewogen appèl op zijn lezers. Hij laat voelen dat hij schrijft als een vriend van hun ziel en dat hij slechts de zuivere godsdienst beoogt.

(1) Allereerst spreekt hij die lezers aan die de gewoonte hebben om de sabbat te ontheiligen. Hij vraagt hen ernstig te overwegen hoe zij straks voor Gods rechterstoel hun huidige gedrag denken te verantwoorden. Hoe bereidt u zich voor op die dag? U kunt niet altijd hier blijven. Bent u er klaar voor om de God van de Bijbel te ontmoeren, en rekenschap aan hem te geven? Bent u geschikt voor een hemel die niets anders is dan een eeuwige sabbat, een altijddurende zondag, een dag des Heeren zonder einde? Als u denkt van wel, dan mag ik vragen waar dat uit blijkt. U kunt geen antwoord geven. U geeft God niet eens één dag van de zeven!

O ongelukkige sabbat-breker, overdenk uw wegen en wordt wijs! Wat voor schade heeft de sabbat aan de wereld berokkend, dat u hem zo haat? Sla eens een blik in uw hart en bedenk hoeveel beter het zou zijn om een vriend van God te zijn dan Zijn vijand.

Als u straks op uw sterfbed ligt en een goede hoop wilt hebben, breek dan met uw sabbatsontheiliging en zondig niet meer. Ga de eerste zondag nadat u dit gelezen hebt naar Gods huis, om het evangelie te horen prediken. Belijdt uw vorige zonden en zoek vergeving door het bloed dat reinigt van alle zonden.

(2) Vervolgens doet hij een beroep op hen die belijden dat ze de sabbat eerbiedigen en geen behoefte hebben dat het karakter van de sabbat zou ver anderen. Hij vraagt hen om eens eerlijk en ernstig te overwegen of zij niet meer nauwgezet kunnen zijn in het heilig houden van dat sabbat dan ze tot nu toe zijn geweest. Ik ben bang, zegt Ryle, dat er op dit punt veel lauwheid is. Er zijn veel kerkmensen die als ze thuis zijn wel de sabbat houden, maar zijn ze elders dan nemen ze het niet zo nauw. De wereld dringt onze zondagsviering meer binnen dan ons lief is.

(3) Tenslotte spreekt Ryle hen aan die de Heere Jezus in waarheid liefhebben en stelt hen de vraag of het voldoende is om petities te sturen naar de regering en verenigingen op te richten ter bevordering van de zondagsrust. Neen, dat is niet genoeg. We moeten een trede lager beginnen. We moeten ons beijveren om de massa’s die nu in onkunde gedompeld blijven, te bereiken met de prediking van het evangelie. We moeten het goede onderwijzen alsook het kwade bestraffen. Ryle wijst op de toenmalige situatie dat er (in de Anglicaanse Kerk) parochies waren van 12000 tot 15000 zielen die door één geestelijke werden bediend. Geen wonder dat er veel onkunde onder het volk is. Laten we die grote parochies opsplitsen in kleinere eenheden van maximaal 3000 zielen. Laten er pre-dikanten en pastorale werkers onder hen gaan arbeiden. We moeten niet eerst wachten tot we een mooie kerk kunnen gaan bouwen. We moeten mensen sturen die hen het evangelie verkondigen.

‘Het gepredikte evangelie, toegepast op hun geweten - en niet wetten en boetes en straffen -,

het gepredikte evangelie, gebracht tot elk huis in een parochie, dat is de grote remedie tegen het breken van de sabbat.’ ‘Want het is de duidelijke waarheid, dat de ontheiliging van de sabbat waar wij vandaag mee geconfronteerd worden, een van de vele bewijzen is van de lage stand van de levende godsvrucht.

Meer dan een eeuw geleden schreef de bisschop van Liverpool deze regels. Sommige situaties die hij schetst zijn toegesneden op het Engeland van zijn tijd en niet rechtstreeks over te brengen op het Nederland van nu. Niettemin blijft de ernst, de eerlijkheid en de bewogenheid waarmee hij schreef indruk maken. De kracht van zijn argumenten is gelegen in het bijbels gehalte ervan. Het is mijn overtuiging dat we dit niet dan tot onze schade kunnen negeren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen