VOOR U GELEZEN

1. Antireligieuze maatschappij.

De maatschappij waarin we leven is een droeve wereld en we zien een inverdrietige gang van zaken om ons heen. Ik denk aan de kabinetsformatie waarbij VVD en D66 indringend bezwaar maakten tegen het eventuele inkapselen van de soepele regelingen wat betreft het homohuwelijk ( waar 82 % van de Nederlanders voor is, tegenover 44 % van de Europeanen), en de wetgeving wat betreft abortus en euthanasie. Men noemt dat paarse verworvenheden ( een uitdrukking die ons duidelijk zegt uit welke hoek de wind waait). Daarbij blijkt dat de maatschappij zich verder ontwikkelt van a-religieus naar antireligieus. Openlijk wordt in de kamer gezegd dat men niet wil horen van godsdienstige bezwaren; dat wil zeggen dat men openlijk zijn of haar onkunde uit over het wezen van de religie. Men wil geen godsdienstige argumenten horen in de publieke ruimte. Het ideaal van onze tijd is die man die na 25 jaar afscheid nam van zijn bedrijf en geprezen werd omdat men al die jaren nooit begrepen had dat hij kerkelijk meelevend was! Ds. Hellenbroek zegt dat we het Christelijk geloof zouden moeten uitdrukken in een heilige wandel ( naar aanleiding van het Heilig Avondmaal ) en de Heidelberger is duidelijke over de tien geboden en dat alles vanuit de verworteling in de Schrift. Dit land laat meer en meer zien hoe antichristelijk het is; de vijandschap druipt er vanaf.

Ook het woord tolerantie is in de praktijk een nivelliserend en relativerend woord; het betekent alle religies met evenveel respect behandelen. Dat is voor ons in feite een onmogelijke eis. Wie dit stelt is in feite multireligieus geworden.

Ik geef een voorbeeld van dit betrekkelijk stellen van de christelijke religie. Het Engelse koningshuis moet zich opstellen als verdediger van de christelijke religie en niet van alle religies. En dat in een samenleving van pluralisme, relativisme en groeiend secularisme wat zich te weer stelt tegen de claim van het christendom, dat spreekt van de objectieve universele waarheid van de Schrift. Godsdienst komt in de marge, is privézaak, niet voor het publieke domein, zo stelt men. In Engeland protesteert men tegen syncretisme; dat is een vermenging van elementen uit verschillende godsdiensten en deze vormen dan samen als het ware een nieuwe religie. Zou het ook in Nederland niet zo moeten zijn dat vorstenhuis en regering, kamers en politiek die roeping hebben en die roeping verzaken?

Ik vrees dat het Nederlandse koningshuis hier niet zo ver vandaan staat, al zal men het niet zo openlijk zeggen. En is het vorstenhuis in dezen geen weerspiegeling van wat onder het volk leeft? Zo volk, zo vorst.

2. Religieuze maatschappij.

Haaks op het voorgaande staat dit kopje. Men spreekt ervan dat geloof terugkeert maar dan wel heel strikt persoonlijk, ieder gelooft voor zich. Men heeft geen binding aan een kerk: collectief beleden en beleefde geloofswaarheden zijn niet in, men heeft er geen behoefte aan. Men haalt de inspiratie uit eigen motivatie. De mens is twee dingen: hij is gelovige én hij is god; d.w.z. hij bepaalt eerst zelf wat hij wil geloven en daarna gelooft hij daarin. Dat is autonomie (zelf de wetten stellen). Er zijn er die religieus zijn in de sfeer van New Age, men is een ongebonden spirituele groep, waarbij het subjectieve ( de persoonlijke visie en beleving zo centraal is dat het doorslaggevend is boven objectieve waarheden uit). Men spreekt van transformatie van de religie: formatie is de vorming, deformatie is de neergang of misvorming, reformatie is de hervorming, transformatie is de veranderde vorming.

Dat is geen terugkeer van religie, terug naar het oude; dat is, zegt men geen verwereldlijking (secularisatie= het afrekenen met het bovennatuurlijke), maar een transformatie; het zal duidelijk zijn dat we naar de Bijbelse boodschap hier ook zeer tegen gekant dienen te zijn.

Het atheïsme leerde dat wanneer de mensen hun verstand zouden gebruiken, de wetenschap triomfen zou vieren, de Verlichting door zou werken, dan zou religie vanzelf verdwijnen, evenals de kerk. Maar religie verdwijnt niet, want de mens heeft een ingeschapen Godskennis, zo leren we van vader Hellenbroek. Ook het RD besteedde aandacht aan het rapport van de wetenschappelijke raad voor het regeringsbeleid (546 pagina’s) en schreef terecht dat het daarom gaat dat de mens zich prettig voelt; dat is het criterium, in de kerk, onder de prediking, in de gemeente en anders gaat men weg, men gaat shoppen, dat noemen we het consumentisme wat van de religie een kerkelijke supermarkt maakt en als merk de naam van een prediker uitkiest, die preekt naar eigen natuurlijke smaak, die men ondertussen vrucht van geestelijk leven noemt.

Overgenomen uit Kerkblad van de Hersteld Hervormde Kerk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen