EEN STUKJE EENHEID

Maandag 27, dinsdag 28 en woensdag 29 augustus was er een conferentie in Elspeet: de Haamstede conferentie. Die naam is gebleven en wijst op de eerste conferenties gehouden in Haamstede. Die conferentie werd 23 jaar geleden belegd op initiatief van enkele predikanten. Na zoveel jaren is een jaarlijkse conferentie nog mogelijk. Op zich een wonder, want achteruitgang wordt overal bemerkt. De animo om te vergaderen, althans een aantal dagen, wordt minder. In Elspeet was een interkerkelijk gezelschap bijeen. Er waren leden uit de PKN kerk (Herv. Gerei), uit de HHK, uit de Gereformeerde Gemeenten en uit de Chr. Geref. Kerken. Personen zoals weleens gezegd wordt uit de rechterflank van de Gereformeerde Gezindte. Wat gehoord werd was goed. Soms zeer sprekend. Predikanten, studenten en docenten hebben huiswerk meegekregen. Het persoonlijk, bevindelijk leven ontbrak niet. Ook niet in de wandelgangen. Het samen bidden en zingen was treffend. Er was een stukje eenheid. Wanneer het nu over de eenheid gaat, onze kerken zijn al jaren bezig met samensprekingen Resultaten komen aan de orde op synode en op kerkenraadstafels. Zou het geen tijd worden de balans eens op te maken? Een kardinale vraag is toch: wat is het doel van de samensprekingen? Is dat eenwording? Is het gehele kerkverband het daarmee eens? Zijn alle kerken voor een federatief verband of voor fuseren? Mijns inziens zal de realisering daarvan geen goed resultaat laten zien. Juist het tegendeel. Persoonlijk zie ik alles overziende geen enkel heil in de ingeslagen weg. Men moet toch wat prediking betreft een aantrekkingskracht zien bij de ander. Er dient toch sprake te zijn van eenzelfde liturgie en levensstijl? Het laatste ook op zondag. Er zijn zeker kerken waarmee een stukje eenheid gestalte zou kunnen krijgen. Ik denk aan de Hersteld Hervormden. Door spreken zal men elkaar vinden. Het behoeft niet lang te duren. Wat de Gereformeerde Gemeente betreft loopt het contact niet zo vlot Het contact blijft beperkt tot individuele personen. Zelf heb ik in de Gereformeerde Gemeente andere tijden gekend. De Geest des Heeren richte oog en hart van allen die in belijden en beleven elkaar verstaan nauwer op elkaar. Het moge gaan werken op het grondvlak van de kerken. Mijns inziens behoeft het niet te komen tot institutionele eenwording. Maar wel tot een aanvaarden en erkennen van elkaar. Elke plaatselijke gemeente heeft haar geschiedenis. Van de kerken die ik heb mogen dienen weet ik van hun ontstaan en voortbestaan. De Heere heeft Zich niet onbetuigd gelaten. Laten we over kerkmuren heen elkaar de hand reiken en meer dan dat. Laten we de muren maar met te hoog optrekken en de gedachte afwijzen: des Heeren tempel, des Heeren tempel zijn wij. Wijlen ds. W.F. Laman bad in de zondagavonddienst: Heere, wees met Uw knechten, die Gij geroepen hebt, waar ze ook staan en onder welke naam. Ik hoorde het 60 jaar geleden en wil er nog ‘amen’ op zeggen. We dienen kerkelijk te leven, maar niet kerkistisch te zijn. We dienen een band te kennen aan allen die de waarheid naar de godzaligheid liefhebben. Daarvoor willen wij staan. Die door Geesteskracht belijdend en belevend. Dan staan we ’s zondags wel tussen muren. Maar levend met goede buren. Bij goede buren gaan we op visite, bijzonder als ze van de Gereformeerde Gezindte zijn. Zo is het toch in het dagelijks leven. Nu dit ter overdenking en meer dan dat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen