Ambtelijke praktijk

VERDRIET EN GELOOFSDAAD

2 Tim. 4:10

Afschrijven mag in de kerk niet gebeuren. Uit het kerkelijk bestand mag nimmer iemand zo maar verwijderd worden. Na gesprekken en vermaningen moet uiteindelijk iemand voor de beslissing gesteld worden. Onttrekken of blijven. Voldoen aan de opgenomen verplichting of niet. Want belijdenis doen is een persoonlijke zaak. Zeker heeft het met het geloof te maken, maar ook met de leer van de kerk. Leer en leven. Nu is het weggaan uit de gemeente een ontzettende zaak. Kerkverlating komt nu veel voor. Jongeren, ouderen, zelfs gezinnen trekken de kerkelijke deur voor goed achter zich dicht. Grijpt die werkelijkheid ons aan?We horen en zien het. Wordt er aan de ex-leden gedacht? Hebben ze een plaats in het openbare gebed? Wordt er nog contact opgenomen? Dat er zorg wordt besteed aan allochtonen is goed. Maar de verloren schapen van eigen gemeente moeten voor ons niet voor goed afgeschreven zijn.

Verdriet

In zijn cel zag Paulus uit naar de komst van Timotheüs. Om verschillende redenen. Een bijzondere oorzaak is het heengaan van Demas. Demas had Paulus verlaten. We kunnen wel aannemen dat er tranen bij Paulus waren toen hij deze werkelijkheid aan Timotheüs schreef. Wederzijds was er een band. Paulus en Demas wisten zich één. Het was samen optrekken. Samen werken. Samen zich inzetten voor de dienst van de Heere. Dit alles is nu voorbij. Voor goed. Demas had Paulus in de steek gelaten. Hij was de trouwe medewerker van Paulus. In de brief aan Filemon noemt Paulus Demas samen met Lukas en Aristarchus als zijn medearbeiders (vers 24). In de brief aan de gemeente van Kolosse moet Paulus namens Demas de groeten doen. Beide brieven zijn geschreven tijdens de eerste gevangenschap van Paulus te Rome. Toen waren Lukas en Demas bij hem. Trouwe broeders van Paulus. Tijdens zijn tweede gevangenschap te Rome waren die twee weer bij Paulus. Lief en leed deelden ze met elkaar. Maar onverwacht, misschien wel ongedacht, ging Demas heen. Paulus is achter de reden gekomen. Zeker, de positie en de aanstaande marteldood van Paulus hebben meegewerkt aan het vertrek van Demas. Demas zag het zwaard ook op hem aankomen. Aan de macht van Nero ontkwam niemand. Die wrede christenhater had al heel wat bereikt. Hij ging als een wreed dier te keer en hij ging steeds verder. Bijzonder in de grote stad Rome. Demas vertrekt niet met de noorderzon. Hij heeft over zijn heengaan gesproken. Het zou geen vlucht zijn uit vrees. Maar het ging dieper. Bewogen schrijft Paulus aan Timotheüs: Demas heeft mij verlaten. Paulus gebruikt hier hetzelfde werkwoord als Jezus uitsprak aan het kruis: Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? Alhoewel Paulus niet van zijn God en Heere verlaten is, raakt de breuk met en het gescheiden zijn van Demas diep. Demas was vertrokken naar Thessalonica. Een bloeiende stad in Griekenland. In de dagen van Paulus een stad van 100.000 inwoners. Onder hen waren veel joden. Op zijn tweede zendingsreis had Paulus er een gemeente gesticht. Twee brieven had Paulus aan haar gezonden. De gang van Demas was een bijzondere. Het wordt door Paulus genoemd.

Beweegreden

Demas had de tegenwoordige wereld lief gekregen. Zijn motief was liefhebben. Liefhebben doe je met heel je hart. Demas had zijn hart verpand aan de wereld van nu, vermeldt Paulus. Onverbloemd schrijft Paulus de waarheid. De Heere heeft het gewild dat wij het zouden weten. Een les voor vandaag. We kunnen wat inslikken of nalaten. De waarheid spreken is geboden. Het waarschuwen voor. Het wijzen op, maar dan gemotiveerd, spreekt van liefde. Wat openlijk is mag niet onder de dekmantel geplaatst worden. Een baken in zee kan noodzakelijk zijn. Nu kan een bepaalde werkelijkheid pijn doen. Dit was bij Paulus het geval.

Wereld van vandaag

Op wat Paulus zo met nadruk schrijft moeten we letten. Demas verkoos de wereld van het heden. Van vandaag. Dat wil niet zeggen dat de wereld van gisteren totaal goed was. Dat bedoelt Paulus niet. Maar Paulus wijst er op waar voor Demas het accent ligt. Het volle accent. Nu kan niet gezegd worden dat Demas de onderwereld heeft lief gekregen. De wereld van de misdaad of de rossige buurt. De lustige wereld. Eten en drinken en vrolijk zijn, want morgen sterven wij. De hebberige wereld. Halen, hebben en houden kunnen hem aangetrokken hebben. De blikrichting van zijn leven is totaal veranderd. Het is niet meer van beneden naar boven. Maar het is omgekeerd geworden. Van de christen geldt en daarom ook van Paulus: wij hebben hier geen blijvende stad maar zoeken de toekomende. Men is door genade niet meer van maar in de wereld. Een gast en een vreemdeling. Zeker wordt een christen niet wereldvreemd. Men mag genieten, gebruiken wat de Heere gegeven heeft. Waarvoor gedankt mag worden. Wat de toets van Gods Woord kan doorstaan mag gebruikt of gedaan worden. Zo was het bij Paulus. Dit beeld heeft Demas ook in Paulus gezien. Echter het tijdelijke, het opgaan daarin, trok hem. Het Koninkrijk van de Heere ging voor hem haar rijkdom en waarde verliezen.

Baken in zee

Op het blijvende, het komende, had Demas geen oog meer. Demas meende dat hij uit de wereld van vandaag alles kon halen wat zijn hart begeerde. Wat geeft het christen zijn in de wereld? Druk, lijden. Zie Paulus. Wat heeft hij moeten doormaken. Wat een lijden. Dag en nacht heeft hij zich ingezet voor de zaak van Christus. En nu is het sterven op het schavot. De dagen moet hij doorbrengen in een vunzige cel. Is dat de beloning? Demas wil leven. Is hij godsdienstig gebleven? Misschien wel. De één wil leven uit één wereld. De ander uit twee werelden. Zo is het vandaag nog. Waar bijzonder de Heere Jezus op wijst heeft de actualiteit niet verloren. Demas is voor ons een baken in zee. Zelfs mede-arbeider van Paulus te zijn is geen waarborg voor behoudenis. Onverwachts kan er door allerlei oorzaken verandering komen. Naast het indringende woord van de Heere Jezus: gedenkt aan de vrouw van Lot en hoe de levensstijl in de laatste periode van de wereld zal zijn, mogen we ook niet voorbijzien aan wat Johannes schrijft: al wat in de wereld is, namelijk de begeerlijkheid des vieses en de begeerlijkheid der ogen en de grootsheid des levens is niet uit de Vader maar is uit de wereld (1 Joh. 2:16).

Geloofsdaad

Opvallend is dat aan de mededeling van Paulus omtrent Demas direct verbonden wordt het vertrek van Crescens en Titus. Het tweetal gaat als zendeling werken in een open gebied. Galatië. Dalmatië. Paulus leeft bij het zendingsbevel: gaat heen. Er moet gewerkt worden onder al de volken. Ondanks tegenstand en veel verdriet moet het werk doorgaan. De Koning van de Kerk heeft er recht op en mensen moeten door Woord en Geest levende burgers worden van het Koninkrijk des Heeren. Heeft satan in Demas een overwinning behaald, hij zal onderdanen verliezen door de arbeid van het tweetal. Christus zal als Koning heersen. Het liefdesvuur tot de Heere en Zijn rijk verdoofde niet. Zelfs in het aangezicht van de marteldood bleef het liefdesvuur branden. Paulus weet dat in de meerderheid van des Konings onderdanen Zijn heerlijkheid bestaat. Hieraan wil hij tot het einde van zijn leven meewerken. Leeft de wereld voor ons en zo het Koninkrijk van de Heere?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen