Column

Het einde in zicht?

Dat is kras gezegd. Om te schrikken. Misschien juist daarom zo verwoord. “Over tien jaar is de gereformeerde traditie opgehouden te bestaan onder jongeren.” Zo luidt het bericht. En het lijkt betrouwbaar. Want het komt uit de pen van drs. H.J. van Wijnen, directeur van de HGJB, de jeugdorganisatie van de Gereformeerde Bond in de PKN. In het novembernummer van Kontekstueel. Iets ruimer geciteerd: “Onze jongeren zijn de afgelopen decennia in een rap tempo vervreemd geraakt van de inhoud van het gereformeerde belijden. In de geloofsoverdracht functioneert het gereformeerde belijden niet of nauwelijks. Er zijn diverse andere invloeden op de jongeren die minstens zoveel impact hebben op hun vorming. Mij bekruipt het angstige gevoel dat binnen een periode van een jaar of tien onder de hele generatie van jongeren onder de 20 jaar de kernwaarheden van het gereformeerde belijden zo goed als zeker zijn verdwenen of niet meer als zodanig worden herkend.”

Dat is een uitermate somber bericht. Het wordt hier gezegd over de jongeren in dat deel van de PKN dat bestreken wordt door de Gereformeerde Bond. En dat terwijl het respectabele doel van de Bond is: de verbreiding en verdediging van de waarheid - zeg: de gereformeerde leer - in de Protestantse Kerk. Nu blijkt dus haar eigen jeugd zich massaal van die waarheid af te wenden.

Zal het onder ons anders zijn? Ook onze kerken heten ‘gereformeerd’. De naam is de identiteit. De naam is ook een program. Hoort bij het gereformeerd-zijn niet: steeds weer en steeds meer gereformeerd worden (ecclesia reformata, semper reformanda)? Maar wat nu als de jongeren het niet meer geloven: de belijdenis over de verdorvenheid van de mens, over de onvoorwaardelijke verkiezing tot zaligheid, over de persoonlijke verzoening, over het onweerstaanbare werk van de Heilige Geest en over Gods bewaring van Zijn kinderen? Wat nu…

Van Wijnen schreef nog meer. Namelijk over de oorzaken. Dan wijst hij niet naar de jongeren, maar naar de ouderen. “Als we eerlijk zijn, moeten we constateren dat onze jongeren niet meer het goede voorbeeld krijgen. Heel veel ouders weten zelf ook niet meer wat de kernen van het gereformeerde belijden zijn. Hoe kunnen ze het dan voorleven aan hun kinderen?” Me dunkt, als de verstandelijke kennis van de waarheid zo ver weg is, hoe ligt het dan met het bevindelijke leven uit de Waarheid? We zullen ze toch geen leeg testament nalaten, die jongeren van ons?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen