Zondekennis en Christuskennis.

Sommige vragen worden me rechtstreeks gesteld, hetzij mondeling of schriftelijk. Ook worden er wel vragen naar het redactieadres in Urk gestuurd. Die bereiken mij in de regel wat later. Laten de vraagstellers in ieder geval niet moedeloos worden als de beantwoording van hun vraag wat op zich laat wachten.

Ik ontving nu een vraag die ik graag voorrang wil geven. Vanwege het belang van het onderwerp. Een broeder uit Sliedrecht komt met de volgende vraag: “Wat betekent concreet in iemands leven door de liefde getrokken? Als er gesproken wordt over de noodzaak van zondekennis (oftewel zelfkennis) bij de bekering, namelijk dat die er éérst moet zijn, wil een mens de Heere als Verlosser nodig krijgen, zeggen sommigen echter dat de Heere bij iedereen weer anders werkt. Sommigen zeggen: bij mij is het met de liefde begonnen en de Heere zal me daarna Zelf wel leren wat zondekennis is, daar hoeft het niet mee te beginnen. Hoe zit dat, zo wil de vraagsteller weten. Zelf begrijpt hij niet hoe men Jezus als Verlosser zegt te kennen, zonder Hem als Borg voor je schuld nodig te hebben gekregen. En is het niet juist Zijn liefde die ons onze schuld doet zien? Graag uitleg! Nou, graag hoor! Ik zal het althans proberen.

Proberen? Ja, want we hebben het nu wel over Gods werk in zondaarsharten. En dat werk is altijd wonderlijk. Net zo min als we de grote God kunnen doorgronden, zo is ook Zijn wonderwerk niet te doorgronden. God is wel een God van orde, maar we mogen niet denken dat God volgens een bepaald voor elk mens geldend systeem werkt God is groot in alles!

Het gaat om de vraag naar het begin van het geestelijk leven. En dan nader nog de vraag of dat begin bij iedereen hetzelfde is. Begint het bij ieder mens met zondekennis?

Wat brengt een mens tot Christus? Is het de kennis van zonde en een ongerust geweten? Nee, die dingen op zichzelf brengen een mens niet aan de voeten van de Heere Jezus. Hoewel de schriftgeleerden gewetensovertuigingen hadden, zie Joh. 8:9, liepen ze toch bij Hem vandaan! En hoewel Judas een diepe smart had onschuldig bloed te hebben verraden, zocht hij evenmin genade, maar maakte een eind aan zijn leven.

Brengt moeite en nood dan tot Hem? Nee, ook die dingen op zichzelf brengen een mens niet naar de Zaligmaker. Zie slechts om je heen. Wat is er een moeite en een verdriet in de wereld. Maar wie heeft daardoor de Heere Jezus nodig gekregen als Zijn Verlosser? Dan zien we hoogstens, wat we ook in de dagen van Jezus omwandeling op aarde zien, namelijk dat we Hem voor een ogenblik nodig hebben, om Hem daarna weer te vergeten. Schrijnend is daarom Jezus’ klacht: Waar zijn de negen? Alle tien melaatsen werden door hun nood voortgedreven naar Jezus. Maar na de genezing werd duidelijk dat er slechts bij een van hen behoefte bestond om de Weldoener te voet te vallen, Lukas 17:15.

Dat laatste voorbeeld doet ons overigens ook zien dat vreugde en voorspoed op zichzelf ook niet tot de Heere brengen. Indrukken van Gods goedheid en liefde zijn groot, maar wat werkt het uit in het leven?

Goed, maar wat brengt een mens dan wel tot Hem? Zijn godsdienst? Nee, ook dat niet. Het waren godsdienstige mensen die de Heere Jezus aan het kruis wilden hebben!

Maar wat dan wel? Wat brengt een mens tot Hem? Het geloof! Ja, het geloof! Alleen het geloof, het zij klein, het zij groot, maar door het geloof gaat een zondaar tot de Heere.

En hoe hij aan het geloof komt? Door het Woord, met name de prediking van het Woord van God, de prediking van het evangelie, de prediking van Jezus Christus en Dien gekruisigd! Dat is de prediking naar de zin en mening van de Heilige Geest. Waar het volle Woord van God in al zijn aspecten gepredikt wordt, werkt de Heilige Geest! Daar opent Hij harten door het Woord voor het Woord. Hij leidt in alle waarheid en ik ga amen zeggen op het Woord. Als het Woord van God mij eerlijk voorhoudt wie en wat we geworden zijn door de zonde. Als het Woord van God ons predikt dat geen mens van nature voor een heilig God kan bestaan, als het wonder gepredikt wordt van Gods genade, namelijk dat Hij Zelf een weg ter ontkoming aan een welverdiend oordeel heeft geopend in Christus Jezus. Als de kracht van het dierbaar bloed van het Lam gepredikt wordt. Als Gods goedheid gepredikt wordt voor een slecht mens. Als Hij aangewezen wordt als een Toevlucht en Hulp in het uur van de benauwdheid. O dan, ja dan gaan harten open! Zo wordt het Woord een werkzaam en vruchtbaar zaad, dat in de bodem van mijn hart mag vallen, het zaad der wedergeboorte. Er komt leven in mijn ziel, en dat gaat zich uiten, dat gaat zich openbaren. Namelijk in het geloof. Het geloof, dat amen zegt op Gods Woord, ook al veroordeelt het mij. Het ware geloof, dat ver trouwen stelt op de heerlijke beloften Gods en gaat pleiten, bidden, aanhouden, hopen en verlangen! Het geloof, dat leert afzien van omstandigheden, hoe onmogelijk en moeilijk ook, en de toevlucht neemt tot een God Die alle ding regeert! Het geloof, door Woord en Geest gewerkt gaat de grote liefde Gods zien, Zijn goedheid, Zijn geduld, Zijn verdraagzaamheid en mijn hart kan eronder weg smelten!

En dan weet ik ook wel van de kracht van het ongeloof, van mijn boze natuur. Ik ga ontdekken dat ik in en van mijzelf een zondaar blijf, die het verknoeid heeft en verknoeien zal. Maar in die weg wordt mij Christus zo lief, zo dierbaar, zo gepast, zo noodzakelijk! Er komt strijd, strijd tegen het ongeloof en de boze lusten van het vlees. Niet als een wetticist, die netjes wil leven, maar als iemand die het grote wonder van Gods zondaarsliefde heeft geproefd en voor wie de Heere nu zo dienenswaardig wordt!

En ja, dan gebruikt de Heere bij de ene mens het Woord, wanneer het spreekt van onze vergankelijkheid. Een sterfgeval kan mij tot inkeer brengen. Te moeten sterven en niet te kunnen. Een ander wordt overweldigd door een ervaring van Gods liefde en trouw. Levi wordt krachtig uit zijn zondeleven geroepen met een enkel woord en ervaart zo de liefde van de Zaligmaker. De Samaritaanse vrouw werd getroffen door de eenvoud en vriendelijkheid van die Man aan de Jakobsbron, maar Die ondertussen toch bleek te weten hoe slecht zij was! Paulus’ bekering was anders dan die van Lydia. Met Onesimus ging de Heere weer een andere weg dan met de stokbewaarder.

De Heere demonstreert in het werk van de bekering een grote en altijd weer ontroerende veelkleurigheid. Maar in die veelkleurigheid zien we wel duidelijke lijnen lopen. Er is ook een eenheid. Al Gods kinderen, hoe ook geleid, gaan elkaar herkennen. Herkennen als schapen van ene, goede Herder. Al Gods kinderen leren het af om groot van zichzelf te spreken. Allemaal leren ze wat ootmoed is. Iedereen gaat zijn onwaardigheid inleven. En ieder van hen leert het woordje genade spellen. Allen krijgen ze met de driehoofdige vijand te doen. Een ieder wordt vreemdeling op de aarde.

Met het eerst dit en dan dat, moet een mens dus oppassen. Laat het werk van God het werk van God blijven. De Goede Herder kent al Zijn schapen bij name. Zijn kudde is geen massa. Hij gaat met ieder Zijn weg. Allen worden door Hem gekend. En allen leren ze Zijn stem kennen. Zij weten Wie Hij is. Ze weten wie ze zelf zijn. Ze komen er achter wie ze van nature blijven. Maar ze gaan ook leren dat Hij ook Dezelfde blijft.

Ja, al Gods kinderen worden door de Heere getrokken, uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht. En dat trekken is liefde, enkel liefde, volmaakte, ware, eeuwige liefde! Er komt een moment dat ze dat gaan inzien. De een leert het zus en de ander zo. Wat de een van voren leert, leert een ander van achteren. Maar ze gaan allen kennen het wonder van Gods zondaarsliefde. Mooi woord toch? Rijke zaak! Niet alleen de liefde van God de Vader, maar ook de liefde van God de Zoon mag men leren kennen. Die voor albedervers het kruis wilde dragen! En dat voor een Petrus! Kunt u begrijpen dat hij niet ontkennen kan, niet ontkennen mag en niet ontkennen wil dat hij Hem liefheeft? En deze dingen worden mij alle geleerd door Woord en Geest. Dat is ook een liefdewerk. Wat is ook de Heilige Geest al onze liefde waardig. De Vriend van de Bruidegom heeft immers betoond ook mijn Vriend te zijn, de Vriend van de Bruid? Het is liefde als Hij me ontdekt aan mezelf en altijd weer ontdekt aan mezelf. Hij wil niets liever dan mij als een arm zondaar verenigen met een rijke Christus. Is dat geen liefde? Want aan de voeten van Christus te liggen als een arm en schuldig mensenkind, dat is zaligheid!

Kennen we iets van deze rijke dingen? Zo niet, moesten we dan niet rechtstreeks naar Christus vluchten? Doe het hoor! Kun je dan niet mét iets komen, kom dan óm iets. Ken je het leven niet? Kom dan om het leven. Is er geen zondekennis, denk je? Kom dan om zondekennis. Ontbreekt je alles? Kom dan om al wat u ontbreekt. Mag je zomaar naar Hem toe? Ja natuurlijk, we zijn niet rooms! Die denken dat je niet rechtstreeks naar Christus kunt gaan, die hebben heiligen en moeder Maria nodig. Maar u eert de Heere Jezus in Zijn hoedanigheid als Middelaar, als u met lege handen tot Hem komt en zegt: O Gij Zoon van David, ontfermt U mijner!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen