MEDITATIE

Elia is door de Heere op een wonderlijke wijze bij de beek Krith verzorgd. Maar na verloop van ongeveer een jaar begon de beek uit te drogen. En op bevel van de Heere gaat de profeet naar Zarfath. Daar ziet hij een weduwe en Elia vraagt haar om eten en drinken. We zouden geneigd zijn om te denken: waar haalt Elia de moed vandaan om uitgerekend aan een weduwvrouw om een stuk brood te vragen? Zij behoorde tot de armsten van het land, de mensen die het eerst gebrek hadden en die dan ook het eerst stierven!

Een moeilijke opdracht

En het is dan ook te begrijpen, dat deze vrouw in een jammerklacht uitbreekt. ‘Man, ik héb niks meer. Een beetje meel nog, en een paar druppels olie. Dat is alles. En dan zullen we sterven’.

Maar Elia is hier niet van onder de indruk. Want Elia draagt een belofte van de Heere bij zich. ‘Vrees niet. Maak voor mij eerst een koek en dan zul je zien dat het meel in de fles niet op is en dat er nog genoeg olie in de fles zit voor jou en je zoon’. En nu staat deze weduwe dus voor een keus. Ze kan van dat kleine beetje meel en die paar druppels olie wat eten voor haar en haar kind maken, dat opeten en dan gaan wachten op de dood. Of ze kan kiezen voor dat andere. Dat ze doet wat Elia zegt.

Voelt u het moeilijke van dit moment? Wat hier van haar gevraagd wordt, dat is niet minder dan dat ze gelooft. Ze moet haar vertrouwen stellen op het Woord van God, dat via deze profeet tot haar komt. En dat is het enige dat er tussen haar en de dood ligt. Zo was haar situatie immers? Nog één keer zouden ze samen wat eten. En dan zouden ze sterven.

Maar nu schuift God er wat tussenin! Zijn Woord.

14 Want zo zegt de HEERE, de God Israëls: Het meel van de kruik zal niet verteerd worden, en de olie der fles zal niet ontbreken, tot op den dag, dat de HEERE regen op den aardbodem geven zal.

Ziet u dat geloven een kwestie is van leven of dood? Geloven dat is geen kwestie van redeneren. Je zet een aantal dingen op een rijtje en dan maak je een beredeneerde keuze. Nee, nee! Het komt er nu echt op aan. Er is bij die vrouw slechts één maaltijd tussen haar en de dood.

De Schrift zegt het nog sterker. Er is slechts één schrede tussen ons en de dood. Is dat al eens werkelijkheid voor ons geworden? Voor die vrouw was dat een werkelijkheid. En dat is ook iets wat werkelijkheid wordt als de Heere met Zijn Geest in een mens gaat werken. Dan kun je kerngezond zijn. En dat je toch weet: ik moet sterven.

Maar nu heeft God iets tussen ons en het eeuwig verderf in geplaatst. Zijn Woord. Zijn belofte. Dat maakt het verschil. Eeuwig wel of eeuwig wee. En het geloof dat is een activiteit die daartussenin plaatsvindt. En wat is dan geloven? Dat is dat je jezelf met lichaam en ziel, voor tijd en voor eeuwigheid laat zakken en zinken op dat onfeilbare en waarachtige en betrouwbare Woord van God.

Een gelovige daad

En dan lezen we zo heel eenvoudig. En zij ging heen, en deed naar het woord van Elia. Ze nam dat kleine beetje meel en die weinige olie en maakte een kleine koek en gaf hem aan Elia. Terwijl ze zich aan het Woord van God vastklampte. En toen ze terug kwam, bevond ze dat de belofte waarachtig en betrouwbaar was. En het was vele dagen waar.

En dat heeft ook weer betekenis voor het geestelijke leven. Dit namelijk, dat het geloof een belofte van de Heere nodig heeft om op te steunen. Zo was het ook bij die vrouw. Ze had de dood voor ogen. Maar nu schoof de Heere daar een belofte tussen. En die belofte maakte dat ze deed wat ze deed.

Konden wij dat al? Steunen op het Woord van God alleen? Want daar komt het nu op aan. De Bijbel staat vol met beloften. Maar ze moeten persoonlijk beleefd worden. Ik heb geen lust in uw dood, maar daarin heb Ik lust dat u zich bekeert en leeft. De Heere zoekt ons met de beloften te lokken en te nodigen. Ligt er zo’n belofte in uw leven? Heeft de Heere dat nu ook in jouw leven gedaan? Heeft u daar om leren vragen? Zeg Gij tot mijn ziel; Ik ben uw heil alleen? Genade leert dat vragen. Want je kunt zelf immers zomaar geen greep doen in dat Woord. En allerlei beloften naar je toe trekken. Dat gebeurt wel. En zo houden wat een mensen zich op de been. En die kunnen ook altijd geloven en die hebben ook altijd wel een belofte en die leven zo makkelijk. Maar Gods kinderen gaan leren dat het geloofsleven geen glijbaan is, maar een loopbaan, en een strijdtoneel. En daarom is het zo nodig dat de Heere door de bediening des Geestes spreekt. En dat Hij een belofte onder onze voeten schuift waarop we kunnen staan. En dat belovende spreken dat wordt door de Geest toegepast. Hij werkt het geloof. En dat kun je niet verklaren. Wanneer je dat mag doen: je aan de Heere en aan Zijn Woord overgeven. En alles uit handen mag geven. En dat je gaat ervaren dat de Heere is zoals Hij zegt dat Hij is. Dat wordt beleefd als een wonder. Dat zien we ook bij die arme tobber in Zarfath. Ze had de dood voor ogen. Maar ze geeft zich over aan de belofte van de levende God. Als een arm en ellendig mens. Ze moest alles uit handen geven. Maar ze kreeg er alles voor terug. Wie is er onder ulieden, die den HEERE vreest, die naar de stem Zijns Knechts hoort? Als hij in de duisternissen wandelt, en geen licht heeft, dat hij betrouwe op den Naam des HEEREN, en steune op zijn God. Hij is waarachtig en betrouwbaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen