De plagen over Egypte (vervolg).

De plagen over Egypte (vervolg).

Ook de zesde plaag is vreselijk; mens en dier krijgen overal pijnlijke zweren. Ook de tovenaars, die zo machtig lijken, hebben geen middel tegen deze plaag en kunnen vanwege de zweren niet gewoon staan. Mozes wel.

Wat zal een mens toch tot oprechte erkenning van Gods macht brengen? We hebben deze plagen niet meegemaakt, maar de geschiedenis van de feiten is ons bekend. Opdat ook wij de Heere te voet leerden vallen, eer het te laat is. Er wordt niet gezegd dat de plaag een einde nam, maar uit farao’s reactie kunnen we opmaken dat ook deze plaag voor een bepaalde tijd was. Als het leed geleden is, verhardt de koning zich. Hij wil niet buigen. Ook niet als hij ziet dat de Heere zowel een plaag kan zenden, als ook wegnemen!

Dan zendt God de hagel. Aan deze zevende plaag wordt betrekkelijk veel aandacht gegeven. Er gebeurt namelijk nogal wat. In de eerste plaats stelt God Zich nu openlijk vijandig als een geducht tegenstander op. Wee de mens die door Zijn roede geslagen wordt. God zegt: Ik zal al Mijn plagen in uw hart zenden. Dat betekent allereerst: krachtige, verwoestende plagen heb ik als vurige pijlen op Mijn boog! En ik zal farao in zijn hart treffen. Het hart van de farao was immers vijandig tegenover God? God legt een duidelijk verband tussen oorzaak en gevolg. Waarom slaat God zo hard? Omdat de farao zo hard is. Waarom staat God tegen de koning op? Omdat de koning tegen God opstaat! Waarom wordt een mens door de Heere verworpen? Omdat de mens God verwerpt!

Wat ten aanzien van de verwerping waar is, is het niet ten aanzien van de verkiezing. Waarom verkiest God een mens? Omdat die Hem tot zijn Heere verkiest? Welnee. Dat doet geen mens uit en van zichzelf. Waarom heeft God bijvoorbeeld Jakob lief? Omdat Jakob zo lief voor de Heere is? Ook niet. Jakob is van nature helemaal niet lief. Farao wordt naar recht verworpen en Mozes mag uit genade staande blijven.

De vorige keer spraken we al over de plaag die op de Heere Jezus is geweest. Een zeer aangrijpende gedachte. Maar het is vanwege de uitoefening van Gods heilig recht in het leven van de Borg, dat de Heere zondaren aanneemt. En is het dan niet vanwege die zondaar, God schenkt Zijn heil slechts in de weg van het zondaar worden voor God.

Weten wij wat dat is, zondaar worden voor de Heere? Als we dat niet werden, ondanks de ernst van de oordelen, ondanks Golgotha, en ondanks de goedheid van God, Wiens barmhartigheden nog roemen tegen een welverdiend oordeel, dan zijn we in wezen nog gelijk aan deze verstokte farao. Daarom is de overdenking van deze geschiedenis zo belangrijk: opdat het mij eens voor het eerst en altijd weer opnieuw tot inkeer brenge!

Verder valt op dat de Heere ook de tiende plaag al aankondigt, de dood door de verderfengel, door de pest. Daar gaat het onherroepelijk naar toe als er geen inkeer komt. Maar nu gaat God door middel van Mozes ook zeggen dat Hij de farao aan het oordeel der verharding heeft overgegeven en wijd en zijd Zijn macht zal bekendmaken. Zijn volk zal uitgeleid worden door een krachtige hand en een uitgestrekte arm. Door de eeuwen heen zal God Zelf aan deze dagen herinneren. Ja ook wij worden er aan herinnerd. Wat is die mens toch rijk, die met Mozes en met anderen van het volk Israël zeggen mag: en deze machtige, ja almachtige God, is onze God Wat kan je dan nog overkomen?

Gosen wordt door de straf van de hagel niet getroffen. Mozes ook niet als hij naar buiten gaat en zijn handen uitbreidt naar de hemel. Zo weet God de Zijnen wonderlijk te bewaren. Maar wil dat nu zeggen dat Gods kind nooit geen kwaad wedervaren zal? Kunnen Gods kinderen niet van de trap vallen of een ongeneeslijke ziekte krijgen? O ja, wat de goddeloze wedervaart, kan de rechtvaardige ook overkomen. Maar er is wel een groot verschil. Alle dingen die de rechtvaardige overkomen, (en zijn tegenspoeden kunnen vele zijn), zullen medewerken ten goede. Gods kind, met al wat hem wedervaart, gaat altijd een weg naar Gods raad. Een weg die eindigen zal, eeuwig eindigen zal in aanbidding, als de sluier over vele raadselwegen weggenomen zal worden. En al is de kastijding voor Gods kind geen zaak van vreugde, als de pijn van het kruis gevoeld wordt, God geeft ook honing aan de roede. En aan de roede op farao’s rug zat geen druppeltje honing hoor! En moeten kruis en druk ook niet medewerken om mij op mijn plaats te brengen en te houden? God gaf de farao over aan het oordeel der verharding, maar Zijn vaderlijke kastijding is bewijs dat Hij mij nog vasthoudt en liefheeft en niet over heeft voor het verderf!

Vreselijk, die hagel, gemengd met vuur en donderslagen. Wat voelt een mens zich dan klein! Wilt u wel eens klein zijn? En Gods grootheid aanbidden?

Ook nu weer wordt vooraf gewaarschuwd. Mozes geeft in naam van God zelfs advies om te schuilen. Er zijn er die aan de waarschuwinggehoorgeven. Dat is uitermate vanzelfsprekend. Het is uitermate vanzelfsprekend en logisch dat een mens zich op Gods waarschuwende stem bekeert. Dat hij en als hij dat niet doet, is dan ook enkel pure dwaasheid! God had het de vorige keren toch ook niet bij waarschuwingen gelaten, maar de straf voltrokken’? Zou het dan deze keer meevallen? Zij die hun knechten en vee niet lieten schuilen, hebben het geweten. Zij die niet naar Noach luisterden hebben het geweten. Zij die niet naar Jeremia luisterden hebben het geweten.

En zij die zich niet storen aan de waarschuwingen van de Heere zullen het weten! Is er een schuilplaats? Ja, zoals er in de dagen van Noach een ark was, zo is er ook heden een Schuilplaats. Dat is de Heere Jezus. En zoals de tijdgenoten van Noach in de ark hadden moeten vluchten voor de regenfonteinen losbarstten, zo ook moeten wij heden, nu het nog de dag der zaligheid is, vluchten tot de Heere Jezus. Wie de noodzaak daar nog niet van inziet, is dwaas en blind.

Verwoestend was de hagel. Een hagelbui kan plaatselijk zijn, maar nu trof de hagel het gehele land. Maar in Gosen is geen hagelkorreltje gevallen. Ze hebben natuurlijk wel die zwarte lucht gezien en de bliksemschichten en de donderslagen waargenomen. Het moest hen doen huiveren voor Gods macht. Het moest hen doen vluchten tot God om Zijn ontferming.

De reactie van de farao is anders dan voorheen. Hij erkent zijn schuld. Ik heb mij ditmaal verzondigd. Hij bedoelt: ik heb het mis gehad. Ik heb me vergist. God is rechtvaardig, maar wij hebben het bij het verkeerde eind gehad.

Hoe hebben we het nu? We hoorden toch zojuist dat God zijn hart verstokt had’? Komt er dan toch nog enige emotie los? O ja, emoties zijn er genoeg. Maar dat is nog geen teken van een verbroken hart. Je hoort hem immers niet zeggen: Ik heb tegen de Heere gezondigdl Niet alleen dit maal, maar menigmaal! Hoor het verschil met Psalm 25: Ik heb tegen u o HEERE, zwaar en menigmaal misdreven! De farao biedt zijn excuses aan, maar het is van dezelfde hoogte als het platvloerse en gauw gezegde: sorry! Het komt niet tot een persoonlijk smeekgebed om Gods genade. Mozes moet voor hem bidden. Waarom doet hij het zelf niet? Hij houdt zich afzijdig van God, nog steeds. Hij valt niet voor God in het stof.

Hier ligt onderwijs voor allen die vrezen dat zij vanwege de ontdekking van de hardheid van hun hart, door God losgelaten en overgegeven zijn. Of bent u daar nooit bang voor? We hebben van nature toch net zo’n hart als de farao? Maar het verschil is of het ons aan God verbindt of dat we er nog dezelfde onder blijven. Als het goed is brengen we al onze nood en al ons vrezen tot de Heere: O God mijns heils, begeef, verlaat mij niet! O laat van mij Uw Heilige Geest niet scheiden, Die kan alleen op het rechte spoor mij leiden! Emoties kunnen weer wegspoelen. Levende indrukken gaan dieper. Ook komt de farao onder het tumult van het noodweer tot een belofte. Hij zal het volk laten gaan. Het is een loze belofte, zoals spoedig blijken zal. Wat al beloften en geloften worden er niet afgelegd, maar worden niet nagekomen? Vele beloften blijven op het ziekbed achter en sterven een wisse dood, nadat de zieke weer van zijn ziekbed is opgestaan.

Dat Mozes de koning niet gelooft, blijkt uit zijn woorden: Ik weet dat gij voor het aangezicht van de Heere nog niet zult vrezen! Hij weet dat, omdat God het hem gezegd heeft. Maar hij weet ook hoe boos en arglistig het mensenhart is. De persoon die ergens zijn excuses voor aanbiedt, kan ook met beloften van beterschap komen. Maar de man die zondaar wordt voor God, vertrouwt zijn eigen hart niet en komt niet met allerlei geloften. Wel met het gebed om genade en bekering en vergeving.

De vragen die ik kreeg over deze geschiedenis brengen me tot een behandeling van de hele geschiedenis. God zegene het onderwijs aan onze arme zielen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen