Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Joas-5

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Joas-5

2 Kronieken 24:15-19

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

De priester Jojada heeft grote invloed mogen uitoefenen op de jonge koning Joas. Hij heeft hem jaren lang mogen voorgaan in de dienst des Heeren en Joas heeft dat voorbeeld gevolgd. Zodoende zijn de eerste jaren van de regering van Joas goede, gezegende jaren geweest. De vraag was echter wel: Wat zal er gaan gebeuren als Jojada er niet meer is? Zal dan blijken dat Joas uit een innerlijke overtuiging het voorbeeld van zijn voogd heeft gevolgd en dat hij ook na diens dood in zijn voetsporen blijft gaan? Is hij sterk genoeg om dan weerstand te bieden aan mensen die een andere koers voorstaan? Die vraag wordt beantwoord als Jojada inderdaad sterft. Van die dood wordt bericht gedaan in 2 Kron. 24:15,16 en daarbij geeft de bijbelschrijver dan ook nog een paar details. Daar letten we nu eerst op.

Jojada sterft
Hij is intussen zeer oud, 130 jaar. Lange jaren heeft de Heere hem in het leven gespaard en zo kon Jojada veel doen voor het volk en voor zijn pupil Joas. Zijn sterven is daarom een heel verlies. Nee, niet voor hemzelf. Zijn sterven is voor hem enkel gewin. Maar voor het volk van Juda is het wel een heel verlies en zo ook voor Joas. Het volk heeft dat beseft. Dat blijkt wel als Jojada begraven wordt. Dan komt ook openbaar dat deze man zeer gewaardeerd is. Men eert hem. Zijn begrafenis wordt een plechtige gebeurtenis. Er hoeft niet lang over gepraat te worden want men is het snel met elkaar eens: Jojada verdient een eervolle begrafenis. Hij zal worden bijgezet in de graven der koningen. Daar hoort hij na zijn dood thuis. Niet alleen omdat hij tijdens de minderjarigheid van Joas als regent het koninkrijk heeft bestuurd en ook niet omdat hij getrouwd is met prinses Jozabath, maar om nog een andere reden. Die reden geeft de bijbelschrijver weer in de woorden ‘want hij had goed gedaan in Israël, beide aan God en Zijn huis’. Ja, zo staat het er. Is dat geen prachtig getuigenis? We zouden dit kunnen beschouwen als Jojada’s grafschrift. En dan niet een grafschrift, alleen bedacht door mensen, maar een getuigenis van de Heere Zelf. Het volk erkent daarmee de grote waarde die Jojada heeft gehad door zijn inzet, zijn ijver, zijn voorbeeld. Maar in deze woorden bewijst de Heere dat het waar is, dat Hij genade en eer geeft. Nu staat het in het eeuwige Woord en tot aan het eind der tijden mag ieder die dat Woord leest weten hoe de Heere over Jojada denkt. Zien we wel, dat de gedachtenis van de rechtvaardigen tot zegening zal zijn? Hier is een mens wiens leven navolging verdient en wiens voetstappen het waard zijn om gedrukt te worden. Hier is een lichtend voorbeeld, ook voor ons vandaag. Een voorbeeld van iemand wiens leven niet tevergeefs was. Een voorbeeld ook van iemand, die het doel van zijn leven bereikt had, namelijk tot eer van de Heere leven. Hij had het afgeleerd om voor zichzelf te leven. Hij had God in het oog gekregen en Hem had hij leren bedoelen. Daarnaast ging het hem om de ware dienst des Heeren en werd hij beheerst door de vraag hoe hij die dienst zou kunnen bevorderen, mede ook met het oog op de geestelijke welstand van het volk. Jojada is een man geweest die zegen heeft mogen verspreiden. Dat kan een mens ook alleen doen als hij zichzelf heeft leren verloochenen en als de aangeboren zelfzucht een knak gekregen heeft. Zolang we zelf nog zo belangrijk zijn en onszelf daarom in het middelpunt plaatsen betekenen we niets voor de Heere en ook niet voor een medemens. Dan behoren we ook niet bij de vreedzamen (de vredestichters), waar de Heere Jezus over spreekt in Zijn zaligsprekingen. Dan zijn we veeleer mensen die onvrede veroorzaken. Welnu, zo’n vreedzame was Jojada. Daarom kon hij tot zegen zijn. Vergeet ook niet wat hij voor Joas heeft betekend. Mede door zijn goede zorgen en die van zijn vrouw is het jonge leven van Joas gespaard gebleven. Toen Joas nog te jong was om zelf te regeren was Jojada zijn raadgever. Hij gaf ook hem het goede voorbeeld. Hij werkte ook van harte met Joas mee in de zaak van de reiniging van de tempel en de herstelling van de godsdienst. Hij zocht hem bovendien te beschermen tegen verkeerde invloeden, die hij wel heeft zien loeren op Joas. Ja, Joas heeft heel veel aan hem te danken gehad. Hij zal het er dan ook van harte mee eens geweest zijn dat Jojada op deze eervolle manier begraven werd. Maar of het bij hem nu ook echt een zaak van het hart was geworden? Of hij de werkelijke waarde van Jojada heeft gezien?

Verleiders grijpen hun kans
Hoe gaat het na de dood van Jojada? Eigenlijk is het al gezegd. Toen de schrijver van Koningen een algemene typering gaf van het leven van Joas, schreef hij: ‘Joas deed wat recht was in de ogen des Heeren, al zijn dagen in welke de priester Jojada hem onderwees’. Het verslag van de schrijver van Kronieken is bijna gelijkluidend: ‘Joas deed wat recht was in de ogen des Heeren al de dagen van de priester Jojada’. Het mooie dat van Joas verteld kon worden werd dus gevolgd door een ‘maar’. Zolang Jojada leefde en invloed op Joas uitoefende ging alles goed. Maar toen Jojada stierf veranderde alles. Daar komen ze, de vorsten van Juda. Met alle vormen van beleefdheid en onderdanigheid. Ze buigen zich voor de koning neer. Ze gedragen zich tegenover Joas net zoals een mens zich in Gods huis gedraagt tegenover de Heere. Met dat buigen willen ze hun respect en eerbied tot uitdrukking brengen. Het lijkt zelfs wel op aanbidden. Waarom doen ze dat? Zijn ze echt zo diep onder de indruk van hun koning? Hebben ze echt zoveel respect voor hem? Of is het geveinsd? Natuurlijk komen ze niet zonder bedoeling en die bedoeling is niet Joas troosten over het verlies van Jojada. Dat die man dood is interesseert hen weinig. Op die dood hebben ze eigenlijk gewacht. De invloed die Jojada op de koning had was hun al lange tijd een doorn in het oog. Nee, om het heengaan van de priester zullen ze geen traan laten. Zijn dood is voor hen veelmeer een gelegenheid om nu een poging te gaan doen om de dingen te veranderen. Maar dat moeten ze voorzichtig aanleggen. Vandaar dit voorgewende huldebetoon, waar ze in feite niet veel van menen. Maar Joas moet onder de indruk komen. Ze zoeken zijn trots en hoogmoed te strelen in de hoop dat Joas zo des te gereder naar hen zal luisteren en hen hun zin geven. Waar gaat het hen dan om? Om koersverandering. Tot nog toe ging alles naar hun mening veel te strikt. Er moet meer ruimte komen voor andere godsdienstige opvattingen dan die van Jojada. De koning heeft veel te veel aan de leiband van die oude priester gelopen. Daardoor was alles naar hun mening veel te benauwd in Juda. Waarom zou er geen plaats mogen zijn voor andere godsdiensten? Waarom zou men alleen de Heere mogen dienen en niet Baäl? Dat is de zaak die ze Joas willen voorleggen nu ze er eindelijk de gelegenheid voor hebben. Toen Jojada er nog was hoefden ze hiermee niet bij Joas aan te komen, maar nu liggen de dingen anders, zo hopen ze. Hebben ze het vermoeden dat de koning voor hun ideeën open zal staan? Waarschijnlijk wel. Ze zullen met grote nauwkeurigheid op Joas hebben gelet en af en toe dingen hebben gezien die hen deden vermoeden dat Joas het ook allemaal wel een beetje anders zou willen. Hij deed wel altijd wat Jojada hem aanraadde, maar niet altijd van harte. Nu, ze hebben zich niet vergist. Zodra ze bij de koning een ballonnetje oplaten merken ze dat hij naar hen luistert. Hij wijst hen niet subiet af. Hij blijkt beïnvloedbaar te zijn. Als ze het maar voorzichtig aanpakken dan is Joas te manipuleren. Het blijkt dat hij ook wel van de knellende banden van Jojada bevrijd wil zijn. Met een enkel woord vertelt de bijbelschrijver het. ‘Toen hoorde de koning naar hen’. Blijkbaar gaat het daarna ook nog erg snel. Ineens kan er heel veel. Het huis des Heeren wordt verlaten. Baäl wordt gediend. Ook Astarte en dat gaat gepaard met allerlei zondige en verderfelijke praktijken. Al het goede wat in de eerste periode van de regering van Joas tot stand gekomen was, wordt ongedaan gemaakt. De hovelingen hebben succes en krijgen hun zin. Sneller nog dan ze hadden durven denken. Er zal nu een andere wind gaan waaien en mensen die wat meer ruimte wilden voor hun godsdienstige gevoelens kunnen nu ruimer adem halen.

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 7 oktober 2010

Bewaar het pand | 12 Pagina's

Joas-5

Bekijk de hele uitgave van donderdag 7 oktober 2010

Bewaar het pand | 12 Pagina's