Openbaring 20 (3)

Voor we verder gaan met de behandeling van de verzen 7 tot en met 10 moeten we naar aanleiding van ons vorige stukje over Openbaring 20 nog iets zeggen in verband met een binnengekomen vraag. Dit is per slot van rekening een vragenrubriek, dus vragen tussen door mag ook. Graag zelfs, als iets niet duidelijk is. We hebben in de verzen 4 tot en met 6 een tekening van hen die leven (al zijn ze gestorven), leven met Christus en om Christus wil, en een tekening daartegenover van degenen van wie je wel het een en ander zeggen kunt, maar niet dat zij in die periode van Christus’ heerschappij werkelijk leven! Wie in zijn ongeloof sterft, blijft in de greep van de dood. Dat er staat dat ze niet weder levend werden totdat de duizend jaren geëindigd waren, staat er zo om de werkelijkheid van de zaligen te onderstrepen. Al liggen ook hun lichamen in het stof der aarde, in vele gevallen zelfs na een marteldood, toch leven zij met Chnstus. Dat kan van de mensen die verloren liggen in de hel niet gezegd worden. Het betekent dus niet dat de mensen die om hun ongeloof verloren gingen nu dus nergens zijn, anders gezegd: niet alleen naar het lichaam dood zijn, maar ook naar de ziel! De vraagsteller verwijst terecht naar de gelijkenis van de rijke man en de arme Lazarus. De rijke man sloeg zijn ogen op in de pijn. Ook de mensen daar leven nog, maar het mag de naam leven absoluut niet hebben. Er is geen gemeenschap met de Heere namelijk, Die immers het Leven is. Aan de periode van duizend jaar komt een einde; satan wordt losgelaten en na de grote verdrukking die dat voor Gods kinderen meebrengt komt het einde van deze bedeling. Dan vindt het eindgericht plaats en wordt duidelijk wie er behouden worden en waarom en wie er verloren gaan en waarom: de boeken gaan open. Dan is er geen tijd meer, maar een storeloze eeuwigheid. Voor de een eeuwig wel en voor de ander eeuwig wee, aangrijpend! Dat Openbaring 20 spreekt van een duizendjarig regeren van Christus, is duidelijk. Als we maar niet denken dat het in hoofdstuk 20 beschrevene chronologisch volgt op wat in het hoofdstuk daarvoor beschreven is. In het wondere laatste bijbelboek wordt het einde der tijden en de eeuwigheid daarna verschillende malen beschreven. In hoofdstuk 4 vinden we ook al een beschrijving van wat we in hoofdstuk 20 eveneens beschreven vinden. Het is verwarrend om van een duizendjarig vrederijk te spreken. Want de Heere regeert van eeuwigheid tot eeuwigheid. Het is de aanduiding van een periode van ongekende Christusheerschappij. Openbaring 20 laat ons zien dat Hem alle macht gegeven is in de hemel, maar Hij heeft ook alle macht op aarde, naar Matth. 28:18. Ook spreekt Openbaring 6:2 van Christus heerschappij op aarde, als gezegd wordt dat Hij op Zijn wit paard uitging overwinnende en opdat Hij overwon! Maar laten we nu weer verder gaan en een begin maken met de verzen 7 tot en met 10. Dit gedeelte van Gods Woord verwijst naar de tijd die voorafgaat aan het wereldeinde, de dagen die voorafgaan aan de laatste dag, de dag van Jezus wederkomst op de wolken des hemels, als alle oog Hem zal zien en de Zijnen Hem tegemoet zullen gaan in de lucht. Het zal een vreselijke tijd zijn. Een tijd van grote weeën voor de gehele wereld, die zich ras naar het einde spoedt. Maar vooral voor Gods Kerk op aarde. Satan is als Gods grote vijand ook een tegenstander van al de Zijnen en daar zullen zij achter komen. Satan zal alle volken der aarde opzetten tegen het volk dat God vreest. Een benauwde tijd zal het zijn. Ik zei al eerder: waarom gebeurt dit? Waarom wil God dit? Ik dacht dat we allereerst aan een rechtvaardige vergelding op de zonde moeten denken. God zal Zijn toorn uitgieten over de wereld, vanwege de goddeloosheid die hand over hand is toegenomen. Het mensdom is satan toegevallen en dat zal het weten ook. Wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen! Dit vinden we beschreven in Openbaring 18 de verzen 1 tot en met 3. Babylon, de gevallen wereld, wordt daar beschreven als een woonstede der duivelen en een bewaarplaats van alle onreine geesten. Welnu, daar rekent God in een geweldige eindstrijd mee af. De loslating van satan is ten tweede bedoeld om Gods macht te laten blijken. Niet die van de duivel dus, maar die van de Heere!

Want als de macht van de boze op het hoogst is, zal Gods hand hem in een enkel ogenblik verdelgen! Terwijl de Heere voor eeuwig regeert, zal de boze, en we noemen hem maar rustig de antichrist, regeren een tijd, tijden en een halve tijd, Daniël 7:25. Dat wil zeggen dat het met het rijk van de boze zal gaan als alle andere wereldrijken: het is een opgaan, een blinken en een verzinken! Plotseling zal zijn macht afgebroken worden! Zijn dagen zullen verkort worden, Markus 13:20. Deze uitdrukking betekent dus niet dat de dagen in de eindtijd korter zullen duren dan in voorgaande tijden. Maar om der uitverkorenen wil zullen die vreselijke dagen verkort, afgesneden, abrupt verbroken worden. Want het zal voor de uitverkorenen een zware tijd zijn. Zij komen in de grote verdrukking terecht en wie wil dat? Maar laten we dus goed zien dat het in de pericoop die we nu bespreken ten diepste niet gaat over die ellendige tijd, maar over de Heere Die uit die ellendige tijd verlossen zal! Ging het in het begin van dit hoofdstuk nog om een zekere gebondenheid van satan, in dit deel gaat het om zijn definitieve val, hallelujah! Maar over die tijd voor de kerk van de Heere Jezus Christus moeten we nog wel wat zeggen. Maar dat doen we de volgende keer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen