Lessen ook nu 1Johannes 1-5

In ons kerkboek staan formulieren die niet verouderd zijn, want de Bijbel spreekt erin. Alle formulieren hebben ook kerkelijk gezag en hebben zo hun eigen betekenis en waarde. Twee formulieren hebben bijzonder betrekking op ambtsdragers. Het gaat over de bevestiging van aanstaande of reeds dienstdoende predikanten en ouderlingen o f diakenen. Opvallend is het volgende opschrift: formulier om de dienaren des Goddelijken Woords te bevestigen. Die aanduiding wijst op veel. In de praktijk dient elke predikant zich dit bewust te zijn. Ik ben dienaar van het Woord van de Heere. Het gaat in mijn werk om het Woord. Duidelijk wordt daar in het formulier op gewezen. Dat is voluit Bijbels. We kunnen zeggen dar Gods Woord wordt vergeleken met een staf waarmede de kudde geleid en geregeerd dient te worden. Het pastorale mag niet beperkt blijven tot het onderlinge contact. Het behoort ook een plaats te hebben in de prediking. En dat naar dat de tekst dit aangeeft, biet vermanend gedeelte van het formulier wijst op onderscheiden zaken. De dienaar dient een voorbeeld te zijn in het woord, in wandel, in liefde, in de Geest, in geloof en reinigheid. Deze dingen dienen bedacht te worden en men behoort hierin bezig te zijn opdat het toenemen in alles openbaar worde. Het slot is een dringend appel: heb acht op de leer en volhard daarin. Het lezen en onderzoeken van theologische en ethische werken is van betekenis voor zichzelf en de gemeente. De voorbereiding voor de zondag mag daar niet buiten staan. Het gebed dient steeds prioriteit te hebben. De boeken behoren stille hoorders te zijn van het gebed tot de Heere, de Zender van Zijn knechten. Gods Woord moet altijd open zijn. Het is het eerste en voornaamste boek. De Bijbel is onderwijzend en leidinggevend. Dit geldt voor prediking en pastoraat. In dit verband zijn de woorden van de Heere Jezus en zo van de apostelen van grote betekenis. Hoe klinkt het pastorale door. Wat Johannes in zijn brieven doorgeeft is lezenswaardig. In zijn eerste brief komen zaken van grote betekenis naar voren.

Gemeenschap
Laten we denken aan het woord gemeenschap. In zijn eerste brief legt Johannes daar sterk de naclruk op. Allereerst de gemeenschap met God de Vader en Zijn Zoon Jezus Christus. Een gemeenschap die niet van beneden gewild is. Juist het tegendeel: het is van Boven. Van God uit. Zijn verkiezende liefde. In woord en daad. Mogelijk op rechtsgronden. Door de Persoon Jezus Christus en Zijn werk. Wordt die gemeenschap gekend uit genade, door de verdienste van de Heere Jezus Christus, dan zal de gemeente dat merken. Want een geroepen dienaar is geen brievenbesteller, laat staan een automaat. Het gaat de jongelui op catechisatie ook niet voorbij. Voor elke dienaar vormen de apostelen een levend voorbeeld. Met nadruk zegt Johannes; hetgeen wij dan gezien en gehoord hebben, dat verkondigen wij u. Die verkondiging heeft ten doel opdat gij ook met ons gemeenschap zoudt hebben 1 Joh. 1:3. Hierbij dienen wij stil te staan. Het gaat in het werk niet slechts om informatie door te geven. Het gaat bijzonder om de verkondiging van de grote daden Gods in en doorjezus Christus. Tot verzoening. Tot gemeenschap. De verkondiging heeft als hoofddoel dat jongeren en ouderen komen tot het ware leven. De blijvende geloofsgemeenschap. Johannes is van die gemeenschap met de verkondigers overtuigd (1 Joh. 1:3). Die gemeenschap bestaat nog en zal blijven. Wie geestelijk leven kent, is er geen vreemde van. Elke geroepen predikant kan er zelfvan spreken. Het onderwijs wat ontvangen werd heeft verbinding gelegd en zelfs na de dood van een onderwijzer blijft die band nog spreken en het woord werken. Nu wordt aan het reeds gestelde door Johannes toegevoegd: en deze onze gemeenschap ook zij met de Vader en met Zijn Zoon Jezus Christus (1 Joh. 1:3). De onderlinge gemeenschap gewerkt door de Heilige Geest leidt mede tot de verbondenheid met God de Vader en Zijn Zoon. Dit is ook het einddoel, het genade doel van de Heere naar Zijn welbehagen. De verkondiging van liet Woord wordt daartoe gebruikt. Welk een grote waarde en betekenis heeft de Woord verkondiging. Als hei goed is, is de predikant een levend getuige. Een verkondiger van het heilsfeit, van het heilswerk wat hem persoonlijk niet onbekend is. Voor de verkondiging, bijzonder op zondag, is het gebed noodzakelijk opdat de gemeenschap met satan, wereld en eigen vlees wordt verbroken en opgezegd en er kome een staan naar de ware blijvende gemeenschap. Het gebed om daarin verdiept te worden en dit ce beleven in woord en daad. Van de Puriteinen is het gezegde bekend: het wezen van de echte godsdienst is gemeenschap met God en elkaar. Natuurlijk niet met het voorbijzien van de medemens. Het beeld van de Samaritaan gaar mee. Bij het wijzen op levensgemeenschap, op levensheiliging, ziet Johannes niet voorbij aan war kan werken en woelen in de mens en zelfs waartoe gekomen kan worden. Hoe troostvol en sterkend schrijft hij, met insluiting van zichzelf. Hij spreekt immers over ‘wij.' Heeft iemand gezondigd, wij hebben een Voorspraak bij de Vader, Jezus Christus de Rechtvaardige. En Hij is een verzoening voor onze zonden en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden van de gehele wereld (1 Joh. 2: 1 en 2). Welk een herderlijk hart had Johannes en welk een Persoonskennis was er ook voor hem de zondaar. Ambtsdragers die Johannes verstaan kunnen persoonlijk en ambtelijk niet buiten de Pleitbezorger Jezus Christus. De hemelse Advocaat. De enige Parakleet. Pastoraal mag dit meegaan. Bijzonder vandaag, want de verzoekingen zijn niet gering.

Geboorte uit God
Een tweede aanduiding in de brief van Johannes is: het uit God geboren zijn. Opvallend is de aansluiting met wat geschreven staat in het Evangelie. Het onderscheid waaruit de mens van nature geboren is en het wonder van Gods genade, liet uit God geboren zijn, wordt duidelijk aangegeven. Van nature is de mens geboren uit vlees (Joh. 3:6), uit de duivel (Joh. 8:44), uit de aarde (lob. 3:21), uit de wereld (Joh. 8:23). Welk een werkelijkheid. Door niets komt daar verandering in. Het is uitgesloten. Die werkelijkheid mag in de prediking niet ontbreken. Gods Woord gaat ons daarin voor. In de prediking mag naar het Woord het wonder van God in Christus gewerkt door de Heilige Geest ook niet ontbreken. Het uit God geboren zijn staat als met gouden letters in de Heilige Schrift. Geboorte uit God (Joh. 1:13), uit de Geest (Joh. 3:6), uit de Waarheid (Joh. 18:37). Ditzelfde vinden we in de Johannes brief. Tegenover het geboren zijn uit de duivel wordt sterk beklemtoond het geboren zijn uit God (1 Joh. 3: 8 en 9). Tot zevenmaal toe wijst Johannes er in zijn brief op. Nu staat het uit God geboren zijn niet los van de gemeenschap met God de Vader, Zijn Zoon Jezus Christus en allen die uit God geboren zijn. Benadrukt wordt dat de beleving ervan alleen door Gods daad is in het leven. Her wedergeboren worden. Het is de vrucht ervan. Door het wonder Gods is er de staatsverwisseling en de levensvernieuwing en cle levensgemeenschap. Daardoor wordt ook in de samenleving het onderscheid gezien onder de mensen zoals dat in Hebreeën 1 l van de gasten en vreemdelingen wordt gezegd. Zo geeft Johannes ook het onderscheid aan russen de kinderen Gods en de kinderen van de duivel. Hij laat dit onderscheid zien mede door het feit dat de grenzen in de gemeente doorbroken zijn.

Kenmerken
Er dient ook gedacht te worden aan de levenskenmerken van hen die uit God geboren zijn. Zij doen de rechtvaardigheid (1 Joh. 2:29). Zij kennen een gezindheid om clc Heere te dienen en te vrezen. Zij leven bij Psalm 1 19. Zij doen de zonde niet (1 Joh. 3:9). Zijn zaad. waardoor men wedergeboren is, blijft in hem. Het nieuwe leven zondigt niet. Het zondigen met de oude natuur is niet uitgesloten. Door zwakheid o f overrompeling, maar de innerlijke gebondenheid aan de zonde is weg en zo ook de lust om te zondigen. Belijdenis van zonde is er en het gebed om de doorwerking van Gods Geest. De opwekking om elkaar lief te hebben ontbreekt niet. Her kan ook niet, want de liefde van God in het hart verwekt wederliefde. In het vijfde hoofdstuk van zijn brief staat dit kenmerk. Een iegelijk die gelooft dat Jezus is de Christus, die is uit God geboren; en een iegelijk die liefheeft Dengene Die geboren heeft (1 joh. 5:1). In de tekst staan twee werkwoorden van betekenis. Eerst ‘Ogeloven’ en dat staat in de tegenwoordige tijd. Het wijst op een werking die doorgaat. Het aanhoudend geloven. Dat geloven nu is het gevolg van de Goddelijke daad. Opvallend is dat het werkwoord ‘geboren’ in de verleden tijd staal. Het richt ons op iemand die geboren deed worden. In dit verband door God de Heere. Uit God geboren. Duidelijk geeft dus Johannes aan dat de wedergeboorte aan het geloof voorafgaat. Alleen de geboorte uit God leidt tot het ware geloof. Gelijk nu in het natuurlijke leven liefde ontstaat tot de vader, de verw ekker van het leven, zo komt er ware liefde tot God en tevens liefde tot allen die uit Hem geboren zijn (1 Joh. 5:1), het gezin van God. Welk een onderwijs geeft Johannes, lessen die ook vandaag niet mogen ontbreken. Uit Johannes brief kunnen we ook concluderen dat onderscheiden predikingen kenmerkenprediking, naaide Schrift zijn. Johannes staar in zijn schrijven niet alleen. Wanneer het gegeven ontbreekt, dan is er een steriele prediking, zelfs meer dan dat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen