Het lichaam van Mozes

Naar aanleiding van een gesprek op de jeugdvereniging over de verheerlijking op de berg, zie onder andere Mattheus 17, kwam er een vraag op over het lichaam van Mozes. De vraag is of je kunt stellen dat de gebeurtenis van de verheerlijking op de berg, waarbij Mozes en Elia met de Heere Jezus spraken, ook iets te maken had met de dood van Mozes. Elia’s lichaam is in heerlijkheid opgenomen. Elisa zag hem op een vurige wagen vertrekken uit deze wereld. De discipelen hebben echter op die berg niet alleen Elia, maar ook Mozes gezien. Was dat dan ook bij Mozes de reden waarom men niet mocht weten waar hij begraven was, omdat zijn lichaam later nog nodig was voor de verheerlijking? Of werd Mozes lichaam onvindbaar begraven zodat het volk hem niet zou gaan vereren? Dat is dan de vraag en nu het antwoord! Uit Deuteronomium 34 (niet door Mozes zelf maar door een ander beschreven, misschien wel door Jozua) blijkt dat Mozes zowel gestorven, echt gestorven is en daarna daadwerkelijk begraven. Bij zijn dood en begrafenis is niemand aanwezig geweest dan de Heere alleen. Denk dan bijvoorbeeld aan de Heere in de gedaante van de engel des Heeren. Maar hoe wist de Bijbelschrijver dan wat er gebeurd is? En hoe komt hij erbij om zelfs een bepaalde locatie aan te wijzen, terwijl hij daarna zelf zegt dat niemand ooit de plaats van Mozes’ graf geweten heeft! En nog iets: als niemand bij dat aangrijpend gebeuren aanwezig is geweest, hoe weet men dan dat de Heere aan Mozes het gehele beloofde land liet zien? Op die vragen is het antwoord niet zo moeilijk. In Deuteronomium 3 beschrijft Mozes zelf dat hij de Heere gebeden heeft om het beloofde land binnen te mogen gaan. Hij kreeg daarop een duidelijk antwoord van de Heere. Maar bij dat antwoord sprak God ook uit dat Mozes het gehele land zou mogen zien, maar daar niet binnen gaan. Van deze feiten wist de schrijver van hoofdstuk 34 dus af. Zijn conclusie is dat de Heere het land vlak voor Mozes’ dood metterdaad heeft laten zien. In Deuteronomium 3 wordt de locatie waar het alles gebeurde op de berg Nebo reeds genoemd. Vandaar dat het later bij anderen bekend was. Zie hierover ook het slot van Deuteronomium 32. Je kunt echter ongeveer de plaats weten, maar niet precies. Degenen die naar het graf gezocht hebben, hebben het daarom niet kunnen vinden, maar vooral niet, omdat de Heere geen grafteken, wij zouden zeggen een grafsteen, heeft opgericht. Miljoenen graven zijn onvindbaar geworden. Maar voor de Heere is het stof van Mozes, en van al Zijn kinderen, niet onvindbaar. Dat zal blijken op de jongste dag. En dat heeft God ook al laten zien in het geval van Mozes. Er is met het lichaam van Mozes, werkelijk gestorven en begraven, namelijk wat gebeurd! Wat dan? Veel weten we daar niet van. Maar wel iets. De apostel Judas vermeldt in zijn korte en niet gemakkelijke briefje dat de aartsengel Michael met de duivel getwist, geredetwist heeft, toen hij met de duivel handelde over het lichaam van Mozes, vers 9. Er is een boekje geweest, getiteld: “De hemelvaart van Mozes”., waarvan slechts een klein deel bewaard is gebleven. In dat overgebleven deel vinden we niets van de dingen waar Judas over schrijft, maar de apostel heeft het blijkbaar wel geweten, en hij veronderstelt ook dat zijn lezers de inhoud van dat bewuste boekje kennen. Aangezien wij nu van Elia weten dat hij ten hemel is gevaren, en zijn sterfelijk lichaam in een punt des tijds in een verheerlijkt lichaam veranderde, maar op de berg der verheerlijking naast Mozes staat, zouden we kunnen aannemen dat ook Mozes op een gegeven moment datzelfde wonder heeft ondergaan. Hij moet dan zijn opgewekt uit zijn graf (God wist waar hij lag en Hij wekt de doden op) en daarna naar de hemel zijn gegaan. Wat met Elia blijkbaar kon gebeuren, kon natuurlijk ook met Mozes gebeuren. God kan alles wat Hij wil! Bij die gebeurtenis was dan wellicht de aartsengel Michael (het hoofd van het leger des heils) betrokken, maar ook de duivel heeft zich er mee bemoeid. Die zit altijd boven op het werk van God immers? Misschien wilde de duivel het werk verstoren, want zo is hij, en wellicht met de bedoeling dat er op een gegeven moment afgoderij met het graf van Mozes zou worden gepleegd, want zoiets juicht hij natuurlijk van harte toe. Hij weet immers dat ons hart van nature afgodisch is? Misschien is er dus een strijd geleverd rondom Mozes’ graf, waarop de apostel Judas in zijn kleine briefje duidt. Er gebeuren dingen onder de hemel waar we geen flauw benul van hebben. Wel weten we van geestelijke boosheden in de lucht. Ook weten wij dat de engelen Gods kinderen beschermen. De opstanding van Mozes zou dan de reden kunnen zijn dat hij samen met Elia aanwezig was op de berg der verheerlijking. En wannéér Mozes dan werd opgewekt uit zijn graf en weer met zijn ziel verenigd, dat weten we niet. Misschien wel kort voor het gebeuren op de berg der verheerlijking. En dan als een bewijs dat Jezus’ uitgang uit Jeruzalem, Zijn lijden en sterven, niet tevergeefs zou zijn, maar een heerlijke en zalige en eeuwige vrucht zou opleveren voor heel Gods volk. Jezus zou de weg gaan, borgtochtelijk, naar dood en graf, waarom Mozes de tegenovergestelde weg zou kunnen gaan, en met hem al Gods kinderen: van dood en graf naar het leven! Tenslotte, al werd die vraag niet gesteld, maar die stel ik nu: hoe wist Petrus dat die twee personen bij zijn Meester Mozes en Elia waren? Het enige antwoord is naar mijn mening dat zijn oog verlicht werd door de Heilige Geest. Een dergelijke herkenning en duidelijke openbaring kom je meer tegen in de bijbel. Bijvoorbeeld bij Simeon in de tempel, zie Lukas 2. Hoe wist hij dat het Kind, daar in de tempel door die twee eenvoudige mensen gedragen, de beloofde Messias was? Hij werd door de Geest geleid, staat er. Hij kwam door de Geest in de tempel. De Heilige Geest is Degene Die ons blinde zielsoog opent, zeker voor de Heere Jezus Christus! Door diezelfde Geest zal er ook in de hemel en straks op de nieuwe aarde herkenning zijn en zal ik bijvoorbeeld David kunnen herkennen. Maar daar weten we te weinig van om daar meer over te zeggen. Het gaat er maar om dat ons oog geopend wordt voor Christus. Want Christus staat daar op de berg der verheerlijking met een andere gedaante, Zijn aangezicht blonk als de zon en Zijn klederen waren wit als het licht. Hij zou dan nog wel uitgaan uit Jeruzalem, dragende Zijn kruis, maar straks in volle heerlijkheid op de paasmorgen, en op de dag van Zijn komst op de wolken des hemels vooral, verschijnen in volle heerlijkheid. En met Hem dan een schare die niemand tellen kan, verlost van zonde, dood, graf en duivel, en van het lichaam der zonde. Om dan met een verheerlijkt lichaam altijd bij Hem te zijn! Als vrucht van Christus’ volbrachte werk!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen