Boekbesprekingen

Ds. P. van Ruitenburg, Liefdedienst, gebonden, 71 blz., € 9,90, Uitgeverij Den Hertog, Houten, ISBN 978-90331- 2513-3.
Het dienen van de Heere is liefdedienst. Het leven voor jezelf en voor deze wereld is slavendienst. Een rechtzinnige leer en een net leven zonder de vreze des Heeren is ten diepste ook slavendienst. Een zuivere leer en een strikte manier van leven is tekort voor de eeuwigheid. Het dienen van de Heere is wandelen op de smalle weg en een kruisigen van het eigen ik. Ds. Van Ruitenburg probeert vanuit de Schrift duidelijk te maken waarom het goed is de Heere te dienen. De ondertitel van het boekje luidt: ‘om jaloers op te worden.’ De titel van het boekje is afkomstig uit de bekende Psalmregel: ‘Uw liefdedienst heeft mij nog nooit verdroten.’ In het voorwoord staat terecht: “Alleen de Heere kan werkelijk onze ogen openen voor de liefdedienst. Toch wil ik in dit boekje een aanzet geven, een aantal redenen waarom het goed is om de Heere te zoeken. In dit boekje zoeken we naar de enige troost. Een troost voor leven en sterven, voor ziel en lichaam.” Tenslotte wil ik een citaat geven van blz. 30 waarin het gaat over de vreugde van de vergeving: “Mooi als je een lichtpuntje ziet, maar nog groter wonder als Christus Zich openbaart en je al je vertrouwen op Hem leert stellen om uit louter genade zalig te worden, alleen om de verdienste van Christus. Stel je voor dat de volmaakte verdienste van Christus, Zijn gerechtigheid en heiligheid mij toegerekend wordt! Dan is het net of ik nooit eerder zonden heb gedaan, en alsof ik zelf aan Gods wet voldaan had. Je kunt je geluk niet op en je hart loopt over van vreugde. Lees daarover bijvoorbeeld Zondag 23 uit de Heidelbergse Catechismus. Gods kinderen hebben niet allemaal dezelfde hoeveelheid blijdschap. Dat hangt af van de sterkte van hun geloof en van het heilig inzicht dat de Geest schenkt. Maar als Hij Christus aan je hart toepast zijn we de koning te rijk. Zo ver het westen verwijderd is van ’t oosten, zover heeft hij om onze ziel te troosten, van ons de schuld en zonden weggedaan.”

Ds. M.A. Kempeneers, Ik ben de Opstanding en het Leven gebonden, 95 blz., €12,95, Uitgeverij Om Sions Wil, Gouda, ISBN 978-90-7478782- 6.
Dit keurig verzorgde boekje bevat overdenkingen over Johannes 11. In het voorjaar van 2011 heeft ds. Kempeneers een serie preken gehouden over Johannes 11 die nu zijn omgewerkt tot kleinere meditatieve Bijbelstudies. Johannes 11 bevat veel lessen voor het geestelijke leven. Kernzaken zoals verkiezing, bevinding en beproeving komen aan de orde. Ook de doodsstaat en het ongeloof hebben een plaats. Daarnaast zijn er lijnen getrokken naar het sociale leven. Zo wordt er aandacht besteed aan condoleancebezoek. We wensen dit inhoudsvolle boekje in de handen van jong en oud. Op blz. 60 en 61 worden mooie dingen gezegd over de kortste tekst in de Bijbel: ‘Jezus weende.’ We willen daar iets van doorgeven: “opnieuw is daar veel over te zeggen, want in het Grieks wordt hier een ander woord voor ‘wenen’ gebruikt, dan wat er in vers 33 voor Maria en de Joden wordt gebruikt. Het woord dat in die tekst wordt gebruikt, wijst op ‘klagen’, op ‘luid schreien.’ Maar hier in vers 35 wordt een woord gebruikt dat wijst op een stil laten vloeien van de tranen. Jezus weende! Dat deed Hij, omdat Hij een echt Mens was. Het Evangelie naar Johannes benadrukt niet alleen de Godheid van Jezus, maar ook zijn Menszijn. Zijn Godheid treffen we al in de eerste verzen van het Johannes- evangelie aan: ‘... het Woord (dat is: Jezus) was bij God en het Woord was God en het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond’. Maar hier laat Johannes ons zien dat Jezus ook echt Mens was. Jezus weende. Dat wenen hoort bij het mens-zijn. Van de engelen lezen we niet dat ze wenen. Wel dat er blijdschap is bij de engelen. Wenen hoort bij het mens- zijn. Johannes heeft het ogenblik waarop hij de Heere Jezus heeft zien wenen nooit meer vergeten. Johannes gebruikt in het Grieks een woordje voor ‘wenen’ dat maar één keer in de Bijbel voorkomt. Zoals gezegd: voor het ‘wenen’ van de Joden, in vers 33, gebruikt hij een woord dat wijst op ‘luidruchtig wenen’ , op jammeren, klagen, met veel misbaar de aandacht trekken. Zo heeft de Heere Jezus niet geweend. Hij zei niet veel, maar de tranen stroomden over Zijn wangen. Hij voelde smart om de scheiding die de dood maakte. Hij zal ook nog eens extra geschokt zijn vanwege het sterven van een jong iemand als Lazarus. Ik vermoed althans dat Lazarus nog niet oud is geweest.”

Ds. J. Catsburg, De rechtvaardiging van de goddeloze, 70 blz., paperback, € 8,95, Uitgeverij Om Sions Wil, Gouda, ISBN 978-90-74787-92-5.
In 14 artikelen behandelt ds. J. Catsburg de rechtvaardiging van de goddeloze. Dit boekje biedt stof tot nadenken en bezinning. Duidelijk wordt gezegd dat niets dan de voldoening van Jezus Christus de enige verantwoording is in Gods vierschaar. Niet de bevinding of wat dan ook. Op blz. 19 staat “Alleen Christus’ gerechtigheid hebben we nodig als onze verantwoording voor Gods vierschaar.” De auteur geeft op blz. 55 een samenvatting die we weergeven: “We komen tot een samenvatting, gebruikend het beeld van de koophandel. Daar is een rekening, toerekening en afrekening. Gelet op Christus’ eeuwige Borgtocht kunnen we spreken van de toerekening die van eeuwigheid geschied is. Vervolgens ligt de toerekening in de opstanding van Christus, Die gestorven is om onze zonden en opgewekt is tot onze rechtvaardigmaking. Ten slotte vindt de toerekening plaats met persoonlijke toepassing aan elke uitverkoren zondaar, als God hem roept vanuit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht. Dan toch rekent God hem Christus’ gerechtigheid toe en schenkt die gerechtigheid in de totale afsnijding, waarin de goddeloze God gaat rechtvaardigen. Dat is het moment, dat God de goddeloze rechtvaardigt en hem recht schenkt tot het eeuwige leven op grond van Christus’ aangebrachte gerechtigheid. In die weg komt de zondaar door een geschonken geloof tot de omhelzing van Christus, Die geschonken wordt in de lege hand. Duidelijk moge nu zijn, dat de toerekening in orde voorafgaat aan de aanneming.” Tenslotte geef ik enkele regels weer die staan op blz. 58 “Juist hier is een kromme weg in de hedendaagse prediking. Men dringt aan tot het aannemen van Jezus buiten de Rechter om. Men predikt het aannemen van de gave vóór de gave. Dat nu noemen we diefstal! Calvijn zegt terecht, dat we de gemeente moeten slepen voor het aangezicht van God de Rechter. Daar leren we onze vrome jas verliezen. Daar gaan we voor en onder God verloren. Daar leren we een verdoemend God liefkrijgen. En juist daar, en daar alléén wordt ons het geschenk van het Goddelijk alvermogen, het geschenk van Gods soeverein welbehagen geschonken, DE CHRISTUS GODS! Zo leren we de Heere Jezus kennen als gekomen zijnde om te zoeken en te vinden hetgeen verloren is. We moeten toch weten, bevindelijk, waartoe we een Borg nodig hebben voor onze ziel. Er moet toch plaatsgemaakt worden voor die enige Naam onder de hemel gegeven door welke wij moeten zalig worden! Laat u daarom niets in de handen stoppen eer ge voor God een bedelaar geworden zijt, verloren in Adam. Tot het volk op het vlakke des velds, vertreden in hun bloed, gaat de Evangelieprediking uit. Zij leren op de school van de Heilige Geest: ‘Ik ben ellendig en arm, maar de Heere denkt aan mij!’”

Ds. J.J. van Eckeveld, Het krijgen van teksten, brochure, 30 blz., € 2,50, Lectori Salutem nr. 136, ISBN 97890- 76973-49-4.
Het krijgen van teksten dient een wettige plaats te hebben in het geloofsleven. De auteur schreef een brochure om leiding te geven aan hen die worstelen met vragen aangaande dit onderwerp. Ds. I. Kieviet, die in het verleden hierover geschreven heeft, wordt aangehaald op blz. 3: “Teksten onmiddellijk horen in ons bewustzijn. De Heilige Geest kan rechtstreeks in ons bewustzijn allerlei Schriftwoorden, beloften en waarheden indragen. Wanneer de Heilige Geest dit doet zal een dergelijk schriftwoord kracht doen in ons hart en in ons gemoed. Onze ouden zeiden wel eens: Dan komt er geloof in mee. Dit alles doet zich dus voor in ons innerlijk. We behoeven dus niet te denken aan een horen of zien, waarbij onze zintuigen betrokken zijn. De Heilige Geest kan in ons bewustzijn met kracht een schriftwoord doen dalen tot onderwijzing, ontdekking, vertroosting, bemoediging of beschaming. Gods kinderen weten wat dit alles inhoudt.” Op blz. 18 geeft de auteur de volgende omschrijving: “Het wil zeggen dat de Heilige Geest een schriftwoord in ons binnenste brengt, zodat er kracht vanuit gaat, zodat het is tot onderwijs en opscherping van het geestelijke leven.” In de brochure wordt ook over misvatting en wildgroei op het gebied van het krijgen van teksten geschreven. Onderscheid wordt gemaakt tussen voorkomende en indalende waarheden (blz. 21). De auteur onderstreept dat ook een belangrijke vraag is als het gaat over het krijgen van teksten: “Hoe was het ervoor, hoe was het eronder en hoe was het erna?”(blz. 23).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen