Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De grondslag

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De grondslag

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

In de Gezinsgids werd de vraag aan de orde gesteld: Hoe blijven organisaties bij hun grondslag? De vraag werd van verschillende kanten belicht. Het is een goede gedachte om met deze vraag bezig te zijn. Maar het antwoord is moeilijk te geven.

Overal zien we dezelfde trend: organisaties en stichtingen drijven langzaam maar zeker weg van hun uitgangspunten. Als we lang genoeg wachten, zien we zelfs dat ze zich keren tegen de oorspronkelijke voornemens. Is dat te voorkomen? De EO had een goede start. Het ging om de verkondiging van het Evangelie in de ether. Na veertig jaar is de grondslag verbleekt. Greep men te hoog? Dat zou kunnen zijn. Als de grondslag wordt gevormd, zoeken we de best mogelijke opstelling. Het blijkt naderhand meestal, dat de eerste uitgangspunten te hoog liggen. De praktijk lijkt het onmogelijk te maken om er de hand aan te houden. Een radioprogramma maken is meer dan evangeliseren. En zo ontstonden de problemen. Rond de Driestar werd onlangs ook gesuggereerd dat de grondslag van weleer moest worden bijgesteld. Dr. C.S.L. Janse heeft daarop gewezen. Het ontstelde mij toen ik hoorde hoe vrijmoedig men daar aan werkt.
We kunnen ditzelfde proces waarnemen in allerlei aanverwante organisaties. Velen dragen de wijdse aanduiding: Reformatorisch. Ik noem alleen maar het RD en het Reformatorisch Onderwijs. Gelukkig kunnen we van de beide laatstgenoemde bewegingen niet zo maar zeggen dat deze het oude spoor verlaten. Wel moet erkend worden dat het nu heel anders is dan veertig jaar geleden. Rond Eleos werden niet lang geleden soortgelijke klanken gehoord. Het lijkt een onstuitbare zaak te zijn.
In kerkelijke ontwikkelingen zien we hetzelfde. Onze CGK kwam op veel plaatsen sneller tot verwatering dan gemeenten binnen de NHK. Kerkelijke afscheiding heeft schijnbaar niet voldoende bijgedragen aan het bewaren van de beginselen.
Hoe kunnen we dit gevaar afwenden? Alles lijkt in beweging. Ook afzonderlijke gemeenten. Wie over deze zaken echt nadenkt, krijgt het moeilijk. Betekent dit alles, dat we geen eigen organisaties hadden moeten stichten? Geen zuil dus? De zuil heeft wel goede dingen opgeleverd, maar als de zuil omvalt, blijft er alleen maar gruis over.
Je moet wel bijna concluderen dat deze gang van zaken onomkeerbaar is, het is onstuitbaar! Maar waarom?
In de Richterentijd ging het ook al zo. Na perioden van veertig jaar viel het volk telkens weer terug. Dat getal veertig is tot in onze tijd tekenend en typerend. In veertig jaar tijd treedt een andere generatie aan. Een nieuwe generatie wil ook behouden wat er geweest is. Alleen, zij hebben de eerste strijd niet meegemaakt, zij kennen de gevaren van toen niet, zij missen de overtuiging van hun voorgeslacht. Zo ging het ook na de Richteren telkens weer met Israël. Zo ging het ook met de zeven gemeenten in Openbaringen 2 en 3.
Er zijn twee mogelijkheden: de oprichters hebben zich vergist en hebben de praktijk niet goed ingeschat. Of: het nageslacht miste het vuur en verviel in de oude kwalen.
Het eerste kan ten dele waar zijn. Reformatorische scholen waren in de dagen van de oprichting streng en strak. Elk symptoom van verwereldlijking werd bestreden. Het laat zich dan denken dat een volgende generatie vraagt naar de waarde en de grond van allerlei uitgangspunten. Zo’n volgende generatie is argelozer. Men kan echter niet zeggen dat de stichting van gemeenten ten tijde van de apostelen overtrokken trekken vertoonde. De Pinkstergemeente leefde op zuiver geestelijk niveau. Toch kwam ook daar verval. We kunnen dus niet zeggen dat stichters en oprichters overdreven te werk gingen. Dan de tweede mogelijkheid: Mist de tweede golf het eerste vuur? Dat moet u wel concluderen. Zo wordt het verklaard in de dagen van de Richteren. Er stond een geslacht op dat Jozua niet gekend had, noch het grote werk Gods van zijn dagen. Wie de brieven aan de zeven gemeenten leest, moet hetzelfde concluderen. Daar klinkt de oproep het Woord te bewaren.
In feite heeft alles te maken met de verdorvenheid van de mens, van ieder mens. Een mens is altijd geneigd het juk van de Heere van zich af te werpen. Het bedenken des vleses is vijandschap tegen God. Het kan zich niet onderwerpen. Reformatorische kinderen zijn even verloren als kinderen van de wereld. Ook als we willen voortgaan in de lijn der vaderen. Je kunt onder de indruk komen van de argumenten van allerlei Reformatorische vernieuwers. Er zit best wat in hun redeneringen. Een grondslag kan verstenen. En de tijden veranderen tenslotte ook. Genoeg argumenten om overal vraagtekens te plaatsen. Maar de oorzaak is: de mens is een vijand van God, hij is ook een vijand van de rechte grondslagen. En het middel is: Gijlieden moet wederom geboren worden. De mens als zondaar verzet zich tegen elke goede grondslag. Zelfs een levendgemaakte zondaar neemt bij zichzelf dat afdrijven en dat loslaten waar.
Is deze gang van zaken nu absoluut noodwendig? Nee, er is en blijft de enige weg van de wedergeboorte, van het geloof in Christus. Persoonlijke vernieuwing leidt tot vernieuwing van de structuren. En natuurlijk, er kunnen terecht soms zaken bijgesteld moeten worden. En de tijd vraagt om hetzelfde antwoord, maar anders verwoord.
Toch: de ene gemeente van de zeven ging sneller heen dan de ander. Het is dus niet een soort noodlot dat we nu eenmaal weg leven bij de grondslag vandaan. Er zijn ook nu kerken, waar het proces minder snel gaat. Dus blijft de oproep klinken: Vraagt naar de oude paden.

Uiteindelijk roept dit alles om de noodzaak van een levend geloof. Dat blijft bestaan. Het vaste fundament staat, in Christus, in Gods werk. God heeft Zijn grondslag gelegd op bergen Hem gewijd. En die God staat boven het gewoel der tijden en Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in der eeuwigheid.

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 28 juli 2015

Bewaar het pand | 12 Pagina's

De grondslag

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 28 juli 2015

Bewaar het pand | 12 Pagina's