Uw voorgangers

Mij kwam in dit verband ook het artikel onder ogen, dat br. den Breems uit Vlaardingen schreef in het blad “Oude Paden”. Hij noemt Ds. Driessen een vaderlijk predikant. Voordat hij predikant was, stond hij op de markt om kippen te verkopen. Dat maak ik tenminste op uit de bijnaam die men hem gaf: de kippendominee. Hij was dus al dominee aleer hij ooit de kansel had beklommen. Er wordt bij verteld dat veel kippen onverkocht bleven. Aanvankelijk zag hij het nut van een theologische studie niet in, maar dat veranderde later. Zo kwam hij als gewezen oefenaar toch studeren aan de Theologische School.
Zijn eerste gemeente werd ‘s-Gravenzande, een dorp in het Westland, gelegen tussen Rotterdam en den Haag. Westlanders hebben van beide steden iets in zich. Rotterdammers en Hagenaars zijn vriendelijke en gezellige mensen. Dat kenmerkt ook de Westlanders. Hij werd er beroepen door een gemeente, die niet veel meer dan vijftig mensen telde. Dat kon in die dagen. Nu zou dat onmogelijk zijn. Traktementen werden nog niet op deputatenniveau vastgesteld en een gemeente voorzag haar dienaar soms ook met allerlei naturalia. In een tuindersgemeente als ‘s-Gravenzande was allerlei steun in natura rijkelijk voor handen. Ik herinner me dat mijn vader ook ooit een beroep kreeg waarin hem offi cieel een half varken werd toebedeeld. Je kunt glimlachten om de gulle eenvoud van die dagen. Wat zijn de tijden ook in maatschappelijk opzicht veranderd! Ds. Driessen kwam dus in deze gemeente door Gods voorzienige leiding. “Zijn er nog van Gods volk, anders kan ik niet leven”, zo schreef hij de kerkenraad. Nog een typerende trek uit die dagen: bij zijn vertrek was de gemeente uitgegroeid tot ruim vijfhonderd zielen. Uit de hele streek kwamen de mensen naar zijn prediking horen. In wekelijkse bijeenkomsten preekte hij ook in naburige dorpen, zoals Monster en Naaldwijk. Het gedenkboek vertelt ook over de bekering van een latere ambtsdrager, br. L. Verkade. Deze had een café in Monster, waar ook op zondag werd gehandeld. Hij ging ook eens luisteren naar die welbespraakte dominee. Deze zat in de tram naar Monster in een probleem verward. Hij had zijn preek voorbereid, maar hij werd meermalen bepaald bij het woord van Jona: “Nog veertig dagen en dan zal Nineve omgekeerd worden”. Hoewel niet voorbereid op deze tekst, moest hij er tenslotte toch over preken. Deze preek werd het middel waardoor deze broeder tot bekering kwam. Zijn vrouw getuigde van hem dat zij niet wist wat er met hem aan de hand was; hij ligt overal te bidden, zo gaf zij aan. In zijn café werden in het vervolg ook de preken van ds. Driessen gehouden. Op hoge leeftijd gekomen, begeerde Verkade te sterven, want hij was de zonde zo moe. Die woorden heb ik hem zelf eens horen zeggen. Verkade heeft de gemeente gediend gedurende zeer vele jaren. Het gedenkboek vermeldt ook nog iets over het onderscheidingsvermogen van ds. Driessen. Een vrouw uit zijn gemeente vertelde dat zij door de Heere was losgemaakt van al haar goederen en dat ze uitzag naar de hemel. Tijdens zijn bezoek veroorzaakte hij een klein ongeluk. Een vaasje viel stuk, waarop deze zuster aangaf hoe erg ze dat vond. “Ik zie dat u nog niet zo los bent van alles…..”, zo merkte hij op
Er werd in die dagen ook met veel zorg aandacht besteed aan de prediking. Mij troffen enkele gegevens over twee van zijn preken. Wat mij opviel, waren de punten van de preek. Daar heb je als predikant natuurlijk enige aandacht voor. Bij zijn afscheid preekte hij over de bekende woorden uit Jesaja 53,1: “Wie heeft onze prediking geloofd?” De punten waren: Vreugde bezielt mij, vrees beklemt mij, verwondering ontroert mij en verootmoediging dringt mij. Ds. Driessen moet wel iemand geweest zijn, die veel zorg besteedde aan het thema en verdeling van een preek. Bij de bevestiging van zijn opvolger, ds. Salomons, preekte hij over de tekst: “En wederom zond hij nog een andere dienstknecht…..” (Luk 20:11a). Een woord uit de gelijkenis van de boze landlieden. Daarbij luidden de aandachtspunten van de preek: Wat een goedheid van de Eigenaar; wat een geluk voor de schuldenaar en wat een gelegenheid voor de dienaar. Zeer aansprekend en bijzonder treffend. Ik teken hierbij aan dat er in die dagen wel bijzonder veel aandacht was voor de verkondiging. Juist in een tijd dat de opleiding feitelijk nog in de kinderschoenen stond.
Nog een tekenend voorval voor die dagen, vermeld door den Breems: “Kort voordat ds. Driessen op 28 oktober 1957 zijn 40-jarig ambtsjubileum zou gedenken, werd hij met een ernstige blaasontsteking in het ziekenhuis opgenomen en moest de herdenking worden uitgesteld. Het was afwachten welke weg de Heere met Zijn dienaar zou gaan. In het ziekenhuis werd op de dag van het jubileum toch aandacht geschonken aan dit heugelijke feit. ‘s Morgens werd de predikant toegezongen door artsen en verpleegsters, wat een zeer ontroerend gebeuren was. Het behaagde de Heere Zijn dienaar weer op te richten van zijn ziekbed en hem nog enkele jaren voor de gemeente te behouden.
In tegenstelling tot onze tijd kunnen we van die dagen spreken als over een periode van bloei. Het begin van de vorige eeuw kenmerkte zich door een geestelijke opwekking, die zich door het hele land heen voordeed. Die dagen zijn voorbij, maar de geschiedenis blijft leerzaam. ‘k Zal gedenken…..!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen