De geestelijke wapenrusting (8)

De vorige keer hebben we een begin gemaakt met het nadenken over het ‘schild des geloofs’. Twee dingen zijn toen aan de orde gekomen. Allereerst dat het geloof een gave van God is. In de tweede plaats dat het zaligmakend geloof zich in het bijzonder richt op Christus.

Tweeënzeventig preken
Het lijkt me nuttig om eerst aan de hand van één van de Schotse schrijvers nog eens wat verder na te denken over het waar, zaligmakend geloof.

Om die reden sla ik met u een dik boek op. Het draagt de titel Christ Crucifi ed en bevat de tweeënzeventig preken die James Durham in de grote kathedraal van Glasgow gehouden heeft over Jesaja 53. Het boek is nog verkrijgbaar in een oude Nederlandse vertaling onder de titel Christus gekruyst of het Merg des Evangeliums. Niet zo makkelijk te lezen. Maar wanneer u honger hebt, zult u er toch wel smaak in krijgen.

In de vierde preek (in de oude Nederlandse versie is dat trouwens de tweede preek, omdat de vertaler verschillende preken heeft samengevoegd) wijst Durham er eerst op, dat er – menselijk gesproken – aan vier voorwaarden voldaan moet zijn, wil iemand tot waar, zaligmakend geloof komen.

Het Evangelie
Allereerst ‘moet het Evangelie tot een volk komen’. Durham bedoelt daarmee: de Heere moet predikers naar een volk sturen, die de mensen voorhouden dat er ‘een weg is tot rechtvaardigmaking van zondaren door Christus Jezus, en dat zij door Hem voor God aangenaam kunnen zijn’.

Dat is een voluit Bijbels gegeven, waarop ook ds. Kempeneers in zijn artikel over dromen recent gewezen heeft. We horen er de echo in van het apostolisch woord uit Romeinen 10: ‘En hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen zonder die hun predikt? En hoe zullen zij prediken indien zij niet gezonden worden?’

In de tweede plaats moeten mensen – zo schrijft Durham – een verstandelijk begrip hebben van deze dingen. ‘Daar moet een verstaan van deze dingen zijn, een begrijpen in het oordeel wat het is. Men kan niet geloven, tenzij men hoort en verstaat wat men hoort … dus men moet kennis hebben van de volheid van de Middelaar, van de vrijheid van het verbond en van de krachtdadigheid van het geloof om Christus de onze te maken’.

U begrijpt: Daarmee willen we niet ontkennen dat de Heere ook zaligmakend kan werken in het hart van jonge kinderen en mensen met een ernstige verstandelijke handicap. Maar gewoonlijk werkt de Heere onder de prediking op het verstand in, als Hij een mens voorbereidt op het ware geloof.

Historisch geloof
In de derde plaats is het nodig – zo schrijft Durham – ‘dat er een kennis is van onze eigen staat, zoals dat wij onder de zonden zijn, dat wij verloren en onder de vloek zijn; helemaal machteloos en onbekwaam om onszelf door iets dat in ons is, of dat door ons gedaan kan worden, te verlossen; dat onze mond gestopt is, en dat wij voor eeuwig verloren zijn als wij geen Borg en Zaligmaker verkrijgen’.

In de vierde plaats is het nodig dat we een historisch geloof hebben ‘om te geloven dat er een volheid en algenoegzaamheid in Christus is, dat Hij machtig is om ons te helpen, en om de schuld der zonde weg te nemen in allen die op Hem rusten’.

Durham schrijft daarna: ‘Deze dingen moeten in het algemeen geloofd worden, voor en aleer de zondaren op Hem rusten kunnen tot hun eigen zaligheid’.

Voorwaardelijk?
Nu zou bij deze of gene de gedachte kunnen opkomen: Is Durham hier niet voorwaardelijk? Het zou wel eens kunnen dat dat in onze tijd veel te snel geroepen wordt. Want vergist u zich niet: James Durham staat bekend als iemand, die – volgens één van zijn tijdgenoten – het Evangelie zo ruim preekte, dat de zilveren koorden van genade laag hingen en de aarde raakten. En het kleine, bekende boekje dat in de geschiedenis van de Schotse Kerk zo’n zegenrijke werking heeft gehad – ik bedoel de Sum of Saving Knowledge [Hoofdsom van zaligmakende kennis] – was geschreven door David Dickson en James Durham.

Maar dezelfde Durham schroomt niet om ook bovenstaande dingen te schrijven. En voor andere predikers uit de Schotse traditie geldt dat niet anders. Wie de verhandeling van Ralph Erskine over het Gescheurde Voorhangsel leest, vindt daarin een bewogen en dringende oproep tot het geloof. Maar niet minder een vaste overtuiging dat geen andere zondaar tot Christus komt dan degene bij wie het voorhangsel van zijn eigen hart gescheurd is. Het is een arme, ontdekte zondaar, die – door de genade van God en door de werking van Zijn Geest – waarde zal vinden in Christus.

Durham schrijft het in krasse bewoordingen: ‘Men hebbe hier te weten, dat het zo’n zaak is die onmogelijk klaar te maken is voor een trots en onverootmoedigd zondaar; het is alleen een arme ootmoedige ziel die het kan begrijpen. En voor zo’n ziel zal een half woord genoeg zijn om het te verstaan’. Voor ons ook?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen