Het Apostolicum (17)

Gaat het over het ontstaan en de ontwikkeling van de schepping, dan dient gedacht te worden aan de oerknal. Men heeft grond gevonden om dit te stellen. Gaat het over Bijbelse gegevens, dan wordt daar een eigen interpretatie aan gegeven. De Schrift is geen uitgangspunt. De Schrift is geen norm meer. De schepping van de mens kan gezien worden als Gods kroon op de schepping. Terecht is gezegd dat de mens Gods pronkjuweel is. De mens is onderkoning op aarde. De mens leeft en werkt met een Goddelijke opdracht. Overduidelijk blijkt dat de mens Gods profeet, priester en koning is. De schepping van de mens is Gods hoogtepunt van wat Hij in de zes scheppingsdagen tot stand bracht. Opvallend is dat er aan de schepping van de mens overleg in God Zelf is voorafgegaan (Gen. 1:26). Vader, Zoon en Heilige Geest zijn bijzonder betrokken bij de schepping van de mens. Zonder de schepping van de mens zou Gods schepping niet af, niet volkomen zijn. De discussies over de schepping en vanzelf over de schepping van de mens, laaien weer op. Het heeft een tijd stil gelegen. Maar wat blijkt? Er is aan gewerkt, want wat als historie gold en nog geldt, lijkt in strijd te zijn met de natuurwetenschap. De resultaten van die wetenschap, en daar behoort ontdekking en kennis van het verleden bij, liggen op tafel en kunnen zelfs gezien worden. De wetenschap stelt dat we er niet om heen kunnen dat het scheppingsverhaal kritische historisch bekeken moet worden. Wie dit serieus doet, kan zich vinden in het feit dat er grond is om aan te nemen dat het scheppingsverhaal ontstaan is na de Babylonische ballingschap. De Bijbelschrijver zou voor het scheppingsverhaal uit de Babylonische mythen geput hebben, want de scheppingsmythen vertonen overeenkomsten met de scheppingsgeschiedenis uit de Bijbel. Dit is een hypothese (veronderstelling), ja meer dan dat. Maar de Bijbel zelf geeft daar geen enkele grond voor. We kunnen het scheppingsgebeuren niet los zien van de gehele Schrift. We moeten de Bijbelboeken in hun verscheidenheid honoreren. Gods schepping, hoe wordt de schepping bezongen. Psalm 148 meldt dit onderwijs. De Heere zorgt voor het ontstaan, bestaan en voortbestaan van Zijn schepping (Jesaja 40). De mens is door God geschapen. Er is in de Schrift geen grond voor de ontwikkelingstheorie, voor de afstamming van een mensaap. Nu blijkt dat door wetenschappelijk onderzoek het zover gekomen is dat Bijbelse natuurwetenschap openbaring is van de Schepper. Het is zelfs zo dat wetenschappelijke feiten zelfs dwingen om te geloven dat de afstamming door God gesteld is en zo een Goddelijke daad is. Adam moet gezien worden als resultaat van een geleidelijke ontwikkeling. Maar, bijzonder als Gereformeerden, dienen we altijd uit te gaan van de Schrift. De Bijbel is toch Gods Woord. Gods daden staan getekend. Laat God de Heere ons staan met vele vragen? Wat voor ons van belang of van betekenis is, kunnen we lezen. Duidelijk worden we erop gewezen dat Adam ons hoofd en het begin van de mensheid is. En wat denken we van de scheppingsdaad van God als het gaat over de vrouw. Geen resultaat van afstamming, maar een onmiddellijke daad van God de Heere (Genesis 2:21,22). De uitroep van Adam was: Dit is ditmaal been van mijn benen en vlees van mijn vlees (Genesis 2:22). Er is verwantschap van vlees en been. De vrouw is verwant aan Adam. Zijn vrouw is een mens als hij. In tegenstelling met de dieren (Gen. 2;20). Man en vrouw vormen een eenheid. Ze zijn tot één vlees (Gen. 2:24). Op Adam als de eerste mens wordt in Oude en Nieuwe Testament gewezen. In het Nieuwe Testament staat het geboorteregister van Jezus. De laatste persoon is Adam, zoon van God (Lukas 3:38). Laten we letten op wat er staat. Zoon van God. Zo wordt Adam genoemd omdat hij niet is voortgekomen van anderen mensen, maar door God Zelf naar Zijn evenbeeld geschapen is (zie kanttekening Statenvertaling). We mogen zeker 1 Kor. 15:21-24 niet overslaan als gewezen wordt op Adam en Christus. Het gevolg van Adams val en het gevolg van het Borgwerk van Jezus Christus. Conclusie kan en moet zelfs zijn: Gods Woord bewijst zichzelf als door de God der waarheid ingegeven. Er staat geschreven en dat geschrevene heeft in het verleden ook geleid tot het geloof in God als Schepper van al het geschapene. Welk een heilsbelijdenis staat er in de Catechismus Zondag 9. De eeuwige Vader van onze Heere Jezus Christus is mijn God en Vader en dat om Zijns Zoons Christus wil. Er is een tussenzin geplaatst. De eeuwige Vader van onze Heere Jezus Christus heeft hemel en aarde, met al wat erin is, uit niet geschapen. Uit niet. In verband hiermee merkt Calvijn op: Het is van fundamentele betekenis voor het geloofsleven dat God onze Schepper is en wij zijn schepselen. Het geloof in God als onze Schepper is voor alle levensverhoudingen van grote betekenis. God de Heere denkt aan Zijn schepping en onderhoudt haar. Gaat het over Gods Vaderschap in Christus, de Schrift zegt ons dat dit drieërlei is. God de Heere is Vader van Zijn Zoon. Eeuwig. God de Heere is Vader van Zijn hele schepping. God de Heere is Vader in Christus Jezus door de Heilige Geest van allen die Hem liefhebben, vrezen, dienen, volgen en vertrouwen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen