Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Generale Synode 2016 (3)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Generale Synode 2016 (3)

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Inmiddels mogen we terugzien op de derde vergaderweek van de generale synode, en daar kijken we met gemengde gevoelens op terug. Een eensluidend besluit is moeilijk te nemen in een kerkverband waarin we eerlijk onder ogen moeten zien dat de verscheidenheid groot is. Ondanks de momenten dat er geestelijke ontmoetingen mogen zijn, ervaar je soms de afstand op geestelijk gebied en is er weinig herkenning. Toch kan het geen kwaad om andersdenkenden te ontmoeten, het is een reden om te onderzoeken waar je zelf staat en of dat ook een goede basis heeft. Gaandeweg deze ontmoetingen ben ik er meer en meer achter gekomen dat we dankbaar moeten zijn met wat we mogen hebben in het gedeelte van onze kerken waarin we ons bevinden. Het gaat dan over de prediking en de zaken waar we voor dienen te staan op grond van Schrift en Belijdenis. Zelf niet van geboorte uit de CGK komend is het weleens lastig om na te moeten denken over zaken waarover niet nagedacht behoeft te worden in de kerken waaruit ik kom. Nu toch geroepen om zaken te overwegen en te beoordelen op basis van wat de Heere ons vanuit Zijn Woord leert en wat ons is overgegeven door de kerk der eeuwen en wat daar soms niet mee in overeenstemming is. In het kader van eenheid van gereformeerde belijders werd de vergadering bezocht en toegesproken door een predikant van de HHK, de GB binnen de PKN, de GKv en de NGK. Met de Gereformeerde Gemeenten zijn gesprekken die volgens het rapport in broederlijke sfeer plaatsvinden, maar dit zal voorlopig niet leiden tot nadere samenwerking. Ook met de vGKN zijn gesprekken, maar die leiden nog niet tot kanselruil. Een punt waardoor dit belemmerd wordt zijn de ambten die open zijn voor vrouwelijke ambtsdragers, zij het dat dit zo is omdat de nood der kerken dit van hen vraagt. Ds. Heemskerk sprak ons namens de HHK toe; we hebben voorzichtigheid geproefd in zijn woorden. De HHK heeft een commissie interkerkelijke contacten die niet gericht is op het zoeken van kerkelijke eenheid met andere kerkverbanden als de grondslag van die kerk niet zuiver is, terwijl de HHK tegelijk belijdt ook een kerk te zijn die niet zuiver en zondeloos is. Met de HHK is wel kanselruil, maar geconstateerd wordt dat er vaker CGK predikanten op HHK kansels staan, dan andersom. Met de GB binnen de PKN wordt in een gedeelte van onze kerken eenheid en hartelijke verbondenheid gevoeld, maar van kanselruil wordt nog maar heel weinig gebruik gemaakt. De oorzaak ervan is niet duidelijk, maar er zal meer toe aangespoord gaan worden. Door predikanten van de GKV en NGK, waarvan we weten dat er in vele plaatsen samenwerking is, is de vergadering toegesproken. Wat betreft de visie op de openstelling van de ambten voor vrouwen, waarover nu ook de GKV in haar synode spreekt en besluiten zal nemen, moeten we toch concluderen dat dit niet tot een nadere zoektocht tot eenheid kan leiden. Cruciaal is uiteindelijk ook de prediking zoals die in deze kerken vorm krijgt, en waarvan we in ons deel van de kerken helaas vanwege de inhoud afstand moeten nemen. We voelen wel aan dat de eenheid in onze eigen kerken steeds meer onder druk komt te staan. We zien dat de één samenwerking en eenheid zoekt aan de ene kant, en de ander met de andere kant van onze kerken. Zit er in die spanning nog voldoende rek om als kerkverband te kunnen blijven bestaan? In het verleden is dat wel zo gebleken, maar ons kerkverband werpt zich steeds meer op als een spin in het web van de kerkelijke eenheid van gereformeerde belijders. De uitersten groeien zo steeds meer uit elkaar en de zorg over genoemde interne en geestelijke eenheid neemt toe. Ds A.A. Egas heeft daarom een voorstel gedaan om een deputaatschap in te stellen dat zich gaat richten op de interne eenheid binnen ons eigen kerkverband. Een gedachte die voortkomt uit zorg en verdriet, maar de commissie en de vergadering nam het niet over. Wel is besloten om op classisvergaderingen in het kader van de interne eenheid de gesprekken op gang te brengen en zo interne eenheid te bevorderen. Als het gaat over zowel de interne eenheid als de eenheid met andere kerkverbanden is het een troost dat de Koning van de kerk Zelf instaat voor de ware geestelijke eenheid. “En het zal worden één kudde en één Herder” (Joh. 10:16). God staat Zelf voor de eenheid in, het gaat in de eerste plaats over de grote Herder der schapen Die al de zijnen toebrengt zoals de catechismus in antwoord 54 dat belijdt op de vraag wat we geloven van de heilige algemene Christelijke Kerk “ Dat de Zone Gods uit het ganse menselijke geslacht zich een gemeente, tot het eeuwige leven uitverkoren, door zijn Geest en Woord, in enigheid des waren geloofs, van den beginne der wereld tot aan het einde, vergadert, beschermt en onderhoudt; en dat ik daarvan een levend lidmaat ben, en eeuwig zal blijven”. Vorige synodeweek is gesproken over dans en drama in de eredienst en nu is daar een besluit over genomen. Het besluit van de commissie om een studie te gaan verrichten of dans en drama op grond van de Schrift in de eredienst is toegestaan heeft het niet gehaald. Een voorstel uit de vergadering om op dit moment dans en drama af te wijzen heeft de meerderheid van de stemmen opgeleverd, waarvoor we dankbaar zijn. Over de tucht waarover in de vorige synodeweek wel gesproken is wordt nu verder gesproken. De uitoefening van de tucht is één van de kenmerken van de ware kerk. Tegelijk dient tucht voorzichtig en zorgvuldig een plaats te krijgen in de gemeente en het pastorale werk. Zorg wordt uitgesproken over de toepassing van de tucht in de gemeenten. Als de synode een bepaalde zonde benoemt als tuchtwaardig en censurabel kan het toch niet zo zijn dat dit wordt toegelaten en geaccepteerd in de gemeente? Uiteindelijk zullen we allen persoonlijk en door genade moeten leren buigen onder het heilzame gezag van Gods Woord. “Zo onderwerpt u dan Gode” (Jac. 4: 7)

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 21 februari 2017

Bewaar het pand | 12 Pagina's

Generale Synode 2016 (3)

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 21 februari 2017

Bewaar het pand | 12 Pagina's