Het Apostolicum (32)

Elke zondag wordt in de middag- of avonddienst het Apostolicum uitgesproken en zo beleden. Geen geringe zaak. De twaalf artikelen van ons algemeen christelijke geloof bevatten waarheden, werkelijkheden, die niet tijdgebonden zijn. Nu heeft het ‘ik geloof in’ betekenis. Echter het waarin geloofd wordt gaat voorop. Het spreekt van Goddelijke werkelijkheden. Die zijn het werk van de Vader, van de Zoon en van de Heilige Geest. Het wijst op het verleden, heden en de toekomst. Gaat het over de toekomst, dan gaat het over de alles beslissende toekomst.

In artikel 7 wordt beleden: Van waar Hij, nl. Jezus Christus de Heere, komt om te oordelen de levenden en de doden. Jezus Christus komt weder. Hij kwam naar de aarde. Hij ging van de aarde en komt weder naar de aarde. Het staat in Gods Woord en Jezus Christus heeft het Zelf beleden. Een hele werkelijkheid waar iedereen bij betrokken is. Vanaf Adam en Eva tot de laatst geborene in Jezus’ verschijningsuur op de wereld. In de tijd van Zijn afscheid nemen heeft Jezus tot Zijn discipelen op Zijn heengaan en terugkeer gewezen en op Zijn doen. Daarbij heeft Jezus het niet gelaten. Veel onderwijs heeft Jezus omtrent de wederkomst en al het gebeuren wat daarbij betrokken is gegeven. De toekomst staat vast. Opvallend is dat Jezus met nadruk wijst op het gebeuren in de eindtijd, in de laatste dagen, in de laatste ure (2 Tim. 3:1 en 1 Joh. 2:18). Dat is de tijd tussen hemelvaart en de wederkomst van Christus. We behoren acht te geven op Jezus’ spreken van die tijd. Er leven en werken verleidende geesten en valse Christussen. Er zullen zijn verdrukking, haat, afval, toename van wetsverachting en verkilling van liefde. Een grote massa in de samenleving onttrekt zich aan het Woord. Binnen de kerken wordt het Woord van God aangepast aan het eigentijdse denken. De dagen van Noach en van Lot komen terug. Gods Kerk krijgt heel wat te verduren. Maar zij is niet alleen en niet zonder toekomst. De Heere neemt Zijn Woord niet weg. Het is zelfs zo dat Jezus getuigt: Dit Evangelie van het Koninkrijk zal in de gehele wereld gepredikt worden tot een getuigenis alle volken en dan zal het einde komen (Matth. 24:14).De volheid der heidenen zal ingaan, binnengaan. Rom. 11:25. Israël zal in het beloofde heil delen. Zichtbaar wordt dat God Israël niet heeft afgeschreven. Daar behoort aan gedacht en voor gebeden te worden. Echter behoren volken rondom Israël een plaats te hebben in de dienst. Psalm 87 leeft toch wel onder ons? Handelingen 2 en Openbaring 7 mogen we niet voorbijzien. De Heere zal zijn tot een eeuwig licht en de dagen der duisternis nemen een einde. Met volle zekerheid en tot troost is de belijdenis: Vanwaar Hij komen zal om te oordelen de levenden en de doden. Dit staat beschreven in het Woord. Het is vastgelegd in de belijdenis van de Kerk. Opvallend is het dat de wederkomst van Jezus en alles wat daarbij betrokken is in de belijdenis gezien wordt als een doel van enige troost. Een heilsfeit in de toekomst. In het einde aller dingen. Jezus heeft niet gegrepen naar macht en machtsuitoefening. De Vader heeft Hem hiertoe geroepen. Joh. 5:27. Het laatste oordeel laat twee zijden zien. De rechte verhouding van de mens tot God in Christus is beslissend. Op de grote dag zal niemand ontbreken. De grote scheiding voltrekt zich dan. Matth. 25:31-46. Nu wordt de vraag gesteld (vraag 52): wat troost u de wederkomst van Christus? Voor Luther was in zijn jeugd de jongste dag een vreselijke dag. Later werd het voor hem de liefdevolle jongste dag. Calvijn zegt: laat ons als Gods volk niet aarzelen om naar de komst van de Heere te verlangen als naar de aller gelukkigste zaak. Luther en Calvijn wijzen veel op het woord van Jezus bestemd voor de eindtijd. Lukas 21:28. De eindtijd zal niet gemakkelijk zijn. Veel wordt gehoord en gezien. Veel zal treffen. Satan zal werken op allerlei wijze. Hij is gekomen tot zijn laatste aanval. Die aanval is sterk en sluw. Maar de eindoverwinning blijft uit. Koning Jezus bestijgt Zijn troon als Heerser, Rechter en Redder. Zijn naam is toch Jezus, Zaligmaker. En daarom is er verwachting. Maar die verwachting moet blijken in waakzaamheid en werkzaamheid. Die werkelijkheden laten zien dat er een levende verhouding met Jezus Christus de Heere is. Ook treft elke heilsdaad van Jezus Christus de Heere en verbindt nauw aan Hem. Men blijft zich wel zien als zondaar. Voor de heilige, rechtvaardige Vader van de Zoon heeft men door het paradijsgebeuren geen bestaansgrond. Het staan voor Gods rechterstoel is niet onbekend. Maar ook is geen onbekende zaak het ‘Ik voor u’. Jezus Christus is berecht, veroordeeld, gevonnist, is de door God vervloekte kruisdood gestorven. Het mag werkelijkheid zijn: Jezus werd mijn Zaligmaker voor de Rechter. In het eindgericht is Jezus mijn eeuwige Zaligmaker. In het leven geen vreemde voor Jezus. In het eindgericht geen onbekende. Wat een troost. Ik ken de Mijnen en wordt van de Mijnen gekend. Joh. 10:14. Zo gaat het geestelijk toe en niet anders. De Zijnen zullen zonder verschrikking verschijnen voor de rechterstoel van Christus. Op Jezus’ grote dag zal er heel wat gebeuren. De eeuwige scheiding voltrekt zich. Hier is het leven in licht en duisternis. Kaf en koren. Graan en onkruid. Vriend en vijand. Maar dan. Bij de eeuwige scheiding is betrokken de afrekening. Het werpen in de eeuwige verdoemenis en de opname tot de Heere in de hemelse blijdschap en heerlijkheid. Welk een verschil. Welk een tegenstelling. Bij het gebeuren zijn ook wij betrokken. Niemand uitgesloten. Als nu gewezen wordt op Jezus en mijn vijanden dan dienen we goed te lezen wat er staat. Jezus’ vijanden zijn mijn enige vijanden. Ik heb als het goed is geen andere vijanden dan Jezus’ vijanden. Er is over het gebeuren ook geen leedvermaak of wraakzucht. Blijdschap is er wel als het gaat over het feit dat Jezus Christus eeuwig zonder vijanden altoos zal heersen en regeren. De keerzijde van de afrekening is de opname van alle uitverkorenen in heerlijkheid. Zondag 19 van ons leerboek is een van de weinige zondagen waar over de uitverkiezing wordt gesproken. De uitverkiezing is geen harde, starre leer. In Gods uitverkiezing ontspringt een oceaan van Gods eeuwige liefde in Jezus Christus door de Heilige Geest. Het wordt gekend. De beleving, de genieting ervan, leidt tot het belijden: Onverdiende zaligheên heb ik van mijn God genoten. ‘k Roem in vrije gunst alleen. De grondtoon van het belijden is er en neemt toe. Zonder enige waardigheid of verdienstelijkheid van onze zijde. Het is: door U, door U alleen, om ’t eeuwig welbehagen. Hoe is het bij ons als ambtsdragers?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen