Prof. Eerdmans over Christendom en oorlog - pagina 4

eens wat Heering schrijft over 't verschil tusschen oorlogsleger en politie (blz. 26—27 en 251—253) en daarna Eerdmans' uitlating: „Zelfs in het boek van Heering heb ik geen voorstel aangetroffen om de gewapende politie af te schaffen, als eisch van het christelijk geweten", (blz. 18) Zoo zouden we kunnen doorgaan. Eerdmans beantwoordt Heering niet, maar spreekt over zijn hoofd heen tot het publiek. Dat er een polemiek is van hooger orde dan die van een politieke vergadering, wil er niet bij Eerdmans in. Evenals in zijn Amsterdamsche rede beperkt Eerdmans zich ook hier tot een onderdeel van Heering's boek; aan de principieele gedeelten van diens betoog komt hij niet eens toe. „Ongeoorloofd-fragmentarische bestrijding" is dit het vorige jaar terecht genoemd. Daarbij komt, dat de weergave van Heering's zienswijze soms hinderlijk onzuiver is. Zoo b.v. waar Eerdmans de passage, waarin H. waarschuwt tegen overdreven Oranjevereering, en die begint met de woorden: „ W i j kunnen de trouw en de aanhankelijkheid jegens een vorstenhuis, waaraan het volk veel te danken heeft, heel goed waardeeren, te meer wanneer de vorstelijke waardigheid door de persoon, die haar bekleedt, wordt hooggehouden" (blz. 111—112) weergeeft met de woorden: „Het wordt daarbij vastgesteld, dat waardeering van het huis van Oranje kenmerk is van akelig conservatisme" (2e druk, blz. 18). Ook in den ouden druk wordt gesproken van „de zedelijke schoonheid" van deze „trouw en aanhankelijkheid". Eerdmans' weergave is tendentieuse verdraaiing der bedoeling. Het is te begrijpen, dat Heering geen lust heeft om op een zóó gevoerde discussie verder in te gaan. Als redactie van Kerk en Vrede 1 ) achten wij het echter gewenscht om Eerdmans' betoog toch onder de loupe te nemen en aan ons eigen oordeel te toetsen. Vooral met 't oog op hen, die, in 't voetspoor van „De Vrijheid", „De Maasbode" en „De Standaard" (en de daarvan afhankelijke blaadjes), terstond bereid zijn om zonder onderzoek Eerdmans te volgen. Hij brengt immers koren op hun politieken molen. Eerdmans ziet niet den dubbelen ethischen onderstroom in het oude Christendom: ethiek van hooger en lager orde.

Bij het onderzoek naar de houding der eerste christenen tegenover den oorlog moeten we uitgaan van de onbetwistbare ! ) Het eerste gedeelte van deze brochure is als hoofdartikel verschenen in het maandblad „Kerk en Vrede", October 1930.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen