Grondslag en karakter van de Italiaansch-fascistische staatsleer - pagina 31

DE FASCISTISCHE STAAT

29

invloed op bolsjewisme en fascisme). Georges Sorel (1844— 1922, niet te verwarren met zijn neef, den bekenden historicus Albert Sorel) is vooral bekend als de profeet van het revolutionnaire syndicalisme, hoewel hij in zijn langdurige werkzaamheid als schrijver slechts 5 van de 33 jaren zijn kracht daaraan gaf, en op het Fransche syndicalisme slechts weinig werkelijken invloed uitoefende. Een Engelsch schrijver (Wyndham Lewis, The art of being ruled) schrijft van hem, dat Sorel de sleutel is tot het gansche politieke denken van den modernen tijd. De voornaamste intellectueele leiders van het fascisme hebben zich gevormd aan de hand van ideeën van Sorel, met name in Italië, en Mussolini getuigde van hem: „Niet aan Nietzsche en William James dank ik wat ik ben, maar aan Georges Sorel'', en wat dat is heeft von Beckerath uitvoerig aangetoond. Lanzillo, Mussolini's mede-redacteur aan de Avanti en vooraanstaand banierdrager van het fascisme, schreef een biografie van Sorel. Pannunzio, een der leidende fascistische juristen, knoopt zijn werk aan Sorel's ideeën; Corradini, de leider van de nationalistische beweging, al eveneens, en zoo meer. „Le père intellectuel du fascisme, c'est Georges Sorel". (Valois). Zijn leer is een kunstige samensmelting van anarchistische gedachten van Bakounine, van de proletarisch revolutionnaire leer van Marx en de „évolution cre'atrice" Van Bergson. (Rosen). Het werk van Sorel, dat hier vooral in aanmerking komt, is zijn „Réflexions sur la violence" (eerste uitgave 1906; de laatste, zevende, van 1930 is hier gebruikt). Van hem ging in de fascistische gedachtenwereld niet over de e'lite-gedachte; Sorel's élite draagt een geheel ander karakter dan die van het fascisme. Wel oefende hij invloed op de economische organisatie van het fascisme, maar niet naar den hiërarchischen vorm, alleen naar den materieelen inhoud. Ook als revolutionnair syndicalist heeft hij op Mussolini ingewerkt in diens vóór-fascistische periode. Maar het zijn vooral de verheerlijking van het geweld en de leer van de mythe als de groote hefboom, om de massa in actie te krijgen en te bezielen, die van hem in de fascistische leer zijn overgegaan. Met zijn leer van het geweld gaf Sorel in het begin der eeuw uiting aan wat in velen leefde aan weerzin tegen het rationalisme, tegen het pacifisme, tegen de vadzige zelfvoldaanheid der naar

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen