Grondslag en karakter van de Italiaansch-fascistische staatsleer - pagina 66

64

BEOORDEELING VAN DEN FASCHISTISCHEN STAAT

schillig van welk geloof, kan zulk een élite dragen, maar juist omgekeerd ontleent de hiërarchie haar positie, om de kerk machtig te maken, aan den inhoud van haar geloof, dat zij deelt met de menigte, die zij leiden moet. Maar juist dat geloof ontbreekt bij het fascisme; zijn geloof is het geloof in de staatsmacht zonder inhoud; het gelooft niet in een staat, die naar bepaalde beginselen en een bepaald ideaal, gerechtigheid, welvaart en cultuur verwezenlijkt, maar het heeft niets dan minachting voor alle beginselen, voor alle recht, voor alle moraal en voor alle religie, die niet dienen om den staat als zoodanig tot opperste machtsontwikkeling te brengen. In dat stelsel is dan ook niet anders mogelijk, dan de „besten" te vormen door hen stelselmatig af te richten tot willooze werktuigen in de handen van den dictator. Het is een wonderlijke „nieuwe aristocratie", die men zóó verkrijgt; het geldt in Italië dan ook niet meer als een groote eer, om tot haar te behooren (Bernhard), De geestelijke holheid van het stelsel wreekt zich, zoodra de fanatieke toewijding aan het genie van den Duce de oogen daarvoor niet meer verblindt. Wat hier aristocratie heet, is geen groep van de besten, maar een praetorianendom; aristocraten zijn zij, die voorop staan in zelfstandig denken en handelen, maar in praetorianen is beide onduldbaar (vrij naar Bernhard). Elk betoog, dat dit stelsel met onze eigen beginselen in strijd is, komt mij overbodig voor. Een richting, die haar kracht alleen zoekt in zelfstandige overtuiging niet alleen van de voormannen, maar van al de leden in kerk en partij en maatschappelijke organisatie; een richting, die leiding geeft en zich laat leiden, omdat haar beginsel leert, dat God zulks wil, moet niet alleen tegen de fascistische, maar tegen elke hiërarchie der élite volstrekt afwijzend staan. De algeheele vernietiging van alle parlementaire bevoegdheid, van de onafhankelijkheid der rechtspraak, van alle provinciale en plaatselijke autonomie en zelfbestuur en het leggen van alle publiek gezag in handen van den dictator is een stelsel, dat door de historie scherper dan eenig ander is veroordeeld. Het fascisme zegt, dat het een vernieuwing van het Romeinsche keizerrijk wil brengen, maar het keizerrijk heeft voor de toenmalige provincies en gemeenten althans juist het omgekeerde gebracht. Het stelsel als geheel is in de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen