Erfelijkheid en samenleving - pagina 11

9 iets hooger peil te brengen door maatregelen, die overeenkomen met die, welke sinds jaren toegepast worden bij de veredeling van land- en tuinbouwgewassen en huisdieren. Wie dit tegenspreekt, ontkent de goede eigenschappen misschien van zichzelf, zeker die van een groot deel van zijn medemenschen. Wie deze theoretische mogelijkheid verwezenlijken wil, kan de omstandigheden voor de menschen trachten te verbeteren. Gelukt dit, dan zal hij eenig succes hebben, zooals HALLET had met zijn tarwe-rassen. Maar dat succes staat en valt met de omstandigheden en is niet groot. Wie blijvend, d.w.z. erfelijk verbeteren wil, zal selectie moeten toepassen. Dit nu wenschen op zeer bescheiden schaal de eugenetici, op belangrijk grooter schaal sommige, thans speciaal Duitsche, politici. De eugenetici wenschen geen voorschriften, die ook maar in de verte zouden gelijken op de methode van langzame verbetering door massa-selectie, waarmede men bij de granen b.v. ruim een halve eeuw geleden goede resultaten verkregen heeft, nl. voortplanting alleen door de beste individuen. Zij verlangen veel en veel minder, alleen maar de uitsluiting van de allerslechtsten. De eugeneticus vindt dit laatste logisch, de econoom vermoedelijk ook, doch van juridisch en theologisch standpunt staat voor menigeen de zaak anders. Velen vinden, dat in de rechten van het individu te sterk wordt ingegrepen, wanneer de patiënt zelf geen toestemming zou willen geven; anderen meenen, dat de patiënt zelf niet eens het recht tot toestemming zou bezitten. In dezen tijd is het echter al zeer moeilijk om over de rechten van het individu te spreken. Wanneer het derde deel van de klachten over de crisis-maatregelen in ons land juist is, dan zouden we al met zekerheid weten, dat van het eigendomsrecht b.v., dat nog wel als een der hoeksteenen van het maatschappelijk bouwwerk beschouwd wordt, soms bitter weinig overblijft. Maatregelen, waardoor dit recht geknot wordt en die in normale tijden geen minister zou voorstellen, geen volksvertegenwoordiging zou goedkeuren, worden genomen om erger verwarring en ontwrichting te voorkomen, met tegenzin, noodgedwongen. Behalve door de direct benadeelden worden ze door de groote meerderheid van het volk met een „als het moet, dan moet het" aanvaard. Met herroeping van goudclausules, wetsbepalingen met terugwerkende kracht, worden verkregen rechten geschonden. Het zijn niet alleen de gedupeerden, die hierover een afkeurend oordeel uitspreken. Misschien is men ook wel wat heel gauw geneigd geweest om het „nood breekt wet" toe te passen, maar voor de wetswijzigingen is een meerderheid gevonden, m.a.w. het hangt voor een groot deel van de omstandigheden, dikwijls economische omstandigheden, af, wat men goed en verkeerd noemt, d.w.z. in het belang van de gemeenschap of daarmede in strijd. Indien dus een ongelukkige, die niet verantwoordelijk is te stellen voor zijn daden, thans misschien een recht op nakomelingschap zou bezitten,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen