Aan de rivier Ahava - pagina 18

van Christus. De vrucht zal niet uitblijven. Ik heb eens gehoord van iemand, die bestreden werd door den duivel in het volgende. Alles van deze wereld laat de ziel ledig. Niets kan het hart wezenlijk vervullen. In al de zoogenaamde genietingen van het zondige hart gluurt de ongenoegzaamheid en de verveling om den hoek. Zal nu die lange eindelooze eeuwigheid Gods kinderen ook niet kunnen vervelen? Doch toén bepaalde de Heere hem bij de natuurlijke ademhaling. Kan die ademhaling wel ooit verdrieten? Immers neen? Die ademhaling is het leven. Zoo zal het in de eeuwigheid ook zijn. Daar mogen Gods kinderen ademhalen, na zooveel bangen tegenspoed, eeuwiglijk ademen in de heerlijke en reine sfeeren van Christus' gemeenschap. Gij ziet, dus uwe roeping, volk des Heeren. Die roeping is, gelijk Ezra eens deed, voor Koningen en Overheden getuigenis afleggen, van hetgeen gij verwacht. U niet schamen om vrijmoedig te spreken van den weg des Heeren. Er is een zalige Goddelijke ruimte in God door den Borg voor menschen, die het gevoelen, dat zij midden in den dood liggen. Neemt veel de toevlucht tot God. Bidt veel om een biddend en afhankelijk leven. Zucht tot God in het gevoel uwer zwakheid en bergen hooge schuld. Dat de wereld van onzen tijd eens tot geheiligde jaloerschheid verwekt mocht worden en mocht getuigen, wij gaan ook met u, want wij hebben gezien dat de Heere met u is. Dat gij u met den Priester wel moogt schamen, om heir en ruiters te begeeren. Des menschen heil is ijdelheid. Hier zijn de gebroken rietstaven, die de hand zullen doorboren. Wij zien het in onzen tijd. W a t een bouwen op menschen, en wat een vergeten van den Heere, die alleen redden kan. De macht van 't paard en 's mans vermogen, zijn beide nietig in Zijn oogen. Zij die vertrouwen op hun beenen, wil God geen gunst en hulp verleenen. O, het is waar, Gods kind vindt al die dingen gedurig bij zichzelf terug. Zij kunnen er echter geen vrede in hebben. God liet Zich verbidden. In het boetekleed van den pelgrim om de schouderen, ging Ezra zijn weg vervolgen. Naar Jeruzalem, de Godsstad. Zoo reizen alle ware Zionieten naar de hemelsche tabernakelen. In dat hemelsch heiligdom, zullen de bruiloftskinderen niet meer vasten, want eeuwig en altoos is de Bruidegom bij hen. Door des Heeren verootmoediging zijn zij daar groot gemaakt. Alle kromme wegen zijn daar voor altijd voorbij en de rechte weg van Gods welbehagen zal daar volkomen bewandeld worden. De verloste heirschare zal daar zingen het lied van Mozes en het Lam. Mogen Gods gunstgenooten veel in die verwachting leven en reeds hier leeren aanheffen: God bracht na tegenheden Hen weer op 't rechte pad, En richtte hunne schreden Naar een gewensche stad. Laat zulken voor den Heer Zijn milde gunstbewijzen, Zïjn wond'ren Hem ter eer, Voor 't gansche menschdom prijzen. Amen. Psalm 107 : 4.

16

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen