De Mennonietengemeenten onder het Bolsjewisme - pagina 5

1

De Mennonietengemeenten onder het Bolsjewisme DOOR

CORNELIUS KRAHN.

Oneindig als de Russische steppe is ook het Russische leed. Treffend beschrijft een Russisch dichter dit leed als hij zegt, dat de onafzienbare watervlakten van de Wolga, als de'rivier in het voorjaar buiten zijn oevers treedt, maar kleine druppels zijn in vergelijking tot de hier geleden smart. Honderden jaren is dit leed oud. Wordt het niet ook hier in het Westen rneegevoeld door ieder, die de zwaarmoedige Russische melodieën hoort, die spreken van lange vernedering en knechting, zoowel onder het juk der Tartaren als door de lijfeigenschap en de wreedheid en willekeur van de Tsaren heerschappij ? — Zoo ontwikkelde de Rus zich op de grens van Azië en Europa. Hij is geheel gevoelsmensch, daarom onberekenbaar, hartstochtelijk en demonisch. Bij hem vindt men de grootste activiteit en de grootste passiviteit, in hem worstelt de heilige met den misdadiger. Deze worsteling van den enkeling is heden geworden tot de worsteling van een heel volk, een worsteling, zooals de wereld nog nooit te voren heeft aanschouwd. Wij willen nu trachten in de voorgeschiedenis van de Revolutie te zien, hoe deze strijd ontbrand is. Rusland is een agrarisch land. Bijna al de grond behoorde vroeger aan de Vorsten en aan den Staat. Ook nadat in 1861 de lijfeigenschap was opgeheven, bleef de boer voortleven in zijn bittere armoede. Hij kon enkele hectaren land pachten en daarvan kon hij met de meest primitieve arbeidsmethoden een schamel stuk brood oogsten. Zelf geweven linnen en zelfgesponnen wol waren de eenige grondstoffen voor zijn kleeding. Ook zijn huis bouwde hij zelf en dekte het met stroo. In het midden van de schamele woning stond de groote kachel. Deze kachel was in den winter het lievelingsplekje van het heele gezin, ze was laag en heel breed, met een klein laddertje klom men er op en daarboven was ruimte voor enkele personen. De gastvrijheid van den Russischen boer was zoo groot, dat iedere reiziger zeker kon zijn, daar een plaatsje te vinden tot de thee in den Samovar klaar zou zijn. De jonge varkentjes,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen