Uitbreiding onzer kerkgezangen - pagina 19

te benoemen, die o. m. ook de Eenige Gezangen zouden herzien en vermeerderen. Het resultaat van hun arbeid werd de Generale Synode van Utrecht 1923 aangeboden, maar werd daar niet voor de Kerken aanvaard. Althans er werden weer Deputaten benoemd dit werk te herzien. Bovendien — wel wat laat — werd toen de kwestie naar voren gebracht, of eigenlijk meerdere gezangen in onze kerken wel toelaatbaar waren. In Leeuwarden had men geacht, dat dit van zelf sprak. In Utrecht werd besloten, dat nog scherp te onderzoeken. En bovengenoemden Deputaten werd opdracht gegeven, dat onderzoek in te stellen. Door de volgende Synode werd het resultaat van dat onderzoek aanvaard. Het kwam in het kort hier op neer. W a t het Nieuwe Testament betreft, was gebleken dat dit bijzonder weinig over het kerkgezang zegt. Nergens beveelt het andere kerkzangen dan de Psalmen te gebruiken; maar ook nergens wordt dat verboden. De bekende tekst uit Efeze 5 : 19 „sprekende onder elkander met psalmen, hymnen en oden" geeft, zoolang de beteekenis van dien tekst niet vast staat, daarover geen licht. Maar wel is zeker, dat al zeer spoedig in de Christelijke Kerk andere zangen, dan de psalmen, in gebruik waren geweest; dat daar in de samenkomst der gemeente gezangen gezongen werden, niet slechts aan de Heilige Schrift ontleend, maar ook vrije liederen. 21

I

•

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen